กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 406

ออสก้าร์ย่อตัวลงคุกเข่าต่อหน้าชาร์ลี และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือและเคร่งขรึมไปว่า “ท่านปรมาจารย์เวด ช่วยยกโทษในสิ่งที่ฉันทำผิดด้วยเถอะ ช่วยบอกข้อผิดพลาดของฉันมา และฉันจะแก้ไขในทันที!

ชาร์ลีพยักหน้า เขาก้มมองลงไปก่อนจะชี้ไปที่เจฟฟรีย์ที่กำลังงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จากนั้นชาร์ลีก็ได้ถามไปว่า “ผู้ชายตรงนั้น อ้างว่าคุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพ่อของเขา จริงหรือไม่ล่ะครับ?”

ออสก้าร์เหลือบมองเจฟฟรีย์และรีบพูดไปว่า “พ่อของเขากับฉันมาจากบ้านเกิดเดียวกันเท่านั้น แทบจะถือได้เลยว่า เป็นแค่คนรู้จักกันเท่านั้น แต่ไม่ใช่เพื่อนร่วมรุ่นกันอย่างแน่นอนครับ”

“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าอีกครั้งและถามไปอีกว่า “เด็กคนนั้นและโสเภณีของเขา ได้ใช้ชื่อของคุณเพื่อดูถูกและข่มขู่ผม และยังอยากจะฆ่าผมด้วยซ้ำ คุณจะทำอย่างไรล่ะ?”

ออสก้าร์เข้าใจในทันที ความไม่พอใจของชาร์ลีที่มีต่อเขานั้นมาจาก ไอ้เวรเจฟฟรีย์ เขาตะโกนใส่เจฟฟรีย์เสียงดังไปว่า “ไอ้เด็กนี่! มาขอโทษท่านปรมาจารย์เวดในสิ่งที่แกทำเดี๋ยวนี้ แกนี่มันเลวจริง ๆ!”

เจฟฟรีย์กระพริบตาด้วยความประหลาดใจ และยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

ใครคือท่านปรมาจารย์เวด? ทำไม? ได้อย่างไร?

เขาเป็นแค่คนขี้แพ้ไม่ใช่เหรอ? ออสก้าร์บ้าไปแล้วหรือไง?

เจฟฟรีย์โพล่งขึ้นมาทันที “คุณลุงออสก้าร์ครับ ไอ้เศษขยะขี้แพ้นั่นน่ะ ทำไมคุณถึงต้องคุกเข่าลงไปหาเขาด้วย? คุณคือตัวแทนของตระกูลมัวร์! ยิ่งไปกว่านั้น เขายังหมิ่นประมาทคุณมัวร์อีก ลงโทษเขาสำหรับสิ่งนั้นสิครับ!”

ออสก้าร์ที่กำลังโกรธเคืองอยู่แล้ว ตัวสั่นด้วยความโกรธเกรี้ยวมากขึ้น

เขาขอให้ลงโทษท่านปรมาจารย์เวดอย่างนั้นเหรอ? เขาบ้าไปแล้วเหรอไงกัน?

ในสังคมชั้นสูงใน โอลรัส ฮิลส์ มีใครที่ไม่รู้จักชื่อและชื่อเสียงของท่านปรมาจารย์เวดบ้าง?

คุณท่านมัวร์ ฟื้นขึ้นมาได้เพราะการฝังเข็มของท่านปรมาจารย์เวด ด้วยยาอายุวัฒนะนั้น!