กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 380

เจสันใฝ่ฝันที่จะได้ร่างกายของแคลร์มาโดยตลอด

เพราะแคลร์ได้ชื่อว่าเป็นสาวงามอันดับหนึ่งในโอลรัส ฮิลล์ ยิ่งไปกว่านั้นเธอสมควรได้รับตำแหน่งนี้จริง ๆ เธอเป็นคนที่เหมาะสมที่สุด

ตอนนี้ผู้หญิงที่เกือบสมบูรณ์แบบคนนี้จะกลายเป็นของเขาในไม่ช้า นั่นทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมาก!

เอเลนซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ แคลร์มองไปที่เจสันด้วยท่าทางไม่เชื่อ

เจสันบอกว่าเขาต้องการขอโทษแคลร์ก่อนที่จะสารภาพรักกับเธอไม่ใช่เหรอ?

เกิดอะไรขึ้นตอนนี้?

เอเลนรีบก้าวไปข้างหน้าก่อนที่เธอจะหยุดเขาแล้วพูดว่า “เจสัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น? นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอบอกกับป้านี่!”

"หุบปาก!" การแสดงออกบนใบหน้าของเจสันเปลี่ยนไปก่อนที่เขาจะเตะเอเลนล้มลงกับพื้นทันที หลังจากนั้นเขาก็เยาะเย้ยก่อนที่จะพูดว่า “คุณคิดว่าผมขอให้คุณโทรหาลูกสาวของคุณมาที่นี่เพื่อที่ผมจะได้สารภาพความรู้สึกกับเธอจริง ๆ เหรอ? มาเป็นลูกเขยของคุณเนี่ยนะ? คุณต้องฝันกลางวันไปแล้วแน่ ๆ !”

หลังจากนั้นเขาก็พูดต่อด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “คุณคิดว่าคนขี้โม้ และบ้าวัตถุนิยมอย่างคุณจะมีค่าพอที่จะเป็นแม่ยายของผมได้งั้นเหรอ? ให้ผมบอกอะไรกับคุณหน่อยละกันนะ ผมแค่อยากได้แคลร์ และเผอิญว่าผมก็ไม่ใช่คนเดียวที่สนใจแคลร์หรอกนะ - เพราะพ่อของผมก็สนใจเธอด้วยเช่นกัน!”

ตอนนี้จัสตินเข้ามาพร้อมกับปืนพกในมือ และเขายิ้มก่อนจะพูดว่า “ลูกพ่อ ลูกพูดถูกแค่ครึ่งเดียว เพราะว่าพ่อไม่เพียงแต่สนใจในตัวแคลร์เท่านั้น แต่พ่อก็ยังอยากนอนกับเอเลนด้วย! พ่อรักผู้หญิงที่ยังคงมีเสน่ห์แม้ในวัยนี้!”

ใบหน้าของเอเลนซีดทันที เธอตกใจมากและโพล่งออกมาว่า “คุณ… นี่คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ มันผิดกฎหมาย!”

“ใครสนใจกฎหมายกันล่ะ?” เจสันถามในขณะที่เขาสบถดัง ๆ “เหตุผลเดียวที่เราเรียกคุณสองคนมาที่นี่ในวันนี้ไม่ใช่แค่เพราะเราตั้งใจจะข่มขืนคุณทั้งคู่ แต่เราจะโทรหาชาร์ลีให้มาที่นี่เพื่อที่เราจะได้ยิงเขาให้ตาย! ขยะชิ้นนั้น! ใครให้สิทธิ์เขามาหักขาผม ผมจะยิงเขาเข้าที่หัวของเขาต่อหน้าคุณทั้งคู่!”

เอเลนร้องออกมาด้วยความตกใจ “เจสัน นั่นเป็นความแค้นส่วนตัวของคุณกับชาร์ลี แล้วทำไมคุณถึงเอาเรามาเกี่ยวด้วย? เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรา! ฉันไม่สนใจว่าคุณจะทำอะไรกับชาร์ลี แต่โปรดปล่อยเราไปตอนนี้เถอะนะ?”

