กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 468

ในกลางดึก คริสโตเฟอร์นั่งอยู่หลังพวงมาลัยพร้อมกับเคนเน็ธ และบอดี้การ์ดทั้งสองของเขา และรีบไปที่โรงพยาบาลซิลเวอร์วิง

เคนเน็ธไม่แม้แต่จะรอคิว แต่กลับเข้าไปในห้องฉุกเฉินพร้อมกับบอดี้การ์ด

เมื่อเขาเห็นหมอผู้ชายนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ เขาปลดเข็มขัด และถอดกางเกงออก

หมอผู้ชายตกใจสุดขีด

"เห้ย! ทำไรน่ะ? นี่คุณบ้าหรือเปล่า?!"

หมอร้องลั่นด้วยความตกใจ “ใส่กางเกงกลับซะ ไม่งั้นผมจะเรียกรปภ!”

ไม่มีใครสามารถรับได้กับฉากที่แปลกประหลาดในตอนกลางดึก

เคนเน็ธรีบอธิบายด้วยหน้าตาบูดบึ้ง “หมอครับ คุณเข้าใจผิด ผมไม่ได้บ้า มีบางอย่างที่น่ากลัวเกิดขึ้นกับร่างกายของผม! ดูให้หน่อยครับ! ช่วยผมด้วยไม่งั้นมันจะเน่า!”

สิ่งที่เน่าเปื่อยกลายเป็นเรื่องที่รุนแรงมากขึ้นในขณะนี้

หมอชำเลืองมองที่อวัยวะเพศของเขา และสูดอากาศเย็น ๆ เขาพึมพำอย่างช้า ๆ “อืม ... ตอนนี้อวัยวะเพศของคุณเป็นเนื้อร้ายไปหมดแล้ว…”

“เนื้อตายไปหมดแล้ว? นั่นหมายความว่าอย่างไร?"

“หมายความว่าไม่มีอะไรที่ผมสามารถทำได้ ตัวอย่างเช่นเมื่อมีคนประสบอุบัติเหตุ และขาของคนคนนั้นถูกบดขยี้จนเป็นเนื้อบด และต้องเผชิญกับการติดเชื้อร้ายแรง การรักษานั้นจะกลับคืนมาไม่ได้ และไม่มีอะไรทำได้มากนอกจากตัดแขนขาที่บาดเจ็บออกไป”

“ให้มันด้วนงั้นเหรอ?!” ดวงตาของเคนเน็ธคลอไปด้วยน้ำตา เขาคร่ำครวญอย่างตกใจ “คุณกำลังบอกว่าจะตัดอวัยวะเพศของผมใช่ไหม?”

คุณหมอพยักหน้า “และเราต้องรีบทำก่อนที่แผลจะลุกลามไปยังส่วนอื่น ๆ ของร่างกาย”