กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 345

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น แคลร์ตื่นแต่เช้าและแต่งหน้าเล็กน้อย

หลังจากที่เธอแต่งหน้าเสร็จ ชาร์ลีก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะเธอดูสวยมาก

อย่างไรก็ตาม เขาถามแคลร์ด้วยความอยากรู้ไปว่า “ที่รัก คุณมักจะไปทำงานโดยไม่ได้แต่งหน้าเลย ทำไมวันนี้คุณถึงได้แต่งหน้าล่ะ? คุณกำลังจะไปพบกับใครที่สำคัญหรือเปล่าครับ?”

ในวันปกติอื่น ๆ แคลร์มักจะออกจากบ้านด้วยใบหน้าที่เปลือยเปล่า เพราะเธอมีรูปร่างหน้าตาที่น่าพอใจและสวยงามอยู่แล้ว เธอมีผิวที่อมชมพูและมีเลือดฝาด เธอแทบไม่ต้องแต่งหน้าอะไรเลย

แคลร์ตอบอย่างจริงจังไปว่า “วันนี้เป็นการประชุมสุดยอดอุตสาหกรรมการตกแต่งที่ โอลรัส ฮิลส์ ค่ะ ทำไมคุณถึงไม่ไปกับฉันล่ะ? มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลยนะคะ ที่อยู่ ๆ ทางผู้จัดงานจะเชิญฉันเข้าร่วมการประชุมสุดยอดอุตสาหกรรมการตกแต่งนี้ แม้ว่าฉันจะเพิ่งเริ่มก่อตั้งบริษัทก็ตาม แต่นี่ก็เป็นโอกาสที่ดี ที่ฉันจะได้ปรากฏตัวและสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองในวงการนี้ ดังนั้น ฉันต้องทำให้แน่ใจว่า ฉันมุ่งมั่นพอที่จะสามารถตั้งหลักในอุตสาหกรรมนี้ได้ และเพื่อจะสามารถดำเนินการได้ดีในอนาคตอีกด้วย”

ชาร์ลีถามด้วยสีหน้าประหลาดใจว่า “ใครเป็นผู้สนับสนุนการประชุมสุดยอดครั้งนี้? คุณเพิ่งเริ่มต้น บริษัทของคุณ แล้วทำไมพวกเขาถึงเชิญคุณละครับ… ”

แคลร์ ยิ้มก่อนที่เธอจะตอบไปว่า “การประชุมสุดยอดนี้จัดโดย เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ค่ะ! รองประธาน เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป คุณดอริส ส่งจดหมายเชิญให้ฉันค่ะ”

“ไม่น่าแปลกใจ… ” โดยปกติแล้ว ชาร์ลีไม่ได้สนใจเกี่ยวกับกิจการใด ๆ ของบริษัทเลย ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าทาง เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป เป็นผู้จัดงานประชุมสุดยอดนี้ด้วย

ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้สึกว่า ดอริส ตั้งใจจัดการประชุมสุดยอดครั้งนี้ เพราะภรรยาของเขาเพิ่งเริ่มก่อตั้ง บริษัทของเธอ และดอริสต้องการช่วยให้แคลร์ขยายชื่อเสียงในบริษัทของเธอ

พูดให้ชัดเจนก็คือ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการจัดเตรียม เพื่อให้ภรรยาของเขาสามารถแสดงศักยภาพบนเวทีนี้ได้

หลังจาก ที่เธอแต่งหน้าเสร็จแล้ว แคลร์ก็ขอให้ชาร์ลีใส่สูท ก่อนที่พวกเขาจะออกจากบ้านไปด้วยกัน

เมื่อพวกเขามาถึงสถานที่จัดประชุม ก็มีคนแน่นหนามากแล้ว มีชายวัยกลางคนหลายคนสวมสูทและรองเท้าหนัง และพวกเขาทั้งหมดมาพร้อมกับสาวสวยที่คล้องแขนของพวกเขาอยู่

