กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 511

จอร์แดนคร่ำครวญอย่างสิ้นหวังเมื่อได้ยินคำสั่งของชาร์ลี!

เขาคิดว่าภูเขากอลมิน ภูเขาที่เฮงซวยนั่น และอากาศที่หนาวเย็นของมันช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก!

เขาคงไม่แม้แต่จะก้าวเท้าเข้าไปในที่เย็นยะเยือกนั้นหากไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องเก็บรวบรวมยาเองตั้งแต่เริ่มต้นธุรกิจ

เพราะการขับไล่เขาไปยังที่เย็นยะเยือก เขาจึงรู้สึกรังเกียจแม่ของเลียมไม่แพ้กัน และปฏิบัติต่อเธอในฐานะผู้หญิงชั่วคราวเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดฝันว่า หลายสิบปีต่อมา ชาร์ลีจะลงโทษเขาด้วยการทำให้เขาอยู่ที่ภูเขากอลมินโดยที่ห้ามออกจากภูเขานั่นอีกเลย

นั่นคือสถานที่ซึ่งเขาเกลียดที่สุด! มันคงเหมือนกับปลิดชีวิตตัวเองถ้าชาร์ลีขังเขาไว้ที่นั่น และไม่อนุญาตให้ออกมาอีกเลย!

เขามั่นใจว่าเขาจะต้องตายในไม่ช้านี้เนื่องจากปัญหาสุขภาพ แต่ถ้าเขาไปสถานที่เช่นภูเขากอลมิน เขาจะตายเร็วขึ้น!

นอกจากนี้ ที่แห่งนี้เปรียบเสมือนนรกสำหรับคนที่มักแสวงหาความสุขอย่างเขา!

เขามองชาร์ลีอย่างสิ้นหวังและอ้อนวอน “ปรมาจารย์เวด ผมจะไม่มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานมาก ได้โปรดเถอะ ผมขอความเมตตาจากคุณ ผมจะให้เลียมเป็นผู้ดูแลเวชภัณฑ์ทั้งหมด ตราบใดที่คุณให้ผมอยู่ในโอลรัส ฮิลล์ต่อไปตลอดชีวิตที่เหลือของผม…”