"ปล่อยคุณไป?" เจสันพูดอย่างดูถูก “ฝันไปเถอะ! วันนี้ทั้งคุณ และแคลร์จะไม่ได้ออกจากวิลล่านี้!”

เอเลนร้องไห้ต่อไปขณะที่เธอพูดว่า “เจสันฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนเลว เหตุผลเดียวที่คุณเป็นแบบนี้ก็เพราะชาร์ลีหักขาของคุณ ฉันขอร้องคุณ โปรดปล่อยฉันออกไปกับแคลร์ และคุณสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการกับชาร์ลี โอเคไหมคะ?"

“ผมไม่ใช่คนเลว?” เจสันหัวเราะขณะที่เขาย่อตัวลงและจ้องมองใบหน้าที่หวาดกลัวของเอเลนก่อนที่เขาจะยิ้ม และพูดว่า “จะบอกความจริงให้ฟังนะ การที่คุณ และสามีของคุณ จาค็อบ ได้ประสบอุบัติเหตุเมื่อวันก่อนเป็นเพราะผม ผมจ่ายเงินให้คนขับรถบรรทุกสองแสนดอลลาร์เพื่อฝ่าไฟแดงเพื่อพุ่งชน BMW ของจาค็อบ นี่คือสาเหตุที่จะทำให้เขากลายเป็นอัมพาต!”

แคลร์รู้สึกโกรธมากทันทีที่ได้ยินคำพูดของเจสัน

เธอโพล่งออกมาทันที “เจสัน! ทำไมคุณถึงทำอย่างนั้น? พ่อแม่ของฉันเคยทำอะไรให้คุณ?”

เจสันหัวเราะก่อนที่เขาจะพูดว่า “พ่อแม่ของคุณไม่ได้ทำให้ผมขุ่นเคืองหรอก แต่ผมทำเพราะผมชอบคุณ ผมชอบคุณ แต่คุณไม่ยอมแม้แต่จะมองผม! ผมชอบคุณ แต่คุณไม่ยอมให้โอกาสผม! เนื่องจากคุณดื้อ และหยิ่งผยอง ดังนั้นผมจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสร้างโอกาสให้ตัวเอง!”

หลังจากนั้นเขาก็พูดต่อไปว่า “ถ้าผมไม่ได้ทำให้พ่อของคุณต้องตกอยู่ในสภาพแบบนั้น ผมคงไม่สามารถหาหมอมารักษาพ่อของคุณได้ ถ้าผมไม่ได้หาคนมารักษาพ่อของคุณ แล้วผมจะสามารถชนะใจคุณ และได้มีอะไรกับคุณได้อย่างไรกันล่ะ?”

“เฮ้อ…” เจสันถอนหายใจขณะกัดฟัน และพูดว่า “น่าเสียดายจริง ๆ ! ที่หมอของผมไม่สามารถทำอะไรเพื่อพ่อของคุณได้ และในวันนั้น ไอ้ขยะชิ้นนั้น ชาร์ลี ก็พาคนมารักษาพ่อของคุณแทน! ไม่งั้นคุณคงกลายเป็นผู้หญิงของผมไปแล้ว!”

“ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของชาร์ลี! เขาทำลายแผนการทั้งหมดของผม! เขายังเป็นคนที่สั่งให้ดอน อัลเบิร์ต โยนผมออกไปนอกหน้าต่าง นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ผมขาหัก! วันนี้ผมต้องแก้แค้นชาร์ลีให้ได้!”

แคลร์ตะโกนใส่เจสัน “เจสัน แกรนท์! คุณไม่กลัวเวรกรรมตามสนองเลยเหรอไง?”

“กรรมตามสนอง?” เจสันถามขณะที่เขายิ้ม

"ไม่เป็นไรหรอก ตราบใดที่ผมได้นอนกับผู้หญิงที่สวยที่สุดในโอลรัส ฮิลล์ ผมก็ไม่สนหรอกว่าจะโดนฟ้าผ่าตาย! อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะเกิดขึ้น ผมก็ขอสนุกกับตัวเองก่อน!”