กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 390

หลังจากนั้นแคลร์ก็พูดกับชาร์ลีว่า “สามีคะ ไปเก็บกระเป๋าเดี๋ยวนี้!”

ชาร์ลีพยักหน้าขณะที่เขาพูดว่า “โอเคครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”

แคลร์หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาก่อนที่เธอจะพูดกับเอเลนว่า “หนูจะโทรหาพ่อ และบอกเขาว่าวันนี้หนูจะย้ายออก หนูจะไม่อยู่กับพวกคุณสองคนในอนาคต ไม่ว่าแม่จะทำอะไรผิดในอนาคต หนูจะไม่ตำหนิแม่ หรือดุด่าอะไรแม่อีก!”

เอเลนตื่นตระหนกทันที

ในชีวิตนี้ความหวังเดียวของเธอก็คือแคลร์

ไม่อย่างนั้น หากเธอต้องพึ่งพาจาค็อบ เธอก็จะไม่มีโอกาสพลิกผันในชีวิตนี้ได้

คราวนี้ดูเหมือนแคลร์จะมีท่าทีมุ่งมั่นมาก ถ้าเธอโทรหาจาค็อบจริง ๆ ก็จะไม่มีที่ว่างสำหรับการแก้ตัว

เอเลนจึงรีบเข้าไปกอดขาของแคลร์ก่อนที่เธอจะร้องไห้ และพูดว่า “แคลร์ได้โปรดอย่าทิ้งแม่ไป! แคลร์ได้โปรดอย่าทิ้งแม่ของลูกไป แม่รู้ว่าแม่เป็นฝ่ายผิด แม่รู้ว่าแม่ผิดเอง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแม่เป็นคนขี้ขลาด และวัตถุนิยม! แม่สัญญาว่าแม่จะเปลี่ยนแปลงในอนาคตโอเคไหมลูก? โปรดให้โอกาสแม่ของลูกกลับใจเถอะนะ!”

แคลร์จ้องมองแม่ด้วยสีหน้าว่างเปล่า “แม่ ถ้าแม่รู้ว่าแม่ทำผิดจริง ๆ แม่ควรขอโทษชาร์ลีสำหรับทุกสิ่งที่แม่พูด นอกจากนั้นแม่ควรขอบคุณชาร์ลีที่ช่วยชีวิตเราในวันนี้ด้วย!”

เอเลนตอบโดยไม่รู้ตัว “ทำไมแม่ต้องขอบคุณขยะชิ้นนั้นด้วยล่ะ? มันก็ถูกต้องแล้วที่เขาต้องช่วยเราไม่ใช่เหรอ?”