ชาร์ลีไม่ได้มีการติดต่อหรือเส้นสายในอุตสาหกรรมการตกแต่ง ดังนั้น วันนี้เขาจึงไม่มีใครที่รู้จักสักเท่าไร อย่างไรก็ตาม แคลร์อยู่ในวงการนี้มานานแล้ว เนื่องจากเธอเคยทำงานให้กับ วิลสัน กรุ๊ป มาก่อนหน้านี้ ดังนั้น เธอจึงได้พบและทักทายคนรู้จักสองสามคน หลังจากเข้ามาในสถานที่ประชุมแล้ว

ในขณะที่ชาร์ลีอยู่กับแคลร์ และเธอได้พูดคุยกับคนรู้จักของเธออยู่ ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่ามีผู้คนมากมายล้อมรอบชายวัยกลางคน พวกเขาต่างพากันชื่นชมและส่งเสียงเชียร์ให้กับเขาคนนั้น

ดวงตาของชาร์ลีนั้นเฉียบคมมาก และเขาสามารถบอกได้ในแวบเดียวว่า ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ชายวัยกลางคนที่แปลกประหลาดนั้น ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เวนดี้!

ในตอนนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะถามแคลร์ออกไปด้วยความอยากรู้ว่า “ที่รัก วิลสัน กรุ๊ป ไม่ล้มละลายแล้วเหรอ? ทำไมเวนดี้ ถึงมาที่นี่ได้?”

แคลร์ มองไปในทิศทางนั้น ก่อนที่เธอจะส่ายหัวและพูดว่า “ฉันไม่ค่อยแน่ใจนักหรอกค่ะ แต่ฉันได้ยินมาจากแม่ของฉันว่า วิลสัน กรุ๊ป ได้รับเงินจากนักลงทุนที่ตัดสินใจลงทุนใน วิลสัน กรุ๊ป และในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา วิลสัน กรุ๊ป ได้เริ่มกลับมาดำเนินธุรกิจตามปกติแล้วค่ะ”

ชาร์ลีขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

ลงทุนใน วิลสัน กรุ๊ป อย่างนั้นเหรอ? ใครจะทำอย่างนั้นกัน?

นอกเหนือจากความขัดแย้งของตระกูลวิลสันกับตระกูลไวท์ ตระกูลมัวร์ และตระกูลควินตัน แล้ว ใคร ๆ ต่างเคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับ เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ได้ขึ้นบัญชีดำ วิลสัน กรุ๊ป ไปแล้ว ตอนนี้ ทำไมถึงยังมีคนมาลงทุนใน วิลสัน กรุ๊ป และช่วยเหลือตระกูลวิลสันอีก? สมองของนักลงทุนรายนี้มีบางอย่างผิดปกติหรือเปล่านะ?

จากนั้นชาร์ลีก็ได้ยินคนสองคนที่อยู่ใกล้ ๆ กระซิบกระซาบกัน และชาร์ลีก็ได้ยินคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า “เฮ้! นั้นเคนเน็ธ วิลสัน ประธาน โมเดสเวย์ กรุ๊ป ไม่ใช่เหรอ?”

“นั่นคือประธานวิลสัน?!” อีกฝ่ายอุทาน “แล้วเขาเป็นประธานหอการค้าด้วยไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่ เขานั้นแหละ!”

“คนจาก อีสต์คลิฟฟ์ มาเป็นประธานหอการค้าได้อย่างไรกัน?”

“โมเดสเวย์ กรุ๊ป มีธุรกิจมากมายทั่วประเทศ และเหตุผลหลักที่ทำให้เขากลายเป็นประธานหอการค้า ก็คือตระกูลมัวร์ไม่สนใจที่จะแข่งขันกับเขาเพื่อตำแหน่งนั้นไงล่ะ ไม่อย่างนั้นตระกูลมัวร์ คงได้รับตำแหน่งเป็นประธานหอการค้าไปแล้ว”

ชาร์ลียังคงขมวดคิ้วขณะที่เขาฟังการสนทนาของสองคนนั้น