กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 381

แคลร์รู้สึกหวาดกลัวกับการแสดงออกที่เลวร้ายบนใบหน้าของเจสัน

ในตอนนี้เอเลนก็ตื่นตระหนกเช่นเดียวกัน

เอเลนรู้สึกเหมือนอยากจะตบตัวเองจริง ๆ

เธอเป็นคนบ้าวัตถุนิยมได้อย่างไร? ทำไมเธอต้องยืนกรานที่จะจับคู่เจสันกับลูกสาวของเธอ?

นี่มันคงจะดีจริง ๆ ที่เธอทำให้ลูกสาวของเธอ และตัวเธอเองตกอยู่ในปัญหา...

หลังจากนั้นเอเลนก็มองไปที่แคลร์ก่อนที่เธอจะพูดอย่างรู้สึกผิดว่า “แคลร์ แม่ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น แม่ขอโทษจริง ๆ ที่ลากลูกเข้ามาในเรื่องนี้…”

แคลร์ถอนหายใจขณะที่เธอร้องไห้ แต่เธอไม่ได้พูดอะไรเลย

เจสันจ้องไปที่เอเลนก่อนที่เขาจะกัดฟัน และพูดว่า “ผมไม่อยากทำแบบนี้กับคุณเลยจริง ๆ เดิมทีผมต้องการให้หมอรักษาสามีของคุณเพื่อให้แคลร์รู้สึกขอบคุณผม ซึ่งผมคิดว่าในที่สุด เธอก็จะยอมคบกับผม ถ้าเธอรู้สึกขอบคุณผมที่ช่วยพ่อของเธอ….”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้เจสันก็ด่าออกมาดัง ๆ ว่า “ใครจะไปรู้ว่าชาร์ลีขยะชิ้นนั้นจะมาขวางทางผมได้จริง ๆ ไม่งั้นวันนั้นแคลร์คงเป็นผู้หญิงของผมไปแล้ว! ที่คุณทำได้ก็แค่โทษตัวเองซะเถอะที่มีลูกเขยแบบนี้”

เอเลนนั่งลง และกรีดร้องออกมาดัง ๆ “ฉันรู้แล้วว่าชาร์ลีคือตัวปัญหา! ฉันไม่คาดคิดเลยจริง ๆ ว่าหลังจากที่เขาอยู่กับครอบครัวของเรามาหลายปีแล้ว เขาจะยังคงทำให้เราทั้งคู่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ได้…”

ในเวลานี้แคลร์พูดอย่างขุ่นเคืองว่า “แม่! แม่น่าจะรู้ดีว่านี่ไม่ใช่ความผิดของชาร์ลีเลย! แม่ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนี้เหรอคะ?”

เอเลนร้องไห้ก่อนที่เธอจะพูดว่า “แคลร์ทำไมตอนนี้ลูกยังปกป้องไอ้ขยะที่ไร้ประโยชน์อยู่อีกล่ะ? สิ่งต่าง ๆ มาถึงขั้นนี้แล้ว และลูกยังปกป้องเขาอยู่อีกเหรอ? ลูกยังเห็นแม่เป็นแม่ของลูกอีกไหม?”

ในเวลานี้เจสันรู้สึกรำคาญเสียงของเอเลน เขาขมวดคิ้วขณะที่พูดว่า “เอาล่ะหยุดส่งเสียงดังตรงนี้ได้แล้ว ไม่สำคัญว่าใครจะปกป้องใคร ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร วันนี้คุณทั้งคู่ก็ไม่ได้หนีออกไปจากที่นี่!”

หลังจากนั้นเจสันก็มองไปที่เอเลนด้วยรอยยิ้มที่น่ารังเกียจบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาพูดว่า “คุณป้าเอเลน คุณไม่อยากให้ผมเป็นลูกเขยของคุณเหรอ? คุณต้องการให้ผมเป็นคนรักของคุณแทนเหรอครับ?”