กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 30

ในขณะที่เควินกำลังข่มขู่คุกคาม ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลังดอน อัลเบิร์ต ก็ก้าวไปข้างหน้าและกระชากผมของเควิน และตบหน้าเขาหลายครั้ง!

“ไอ้เ_รนี่! _ึงกล้าขึ้นเสียงกับคุณดอน อัลเบิร์ต ได้อย่างไร! _ึงอยากตายเหรอไง?!”

จากนั้นเขาก็จับเอเลน และตบหน้าเธอ และตะโกนว่า “นังป้าโง่ แก่แล้วยังกล้าดูถูก ดอน อัลเบิร์ตได้ยังไง! ฉันจะฉีกปากเหม็น ๆ ออกจากหน้าแกซะ!”

ตู้ม!

รู้สึกราวกับว่าเควิน และเอเลนถูกฟ้าผ่า!

อะไรนะ?

ชายในชุดสูทที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคือบุคคลอันตราย ดอน อัลเบิร์ต แห่งโอลรัส ฮิลล์?

แต่ตอนนี้พวกเขายังเยาะเย้ยเขาอย่างไม่สนใจ ...

ในไม่ช้าเลือดก็ไหลออกมาใบหน้าของพวกเขาช่างดูซีดเซียวราวกับกระดาษสองแผ่น เหงื่อเย็นปกคลุมหน้าผาก และร่างกายของพวกเขาสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ด้วยความกลัว

เควินตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาทิ้งตัวลงบนพื้นคุกเข่าต่อหน้า ดอน อัลเบิร์ต และร้องไห้ขณะที่เขาวิงวอนว่า “คุณดอน ผมขอโทษ ผมมันไม่ดีเอง! ขอโทษที่จำคุณไม่ได้ ขอโทษที่ดูถูกคุณ! ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนแก่ ๆ เหล่านี้ และเงินของพวกเขา! ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย!”

เขาคุกเข่าบนพื้นตบตัวเอง และโหม่งหัวกับพื้นร่ำไห้ และอ้อนวอนเสียงดัง

เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเอเซล อินชัวร์รันส์ คือดอน อัลเบิร์ต ที่อันตราย!

แม้แต่ตระกูลของเขาก็ไม่กล้าที่จะต่อกรกับคนนี้ แล้วนับประสาอะไรกับเขา!

เขาเสียใจกับการกระทำของเขามากในตอนนี้!

ความตั้งใจจริง ๆ ของเขาคือการโชว์ความดีต่อแม่ของแคลร์ เพื่อที่เขาจะได้มีโอกาสติดต่อกับแคลร์ในอนาคต

แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะทำให้ดอน อัลเบิร์ต ผู้น่ากลัวขุ่นเคืองใจก่อนที่เขาจะทำความปรารถนาของเขาให้เป็นจริง!