กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 295

ในเวลานี้ผู้จัดการในชุดสูทรีบเดินเข้ามาทันที ที่ได้ยินเสียงเอะอะวุ่นวาย

มีกลุ่มบอดี้การ์ดที่แข็งแรงและมีกล้ามเนื้อเดินตามหลังเขามาอย่างใกล้ชิด

“เกิดอะไรขึ้นครับ? ใครเป็นต้นเหตุของความวุ่นวายนี้?”

เมื่อเจสันเห็นผู้จัดการ ก็ถามอย่างออกไปอย่างหยิ่งผยองว่า “คุณเป็นคนรับผิดชอบงานนี้เองเหรอ?”

“ใช่ครับ” ชายคนนั้นพยักหน้าก่อนที่จะพูดต่อว่า “ผมเป็นผู้จัดการฝ่ายบริหาร ของการจัดแสดงรถยนต์นี้ ผมชื่อ ลุค มาร์แชล ครับ คุณคือ?”

เจสันตะคอกออกไป ก่อนจะพูดว่า “ผมคือ เจสัน แกรนท์ เจ้าของศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าโอลรัส ฮิลส์ นี้ไงล่ะ!”

ลุคพยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่เขาจะตอบไปว่า “งั้นคุณคือ คุณแกรนท์ เกิดอะไรขึ้นครับ?”

เจสันพูดกับเขาอย่างเย็นชาว่า “ลูกน้องของคุณไร้ความสามารถจริง ๆ! ผมต้องการขึ้นไปที่แท่นนั้นเพื่อที่จะได้เข้าไปดูรถยนต์อย่างใกล้ชิด แต่เขากลับปฏิเสธที่จะให้ผมทำเช่นนั้น คุณว่านี่มันหมายความว่าอย่างไง? นี่คุณกำลังดูถูกผมอย่างนั้นเหรอ?”

ลุคยิ้มก่อนจะตอบกลับไปว่า “ขอโทษครับคุณแกรนท์ แต่รถสองคันนี้ลูกค้าซื้อไปแล้ว เรารอเพียงลูกค้ามารับรถเท่านั้น เนื่องจากรถสองคันนี้หายากและมีราคาแพง เราจึงไม่สามารถอนุญาตให้ใครสัมผัสรถได้หากไม่ใช่เจ้าของครับ”

เจสันขมวดคิ้วก่อนจะพูด “นั่นหมายความว่าคุณจะไม่ยอมไว้หน้าผมด้วยใช่ไหม?”

“ผมขอโทษจริง ๆ ครับ คุณแกรนท์” ลุคตอบทันที “ในเรื่องนี้ ผมไม่สามารถไว้หน้าใครได้ เพราะเราได้รับคำสั่งที่เฉพาะเจาะจงมาก ว่าห้ามไม่ให้ผู้ใดสัมผัสรถทั้งสองคันนั้น ตราบใดที่พวกเขาไม่ใช่เจ้าของรถครับ”

เจสันโกรธมาก เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลุคจะปฏิเสธคำขอของเขาต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแคลร์อยู่ที่นี่ในตอนนี้ด้วย!

เขาโกรธมาก!