กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 521

เมื่อข่าวของตระกลูวีเวอร์เป็นที่ปรากฎไปทั้วหนแห่ง ชาร์ลีผู้ที่ได้ทำให้จอร์แดนและเจฟฟรีย์เหมือนตกนรกทั้งเป็นและช่วยให้เลียมผงาดขึ้นมาได้ ตอนนี้เขาอยู่ในครัวกำลังทำอาหารกลางวันให้กับภรรยาและพ่อตาแม่ยายของเขา

บนโต๊ะอาหาร จาค็อบและเอเลนกำลังพูดถึงพวกตระกลูวีเวอร์อย่างสนุกสนาน พวกเขาชอบที่จะซุบซิบนินทา โดยเฉพาะเอเลน เธอคงตื่นเต้นไปอีกสามวันถ้าเธอได้รู้เรื่องร้ายที่เกิดขึ้นกับตระกูลคนอื่น

เมื่อเอเลนได้เยาะเย้ยจอร์แดนและเจฟฟรีย์ที่ได้พบเจอกับเรื่องแย่ๆ แคลร์จึงดุว่า “แม่ อย่าเยาะเย้ยคนอื่นแบบนั้นเลย มันไม่ดีนะคะ”

เอเลนพึมพำด้วยความสะใจ “หึ ถ้าเป็นคนอื่นฉันไม่สนก็ได้นะ แต่ฉันไม่ขอพลาดที่จะได้เยาะเย้ยพวกวีเวอร์หรอก!”

จากนั้น เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนียมอายว่า “อ้อ จริงสิ นี่รู้ไหมว่าเมื่อสองสามวันก่อนเวนดี้ดูเหมือนจะอยู่กับกับเจฟฟรีย์ด้วยแหละ”

“ฮะ?” แคลร์อ้าปากค้างด้วยความงง “ไม่มีทาง เจฟฟรีย์อายุสามสิบกว่าๆ แล้วมั้ง เขาแก่กว่าเวนดี้เป็นสิบปี! หนูไม่คิดว่าเวนดี้จะอยากอยู่กับเขาหรอก”

เอเลนทำเสียงคลิ๊กที่ลิ้นอย่างขบขัน “ฮ่าฮ่า นี่เธอคิดว่าเวนดี้มันเป็นนักบุญจริง ๆ เหรอ? ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันได้ยินมาว่านางเป็นคนรักของเคนเน็ธมาระยะหนึ่งแล้ว! แกรู้จักเคนเน็ธใช่ไหม เคนเน็ธ วิลสันประธานของ โมเดสเวย์ กรุ๊ปจากอีสต์ คริฟฟ์ แล้วจากนั้นเคนเน็ธก็ส่งเธอไปให้กับเจฟฟรีย์ต่อ!”

คราวนี้เป็นจาค็อบที่ตกใจมาก "อะไรนะ? คุณพูดว่า เคนเน็ธ จาก อีสต์ คริฟฟ์หรือ? เวนดี้เป็นคนรักของเขาจริงหรือ? ไม่มีทางหรอก! เคนเน็ธเขาแก่กว่าคริสอีก!”

เอเลนกล่าวว่า “ก็แม่ของคุณนั่นแหละที่อยากจะประจบประแจงเคนเน็ธเพื่อให้เขาให้เงินลงทุนมาช่วยบริษัท เธอก็เลยสั่งให้เวนดี้ไปนอนกับเคนเน็ธ แต่นี่ต้องบอกว่าผู้ชายคนนี้รักษาสัญญานะ เขาลงทุนให้บริษัทสิบล้านเลย ทุกคนก็รู้เรื่องนี้กันหมดว่ามันเป็นเรื่องจริง”

“โอ้ พระเจ้า…” แคลร์อ้าปากค้าง “คุณย่าทำอย่างนั้นได้ยังไง! เธอจะขอให้เวนดี้อยู่กับเคนเน็ธเพื่อเงินได้ยังไง แล้วคุณลุงกับคุณป้าเห็นด้วยกับข้อตกลงได้อย่างไร?”

