กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 388

มีบางอย่างที่เขาอยากจะพูด แต่เขาไม่กล้าพูด

‘นายมันแค่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลวิลสัน หรือที่เป็นขยะชื่อดังงั้นเหรอ?’

เมื่อชาร์ลีเห็นว่าเจสันไม่กล้าพูดเขาก็ยิ้มก่อนจะพูดว่า “นายคงคิดว่าฉันเป็นแค่เศษขยะเหม็น ๆ ใช่ไหมล่ะ?”

เจสันไม่กล้าตอบ

ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ให้ฉันได้บอกความจริงกับนายล่ะกันนะ ฉันเป็นนายน้อยของตระกูลเวดในอีสต์ คลิฟฟ์ และฉันก็เป็นประธานของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป อีกด้วย นายคิดว่าตระกูลของนายมีอำนาจมากกว่าของฉันรึเปล่า?”

เจสันรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในเวลานี้

ตระกูลเวด?

ตระกูลที่ร่ำรวย และมีอำนาจมากที่สุดในประเทศนั้นไม่ใช่หรือ?

ทำไม…

ทำไมนายน้อยของตระกูลเวดในอีสต์ คลิฟฟ์ ถึงมาที่โอลรัส ฮิลล์ เพื่อเป็นลูกเขยของตระกูลวิลสัน?

เจสันไม่เข้าใจข้อเท็จจริงนี้เลย เขาจึงพูดว่า “ฉันไม่เข้าใจ…ฉันไม่เข้าใจเลย ถ้านายเป็นนายน้อยของตระกูลเวดจริง ๆ แล้วทำไมนายถึงเต็มใจอยู่ในฐานะลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลวิลสันล่ะ? ทำไมนายถึงยอมถูกทุกคนวิพากษ์วิจารณ์ และเยาะเย้ยด้วย? นายสามารถทำให้ตระกูลวิลสันคุกเข่าต่อหน้านายได้อย่างง่ายดายเพียงแค่ปลายนิ้ว ทุกคนในโอลรัส ฮิลล์ จะยอมคำนับต่อหน้านายด้วยซ้ำ…”

ชาร์ลีตอบด้วยท่าทีสงบว่า “มนุษย์ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเห็นใบหน้าที่แท้จริงของมังกร และไม่จำเป็นต้องให้มังกรเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง”

หลังจากนั้นชาร์ลีก็มองไปที่เวลาก่อนที่เขาจะพูดว่า “เอาล่ะ ใกล้จะถึงเวลาแล้วเจสัน รีบไปหาพ่อก่อนที่พ่อจะจากไปไกลกว่านี้! บางทีนายอาจจะอยากไปหาเขา จะได้ไม่เหงาไงล่ะ…”

เจคอบเริ่มร้องไห้ด้วยความกลัว แต่ชาร์ลีไม่เปิดโอกาสให้เขาพูดอะไรเลย ชาร์ลีเพียงแค่ยืนขึ้นก่อนที่เขาจะยิ้มให้เจสัน และสั่งว่า “สายฟ้า ฟาด!”

เสียงดังโครมคราม และหลังจากฟ้าร้อง และฟ้าผ่าที่น่ากลัวก็เกิดขึ้น เจสันก็จากโลกนี้ไปพร้อมกับความเสียใจ เขากลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว และไม่มีร่องรอยของเขาเหลืออยู่ในโลกนี้

ชาร์ลีมองไปที่ภรรยาและแม่ยายของเขาที่ยังคงหลับอยู่อย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหาอัลเบิร์ต

ทันทีที่เชื่อมต่อโทรศัพท์ชาร์ลีก็สั่งอย่างรวดเร็วว่า “อัลเบิร์ต! ผมอยู่ที่วิลล่าริมแม่น้ำ พาคนของคุณ พร้อมกับรถมาหาผมหน่อย อย่าลืมนำน้ำมันเบนซินมาด้วยนะ”