กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 389

ในตอนนี้เอเลนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนที่เธอจะตบหน้าอกของเธอแล้วพูดว่า “โชคดีเหลือเกิน! วันนี้ช่างโชคดีจริง ๆ ! วันนี้ฉันเกือบถูกจัสตินทำร้ายแล้ว…”

แคลร์มองไปที่เธอก่อนที่เธอจะพูดอย่างหมดหนทางว่า “แม่คะ นี่แม่จะมีสติก่อนจะทำกับอะไรก็ตามในอนาคตได้ไหม? แม่อย่าเป็นคนบ้าวัตถุ และยังไม่ฉลาดได้ไหม? หนูไม่รู้ว่าเราจะทำอะไรได้บ้างก่อนหน้านี้ ถ้าไม่ใช่เพราะชาร์ลี วันนี้เราทั้งคู่คงต้องตายไปแล้ว!”

เอเลนรู้ว่าเธอคิดผิด แต่เธอพูดด้วยท่าทีไม่เต็มใจว่า “แล้วยังไงล่ะ? แม่ก็ตกเป็นเหยื่อในเรื่องนี้ด้วย! นอกจากนี้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเพราะชาร์ลีเท่านั้น! ทุกอย่างเริ่มต้นจากชาร์ลี! ถ้าเขาไม่ยั่วโมโหเจสันตั้งแต่แรกเราก็จะไม่เจออันตรายแบบนี้เลย ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของชาร์ลี!”

ตอนนี้แคลร์โกรธมาก และเธอก็ตะโกนว่า “แม่นี่มันไม่น่าเชื่อจริง ๆ !”

หลังจากนั้นแคลร์ก็ผลักประตูให้เปิดออก และเธอก็ลงจากรถก่อนจะมุ่งหน้าเข้าไปในบ้านทันที

เมื่อเอเลนเห็นแคลร์วิ่งเข้าไปในบ้านด้วยความรีบร้อน เธอก็รีบเปิดประตูรถก่อนที่เธอจะวิ่งไล่ตามเธอไป

ชาร์ลียังรีบตามไปโดยไม่พูดอะไร

หลังจากเข้าไปในบ้าน ชาร์ลีก็รู้ว่าพ่อตาของเขาไม่อยู่บ้าน ดังนั้นเอเลนจึงพูดกับแคลร์ว่า “แคลร์อย่าบอกพ่อนะว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น โอเคไหม? นี่ลูกได้ยินแม่ไหม?"

ในตอนนี้แคลร์ถามเธอว่า “ทำไม? ไหนแม่บอกว่าแม่ไม่ได้ทำอะไรผิดไม่ใช่เหรอคะ? แม่มีความรู้สึกผิดบ้างไหมคะ?”

เอเลนโต้กลับในเวลานี้ “ทำไมแม่ต้องรู้สึกผิดด้วยล่ะ? แม่แค่ไม่อยากให้พ่อของลูกเป็นห่วง! ตอนนี้เราทั้งคู่สบายดี ดังนั้นจะบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ทำไมเพื่อทำให้เขาโกรธ และกังวลโดยไม่มีเหตุผลเลย?"

แคลร์ตอบว่า “ถ้าแม่ยังปฏิเสธที่จะยอมรับความผิดพลาดของแม่ในเรื่องนี้ หนูจะบอกพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแน่นอนเพื่อที่เขาจะได้ตัดสินว่าใครถูก และใครผิด!”