“พวกเขาน่ะเหรอ?” เอเลนพึมพำด้วยน้ำเสียงดูถูก “ฉันพนันเลยว่าพวกนั้นต้องตั้งหน้าตั้งตาคอยอยู่แน่นอนเลยแหละ!”

จากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “ยายแก่กับความคิดอยากจะได้อยากจะมี แต่ก็น่าเสียดายที่เคนเน็ธให้เงินลงทุนแค่สิบล้านและมันก็แค่นั้นแหละ”

แคลร์กล่าวว่า “หนี้ของ วิลสัน กรุ๊ปมีประมาณสามสิบล้าน สิบล้านที่ได้นั้นมันก็ถือว่ายังน้อยนะคะ หนูคิดว่าคุณย่าและคนอื่น ๆ ต้องมีช่วงเวลาที่แสนยากลำบากในตอนนี้แน่ ๆ”

“สมควรโดนแล้วแหละ!” เอเลนตะโกนใส่ “คุณย่าของแกสมควรได้รับมันทุกอย่าง! แกไม่เห็นหรอว่าหลายปีที่ผ่านมาเขาทำร้ายเราอย่างไงบ้าง? ฉันหวังให้พวกเขาจะล้มละลายเร็ว ๆ สักที และฉันก็หวังอีกว่าจะได้เห็นนังหมาแก่นั่นนอนบนถนน! เมื่อนั้นแหละ เขาจะรู้ว่าเขาทำอะไรผิดพลาดไปบ้าง! พูดตามตรงเลยนะ ฉันรู้สึกโล่งและสบายใจดีเวลาคิดแบบนี้!”

จาค็อบพยายามที่จะทำให้สถานการณ์เย็นลง “พอได้แล้วนะ คุณอาจจะผิดในบางครั้ง แต่คุณก็ไม่ควรสาปไปแช่งเขาแบบนั้น! แล้วหากพวกเขาล้มละลายจริง ๆ และถูกไล่ออกจากบ้าน คุณคิดว่าเวลาเขามาหาเรา เราจะหันหลังให้เขาได้หรือ?”

เอเลนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “นี่คุณล้อฉันเล่นหรือไง? ฉันไม่สนอยู่แล้ว! แล้วไงถ้าเขาต้องนอนข้างถนน? แม้ว่าเขาจะอดอาหารตาย ฉันก็จะไม่สนหรอกนะ ! คุณลืมไปแล้วหรือตอนที่เขาไล่เราออกจากครอบครัวทั้งสิ่งที่เขาพูดและสายตาที่มองเรามันเป็นอย่างไร? ฉันจะไม่ยกโทษให้เขา!”

จาค็อบถอนหายใจและไม่พูดอะไรอีก

แน่นอนว่าเขาก็โกรธแม่ของเขาจริง ๆ แต่เขาไม่ได้โกรธเธอเหมือนที่เอเลนโกรธ

เอเลนยิ้มอย่างผู้ชนะและพูดว่า “หึ ฉันอดใจรอไม่ไหวแล้วที่จะได้เห็นจุดจบของพวกตระกลูวิลสัน เมื่อถึงคราพวกเขา เราก็จะย้ายเข้าไปอยู่ใน ธอมป์สัน เฟิร์ส วิลล่าขนาดใหญ่ และมันจะกลายเป็นทั้งสวรรค์และนรกเลยแหละ! เมื่อถึงตอนนั้นนะ ฉันจะสอนให้พวกเขาได้รู้จักคำว่า ทีใครทีมัน!”

เธอหันไปหาชาร์ลีและย้ำว่า “ชาร์ลี นายได้ติดต่อกับคุณซีค ไวท์ไหม? ขอให้เขาเร่งผู้รับเหมาให้รีบปรับปรุงเร็ว ๆ หน่อยนะ ฉันต้องการย้ายในเดือนหน้า!”