กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 393

เมื่อเคนเน็ธ คิดถึงความจริงที่ว่าการหายตัวไปของพ่อและลูกชายของตระกูลแกรนท์ อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับชาร์ลี เคนเน็ธก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นกังวล

ถ้าชาร์ลีทำให้สองพ่อลูกหายไปจากโลกนี้ได้จริง ๆ เขาก็กลัวว่าชาร์ลีจะกำจัดเขาไปอีกคนด้วย...

ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากสองพ่อลูกได้หายตัวไปแล้ว เขาก็จะไม่ได้ยาวิเศษของแอนโธนีน่ะสิ

ท้ายที่สุดแล้ว คนตายไปแล้วก็ไม่มีอะไรมาทดแทนได้ และในเวลานี้ เขาก็ไม่ควรทำอะไรเพื่อเป็นการกระตุ้นแอนโธนีอีกด้วย

ในขณะที่ทุกคนนิ่งเงียบ คุณท่านวิลสันก็มองไปที่เคนเน็ธด้วยท่าทางที่ประจบประแจง ในขณะที่เธอพูดด้วยท่าทีที่อ่อนน้อมไปว่า “คุณวิลสัน เราควรไปที่โรงพยาบาลใหญ่แห่งหนึ่งใน อีสต์ คริฟฟ์ แทนดีไหมคะ? บางทีคุณอาจจะสามารถหาวิธีในการรักษาอาการเจ็บป่วยของคุณได้”

เคนเน็ธเปรียบเสมือนฟางเส้นสุดท้ายในการช่วยชีวิตสำหรับตระกูลวิลสันทั้งหมด และในเวลานี้ คุณท่านวิลสัน รู้สึกกังวลมากกว่าเขาเสียอีก หากเคนเน็ธไม่สามารถฟื้นฟูความเป็นชายของเขาได้ ตระกูลวิลสัน จะพลาดเงินอีกเจ็ดสิบล้านดอลลาร์ที่เขาสัญญาไว้แล้วว่าจะลงทุนใน วิลสัน กรุ๊ป

“ใช่ คุณวิลสัน แม้ว่า ดร.ซิมมอนส์ จะเป็นผู้ชายที่มีหน้ามีตาและมีชื่อเสียง แต่เขาก็มักจะปรากฏตัวอยู่รอบ ๆ ถังขยะอย่างชาร์ลี ผมเชื่อว่าจะมีหมออัจฉริยะคนอื่น ๆ ที่มีความสามารถมากกว่าเขาอย่างแน่นอน!”

คริสโตเฟอร์ พูดเสริมขึ้นมาเพื่อสร้างความพึงพอใจให้กับเคนเน็ธ

ทันทีที่เสียงของพวกเขาลดลง การแสดงออกบนใบหน้าของเคนเน็ธก็ดูน่าเกลียดยิ่งขึ้น เขากัดฟันขณะพูดไปว่า “หุบปาก! ฉันรู้ดีว่า ดร.ซิมมอนส์ นั้นมีความสามารถอย่างไร! ถ้าเขาไม่เต็มใจที่จะรักษาฉัน ก็คงไม่มีประโยชน์ที่ฉันจะไปโรงพยาบาลอื่น ๆ ในอีสต์ คลิฟฟ์”

ในตอนนี้เอง เวนดี้พูดอย่างกระวนกระวายไปว่า “เคนเน็ธ ดร.ซิมมอนส์ เป็นหมออัจฉริยะเพียงคนเดียวใน โอลรัส ฮิลส์ หรือยังไงกันคะ? เราควรจะลองมองหาคนอื่นแทนดีไหมคะ?”

เวนดี้ ไม่ได้มีความรักหรือความเสน่หาใด ๆ ต่อเคนเน็ธเลย อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกว่าเธอได้ให้ตัวเองไปในราคาที่สูงแล้วหากเทียบเป็นจำนวนเงิน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้รับประโยชน์อะไรเลย เธอจะพอใจกับเรื่องนี้ได้อย่างไรกัน?

จู่ ๆ คริสโตเฟอร์ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก่อนที่เขาจะรีบพูดไปว่า “ประธานวิลสัน คุณไม่ได้บอกว่าคุณมีเพื่อนที่ทำโรงงานผลิตยาเหรอครับ? คุณน่าจะลองติดต่อบุคคลเหล่านั้นดู และลองดูว่าเขาจะสามารถช่วยเหลือคุณอย่างไรได้บ้าง?”

