กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 559

แสงแวบผ่านดวงตาของเอเลน!

เธอกังวลว่าจะไม่สามารถหาเหยื่อที่สามารถทำเงินได้ง่าย ๆ อีก หลังจากซัมเมอร์ออกจากประเทศ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกขอบคุณที่ฮันนาห์จะพาเธอไปรู้จักอีกคนใหม่ให้เธอ!

นอกจากนี้ เธอเดาว่าเหยื่อคนใหม่นั้นรวยกว่าซัมเมอร์ เพราะเธอสามารถทำเงินจากซัมเมอร์ได้เพียงไม่กี่พันเท่านั้น แต่ผู้หญิงคนนี้พร้อมจะเสียเงินสิบเท่าได้ในหนึ่งวัน!

เธอชอบเล่นไพ่นกกระจอกกับคนที่มีกระเป๋าหนักแต่ทักษะไม่ดี แต่เธอสามารถสร้างโชคลาภเล็ก ๆ น้อย ๆ จากเกมได้!

ถ้าเธอเข้าร่วมกองกำลังกับฮันนาห์ และตกลงเรื่องกลโกงบางอย่าง พวกเขาก็จะสามารถชนะได้อย่างแน่นอน!

ด้วยความคิดนี้เอง เธอจึงดีใจและตื่นเต้นมาก!

เงินมีความหมายกับเธอทุกอย่างจนถึงขั้นที่เธอจะแลกพ่อแม่ของเธอด้วยเงินอย่างแน่นอน!

เธอรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินข้อเสนอของฮันนาห์!

เมื่อเห็นความตื่นเต้นในดวงตาของเอเลน ฮันนาห์ก็รีบพูดด้วยเสียงต่ำว่า “มาฝึกกลโกงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเรากันก่อน ขณะที่เราอยู่ที่โต๊ะ เราจะดูท่าทางของกันและกัน เราแตะจมูกของเราเมื่อเราต้องการจุด เราชี้นิ้วเมื่อเราต้องการไผ่ เราอ้าปากค้างเมื่อเราต้องการตัวละคร เราสามารถทำงานร่วมกันและชนะรางวัลใหญ่ได้!”

เอเลนเห็นด้วยทันทีอย่างมีความสุข และพูดว่า “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น เราลองไปเล่นกับเพื่อน ๆ ของเธอดูกันเถอะ!”

ฮันนาห์ยิ้มกว้างแล้วพูดว่า “ตกลง! เธอรวยมากเลยล่ะ เธออาศัยอยู่ในวิลล่าธอมป์สัน เฟิร์ส เราจะไปเมื่อไหร่กันดี?”

“ไปกันเถอะ! ไปด้วยรถ BMW ของฉัน!”

เมื่อพวกเขาขึ้นรถ ฮันนาห์อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะอย่างเย็นชาขณะที่เธอมองดูท่าทางกระตือรือร้นของเอเลน

เพื่อสร้างกับดักสำหรับเอเลน เธอได้จ้างนักต้มตุ๋นสองคน และเช่าวิลล่าทอมป์สันเฟิร์สเพื่อหลอกเธอ เป้าหมายของเธอนั้นเรียบง่าย เธอต้องการที่จะชนะทั้งเงินและทรัพย์สินของเอเลน โดยปล่อยให้เธอไม่เหลืออะไรเลย!

แน่นอน เอเลนไม่รู้ว่าเธอกำลังเดินเข้าไปในกับดัก เธออยู่ท่ามกลางความตื่นเต้นที่พร้อมจะชนะเหยื่อคนใหม่ของเธอ

ขณะที่เอเลนและฮันนาห์กำลังเดินทางไปธอมป์สัน เฟิร์ส ชาร์ลีและจาค็อบมาถึงโรงเรียนเก่าของจาค็อบที่มหาวิทยาลัยเบลล์ ไฮท์

ชาร์ลีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อมองไปที่หอประตูอันสง่างามที่แกะสลักด้วยหินอ่อนสีขาวตรงทางเข้า และซุ้มประตูที่มีชื่อโรงเรียนเขียนอยู่ นั่นคือมหาวิทยาลัยแห่งชาติ เบลล์ ไฮท์

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าพ่อตาของเขาที่ดูไร้ประโยชน์ และไร้ค่าอยู่เสมอ จบการศึกษาจากไอวี่ ลีก!

อันที่จริง ในยุคของเขา นักศึกษามหาวิทยาลัยมีน้อยเมื่อเทียบกับตอนนี้ นับประสาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง...

จาค็อบถอนหายใจเมื่อจ้องมองชาร์ลีด้วยความประหลาดใจและถามว่า “ทำไม? นายไม่คิดว่าฉันดูเหมือนคนที่ไปเรียนที่วิทยาลัยเหรอไง?”

ชาร์ลีพยักหน้าอย่างว่างเปล่า “พ่อครับ คุณดูเหมือนคนเรียนไม่จบเลยจริง ๆ…”

จาค็อบถอนหายใจอีกครั้ง แต่คราวนี้ ใบหน้าของเขาฉายแสงอย่างภาคภูมิ “ในตอนนั้น ฉันค่อนข้างดังในโรงเรียน และผลการเรียนก็ยอดเยี่ยม ฉันจะไปเรียนต่อที่ภาคเหนือ แต่ฉันไม่อยากอยู่ไกลบ้านเกินไป”

ชาร์ลีหัวเราะและถามด้วยความสงสัย “เกิดอะไรขึ้นในภายหลังเหรอครับ? ทำไมคุณถึงกลายเป็นพ่อบ้านหลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยอันทรงเกียรติได้?”

ชาร์ลีมองดูจาค็อบ และรู้สึกว่าน่าสนใจทีเดียวที่เขาซึ่งเป็นบัณฑิตมหาวิทยาลัยที่มีเกียรติและเป็นลูกชายคนที่สองของตระกูลที่ร่ำรวย แต่ในที่สุดก็กลายเป็นชายไร้ประโยชน์ซึ่งถูกภรรยาดุทุกวัน

จาค็อบสำลักเล็กน้อยและพึมพำอย่างเขินอาย “ไว้ทีหลังแล้วกัน… เฮ้อ ฉันไม่อยากพูดถึงมันเลย ไม่มีอะไรนอกจากน้ำตาที่ขมขื่น…”

ระหว่างการสนทนา ผู้ชายอายุราว ๆ กับจาค็อบก็เดินออกมาจากหลังประตู และรีบวิ่งไปหาพวกเขาเมื่อเห็นพวกเขา

“เฮ้ จาค็อบ ไม่เจอกันนานเลยนะ! ว้าว ดูนายสิ ดูดีสุด ๆ ไปเลย…”