กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 294

เจสันเดินผ่านฝูงชน ก่อนจะเดินไปหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและพูดว่า “พี่ชาย ผมเป็นรองผู้จัดการทั่วไปของศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าโอสรัส ฮิลล์ ตระกูลของผมเป็น เจ้าของศูนย์การประชุมและศูนย์นิทรรศการแห่งนี้ คุณช่วยให้ผมก้าวเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อชื่นชมรถสองคันนี้ในระยะที่ใกล้ขึ้นได้ไหมครับ?”

“ไม่ได้ครับ!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งที่เพิ่งเกษียณจากกองทัพตอบอย่างหนักแน่น “เจ้านายของเราได้กำชับพวกเราว่า อย่าให้ใครเข้าใกล้รถได้ เฉพาะเจ้าของรถเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้รถได้ครับ!”

ในตอนนี้ เจสันโกรธและหงุดหงิดมาก

เวรเอ้ย! เขาไม่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสรถเลย

นี่เป็นเรื่องน่าอายอย่างยิ่ง ยิ่งไปกว่านั้นห้องโถงจัดแสดงสินค้านี้ เป็นของตระกูลเขา!

ถ้าเขาไม่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสรถทั้งสองคันจริง ๆ นั่นก็หมายความว่า เขาเหมือนกับชาร์ลีทุกประการน่ะสิ?

ไม่! เจสันไม่สามารถเสียหน้าให้กับชาร์ลีได้

เขารู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมากและตอนนี้ เจสันกำลังพยายามระงับความหงุดหงิดนี้อยู่ ก่อนที่เขาจะพูดกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า “พี่ครับ ผมเป็นคนชอบรถเหมือนกัน และเป็นเจ้าของห้องโถงจัดแสดงสินค้านี้ เพียงให้ผมก้าวเข้าไปดูรถอย่างใกล้ชิดสักครู่ ผมสัญญาว่าผมจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดีในอนาคตแน่นอน”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเป็นทหารผ่านศึกที่มีบุคลิกตรงไปตรงมา ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธคำขอของเจสันโดยไม่ลังเล “ท่านครับ ผมจะพูดซ้ำเป็นครั้งสุดท้าย หากคุณไม่ใช่เจ้าของรถเหล่านี้ คุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้ หรือแม้แต่เข้าใกล้รถทั้งสองคันนี้เลยครับ!”

เมื่อเจสันเห็นว่าอีกฝ่ายปฏิเสธแบบไม่ไว้หน้าเขาเลย เขาก็เริ่มโกรธและรำคาญอย่างมาก เขากัดฟันด้วยความโกรธและขู่อีกฝ่ายไปว่า “นายรู้ไหมว่าตระกูลของฉันเป็นเจ้าของศูนย์จัดแสดงสินค้าแห่งนี้? นายเป็นแค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย แต่กล้ามาต่อต้านฉันอย่างนั้นเหรอ? นายต้องการให้ฉันไล่ออกทันทีใช่ไหม?”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตอบกลับไปว่า “ผมขอโทษครับ แต่ผมเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ทำงานให้กับบริษัทรักษาความปลอดภัย ผมไม่ใช่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ทำงานให้กับศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าโอลรัส ฮิลส์ นี้ และแม้ว่าคุณจะเป็นหัวหน้าของศูนย์จัดแสดงสินค้าแห่งนี้ คุณก็ไม่มีสิทธิ์ควบคุมหรือไล่ผมออกได้เลย!”