การแสดงออกบนใบหน้าของเคนเน็ธเปลี่ยนไปในทันที ที่เขาได้ยินคำพูดของคริสโตเฟอร์ เขาจดจ่อกับการได้ยาวิเศษของแอนโธนีมากเกินไป จนเธอลืมเรื่องนั้นไปอย่างสิ้นเชิง

ตระกูลวีเวอร์ใน โอลรัส ฮิลส์ เป็นเจ้าของบริษัทยาขนาดใหญ่ และเป็นหนึ่งในบริษัทที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในอุตสาหกรรมยา

ยิ่งไปกว่านั้น เคนเน็ธยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณผู้ชายของตระกูลวีเวอร์ พวกเขาสองคนมักจะไปเล่นบ้า ๆ ด้วยกันอยู่บ่อย ๆ ตอนนี้เขาน่าจะเป็นความหวังสุดท้ายของเคนเน็ธ ใน โอลรัส ฮิลส์ แล้ว!

คุณผู้ชายของตระกูลวีเวอร์ ก็เป็นปีศาจเช่นเดียวกับเขา

หากเคนเน็ธจะขอความช่วยเหลือจากเขา เขาจะต้องเริ่มจากด้านนี้

ในตอนนี้ เคนเน็ธมองไปที่เวนดี้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจและขยะแขยง

เขาใช้เงินไปแล้วสิบห้าล้านดอลลาร์สำหรับผู้หญิงคนนี้ และเขาใช้เวลากับเธอเพียงสองหรือสามคืนเท่านั้น ก่อนที่เขาจะกลายเป็นขันที เธอเป็นผู้หญิงที่มีค่าตัวแพงที่สุดคนหนึ่ง ที่เขาเคยเล่นด้วย!

เนื่องจากเขาสูญเสียความเป็นชายไปแล้ว เขาจึงไม่สามารถมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดแบบนั้นกับเวนดี้ได้อีก ดังนั้น จึงไม่มีประโยชน์อะไร ที่เขาจะต้องให้เธออยู่เคียงข้างเขาอีกต่อไป มันจะดีกว่าสำหรับเขา ที่จะพาเธอไปหาคุณผู้ชายของตระกูลวีเวอร์ เพื่อที่เธอจะได้ทำให้เขาพอใจได้แทน

ในขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ เคนเน็ธมองไปที่เวนดี้ ก่อนที่เขาจะยิ้มและพูดไปว่า “เวนดี้ พรุ่งนี้เตรียมตัวเองให้พร้อม และทำให้แน่ใจว่า คุณได้แต่งตัวเรียบร้อยดีแล้ว ผมจะพาคุณไปพบกับเพื่อนของผม… ”

ในช่วงสองสามวันมานี้ เป็นเรื่องยากที่เคนเน็ธจะยิ้มและพูดคุยกับเธอด้วยท่าทางที่ดีเช่นนี้ ดังนั้นเวนดี้จึงดีใจมาก และเธอก็พยักหน้าอย่างรีบร้อน ในเวลานี้ เธอไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น ภายใต้จิตใจอันสกปรกของเคนเน็ธ

…

วันรุ่งขึ้น ข่าวการหายตัวไปของสองพ่อลูก ของตระกูลแกรนท์ ยังคงแพร่กระจายไปทั่วทั้งเมือง

อย่างไรก็ตาม แคลร์และเอเลนไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากนัก เพราะชาร์ลีได้บอกพวกเขาไปแล้วว่า สองพ่อลูกได้หลบหนีไป เพราะกลัวว่าพวกเขาจะถูกลงโทษจากความผิดทางอาชญากรรม

เนื่องจาก พวกเขากำลังหลบหนี จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะหายไปจากโลกนี้

เคนเน็ธได้ติดต่อคุณผู้ชายของตระกูลวีเวอร์ล่วงหน้า ก่อนที่เขาจะพาเวนดี้ไปด้วย โดยไปที่ห้องส่วนตัวสุดพิเศษแห่งหนึ่งใน โอลรัส ฮิลส์ ในเย็นวันนั้น ในขณะที่เขารอคอยการมาถึงของอีกฝ่ายอย่างใจจดใจจ่อ