กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 558

ฮันนาห์แสดงสีหน้าสำนึกผืดและพูดว่า “เอเลน อันที่จริง ฉันมาที่นี่เพื่อขอโทษเธอ...”

เธอกระแอมและพูดต่อ “ใช่ ฉันเคยดูถูกเธอมาตลอดในอดีต ฉันไม่เพียงแต่หยาบคายกับเธอเท่านั้น แต่ฉันก็มักจะพูดจาหยาบคายใส่คุณต่อหน้าแม่ด้วย ตอนนี้ฉันรู้ข้อผิดพลาดของฉันและสำนึกผิดอย่างสุดซึ้งแล้ว ดังนั้นฉันมาที่นี่เพื่อกล่าวคำขอโทษอย่างจริงใจแก่เธอ”

จากนั้นใบหน้าของเธอก็แดงระเรื่อขณะที่เธอกัดริมฝีปาก และโค้งคำนับเอเลนอย่างสุดซึ้ง

เอเลนตกใจมาก เธอคิดว่ายัยคนบ้าคนนี้มาที่นี่เพื่อทะเลาะกับเธอ แต่เธอกลับขอโทษและโค้งคำนับเธออย่างคาดไม่ถึง!

เธอได้เตรียมตัวเองสำหรับการโจมตีด้วยวาจา แต่เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรตอนนี้ที่ศัตรูของเธออ่อนน้อมถ่อมตนแทนที่จะชักดาบเข้าสู้

เมื่อฮันนาห์เห็นว่าเอเลนยังคงนิ่งเงียบอยู่ เธอจึงคุกเข่าลงกับพื้นพลันร้องไห้และอ้อนวอน “โอ้ เอเลนที่รัก เธอยังโกรธฉันอยู่หรือเปล่า? ฉันรู้สึกเสียใจมาก! หลายปีที่ผ่านมาฉันไม่รู้ความจริง เราเป็นทั้งพี่สะใภ้และคนนอกในตระกูลวิลสัน พวกเราควรจะร่วมมือกันและเข้ากันได้ดีกว่านี้!”

จากนั้นเธอก็ตบหน้าตัวเองอย่างกะทันหันและร้องไห้ “เอเลน ฉันมันทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย แถมยังสายตาไม่ดีอีก ฉันหวังว่าเธอจะยกโทษให้ฉัน เรามาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งได้ไหม?”

เอเลนตื่นเต้นมากกับทัศนคติของฮันนาห์ที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน!

เอาล่ะ!

ฮันนาห์ผู้เย่อหยิ่งได้คุกเข่าต่อหน้าเธอและตบหน้าตัวเอง! นี่มันเป็นฉากที่น่าพึงพอใจมาก!

ฮันนาห์ไม่เคยถ่อมตัวและพูดจานุ่มนวลกับเธอมาก่อน และวันนี้ ในที่สุดเธอก็รู้สึกถึงความรู้สึกสดชื่นเมื่อได้เหยียบย่ำใครสักคน

ฮันนาห์รู้สึกร้อนผ่าวเมื่อเห็นรอยยิ้มอันกว้างบนใบหน้าของเอเลน แต่เธอซ่อนมันไว้ภายใต้การกระทำที่ลำบากใจและถอนหายใจ “เอเลน ฉันขอบอกความจริงกับเธอนะ ในที่สุดฉันก็นึกขึ้นได้ ฉันหยาบคายและรุนแรงกับเธอมาตลอดหลายปี และฉันปฏิบัติต่อคุณแย่มาก แต่เพื่ออะไร? ฉันไม่ได้อะไรจากมันเลย ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียใจมาก ถ้าเพียงแต่ฉันปฏิบัติต่อเธอดีขึ้นเล็กน้อยในอดีต เราจะไม่จบลงแบบนี้ใช่ไหม?”