กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 405

เสียงตะโกนของออสก้าร์ดังก้องไปทั่วทั้งห้องโถง เจฟฟรีย์ยิ้มกริ่มอย่างชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา เขามองไปที่ชาร์ลีและเยาะเย้ยไปว่า “เอ่อ ในตอนนี้ คุณลุงออสก้าร์อยู่ที่นี่แล้ว นายได้ตายแน่ ๆ ไอ้ขี้แพ้! แม้แต่พระเจ้าก็ไม่สามารถช่วยอะไรแกได้!”

จากนั้นเขาหันไปหาออสก้าร์และชี้ไปที่ชาร์ลีและพูดว่า “คุณลุงออสก้าร์ครับ มีไอ้ขี้แพ้อยู่ที่นี่ ไม่เพียงแต่มันแส้แสร้งทำเป็นสมาชิกของคลับที่นี่ แต่ยังดูหมิ่นคุณมัวร์อีกด้วยครับ คุณลุงต้องสอนบทเรียนให้กับมันนะครับ!”

ออสก้าร์ขมวดคิ้ว เมื่อมองไปตามที่เจฟฟรีย์บอก แต่ดวงตาที่แก่ชราของเขามองเห็นได้ไม่ดีนัก เขาจึงจำชาร์ลีจากระยะไกลไม่ได้ ในขณะที่พวกเขายืนใกล้กัน เขาจึงสามารถมองเห็นเจฟฟรีย์ได้

เนื่องจากเจฟฟรีย์เป็นลูกชายของเพื่อนเก่าเขา จึงคุ้นเคยกับเขาอยู่บ้าง และสามารถที่จะเชื่อถือคำพูดของเขาได้ เขาจึงถามกลับไปด้วยเสียงที่เข้มงวดว่า “มันคือใคร? รปภ.กดเขาลง!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่แข็งแกร่งหลายคน พุ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างอุกอาจ

เวนดี้ตื่นเต้นมาก เธอจ้องไปที่ชาร์ลีและหัวเราะเยาะ ขณะที่เธอพูดไปว่า “ฮ่า ฮ่า ชาร์ลี วันนี้นายได้ตายแน่ ๆ!”

ชาร์ลียิ้มกว้าง “ไม่ต้องกังวลไปหรอก คุณจะได้ไปก่อนผมเสียอีก”

เวนดี้กระทืบเท้าของเธอด้วยความโกรธ “ให้ตายเถอะ ไอ้ขี้แพ้ปากพล่อยนี่! เจฟฟรีย์ ขอให้พวกเขาฉีกปากเหม็น ๆ ออกจากหน้ามันเลยค่ะ!”

ชาร์ลีไม่สนใจพวกเขา เขาหันไปหาออสก้าร์และตะโกนอย่างเย็นชาไปว่า “ออสก้าร์ วัตต์ คุณช่างเป็นคนโง่ที่น่าขันเสียจริง ๆ คุณค่อนข้างมีอำนาจและกล้าหาญไม่ใช่เหรอ? คุณต้องการที่จะทำให้ผมผิดหวังอย่างนั้นจริง ๆ ใช่ไหม?”

ทุกคนตะลึงเมื่อเขาตะโกนออกมาเช่นนั้น!

ว้าว เขาอยากตายเร็วขนาดนี้เลยเหรอ? เขากล้าเรียกออสก้าร์ว่าเป็นคนโง่ที่น่าขันอย่างนั้นได้อย่างไร?!