กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 387

เมื่อเจสันเห็นว่าขาของเขากลายเป็นเถ้าถ่านที่ลอยอยู่ในอากาศแล้ว เขาก็ตกใจมากจนร้องไห้ออกมาดัง ๆ เขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้

ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าชาร์ลีเป็นมังกรที่ส่งมาจากสวรรค์จริง ๆ และเขาก็ไม่ได้เป็นแค่แมลงต่อหน้าชาร์ลีด้วยซ้ำ

หลังจากนั้นชาร์ลีก็พูดด้วยท่าทีเฉยเมย “นับตั้งแต่ที่นายมองมาที่ภรรยาของฉัน นายมีทางเดียวเท่านั้น! คือตายซะ!”

ทันทีที่เขาได้ยินสิ่งนี้เจสันก็กลัวมากจนไม่สามารถหยุดสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

ตาย?

เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้เจสันก็ทรุดลงอย่างสิ้นเชิง และเขาก็ร้องไห้อย่างขมขื่นขณะขอร้องว่า “คุณเวด ฉันเสียขาไปแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นคนพิการอย่างสมบูรณ์แล้ว! ได้โปรดปล่อยฉันออกไปเถอะนะ”

ชาร์ลียิ้มเยาะก่อนที่เขาจะพูดว่า “นายไม่อยากไปกับพ่อของนายเหรอ? อย่าลืมว่าเขาตายก็เพราะนาย!”

“ไม่ฉันไม่ต้องการ! ฉันไม่อยากตาย!” เจสันโบกมือของเขา ขณะที่เขาตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

ตาย?

เขายังเด็ก! เขาจะกล้าเผชิญหน้ากับความตายได้อย่างไร?

เขาต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ต่อไป

ชาร์ลีมองเขาด้วยสีหน้าสบาย ๆ ก่อนที่เขาจะหัวเราะเยาะ และพูดว่า “นายคิดว่าจะดีกว่าที่นายจะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้มากกว่าตายงั้นเหรอ?”

เจสันพยักหน้าอย่างสยดสยอง!

แน่นอนว่ามันจะดีกว่าสำหรับเขาที่จะมีชีวิตอยู่มากกว่าที่จะตาย!

ใครจะไม่อยากรอด?

ชาร์ลีตอบอย่างเย็นชาในเวลานี้ว่า “ตอนนี้พิสูจน์ได้ว่านายยังไม่ทุกข์มากพอ”

หลังจากนั้นชาร์ลีก็ยกมือขึ้นก่อนจะพูดว่า “สายฟ้า ฟาด!”