กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 583

ทุกคนต่างก็มีอุบายของตัวเองและพวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะเริ่มเกม

ดังนั้น ลินดาจึงปรบมือขณะที่เธอทักทายผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เธอยิ้ม และพูดว่า “ยังไงก็ตาม นี่คือ เจียนน่า โรว์ เธอยังเป็นเพื่อนสนิทของฉัน เราทุกคนไม่ค่อยเก่งเรื่องการพนัน ดังนั้นพวกเราสี่คนมาเริ่มเกมกันเถอะ!”

เอเลนตอบอย่างตื่นเต้นว่า “เอาล่ะ เริ่มกันเลยทันที บอกตามตรงว่ามือของฉันเริ่มคันแล้ว!”

ลินดายิ้มก่อนจะแนะนำว่า “เนื่องจากวันนี้เป็นครั้งแรกที่เราเล่นไพ่นกกระจอกร่วมกับน้องเอเลน อย่าเริ่มต้นด้วยทุนมากเกินไป งั้นเราจะเริ่มต้นด้วยเงินหนึ่งพันดอลลาร์ และเราจะเล่นที่หกสิบสี่ครั้ง ตกลงไหม?”

"อะไรนะ?"

เอเลนตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของลินดา เธอโพล่งออกมาทันที “พันดอลลาร์ต่อยอดที่หกสิบสี่ครั้ง! สุดท้ายแล้วมันจะมากกว่าหกหมื่นดอลลาร์ในตอนสิ้นวัน! ปกติคุณเล่นไพ่นกกระจอกด้วยเงินมหาศาลขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ลินดายิ้มก่อนจะโบกมือแล้วพูดว่า “น้องเอเลน นี่เรียกว่าเงินมหาศาลกันหรือ? พูดตามตรง นี่เป็นเกมที่เล็กที่สุดที่ฉันเคยเล่นมาเลยนะ เมื่อวันก่อนฉันเล่นกับเพื่อน ๆ ฉัน เราเล่นกันที่ราคาสามพันถึงห้าพันเหรียญ เราเล่นไม่กี่หมื่นดอลลาร์เอง”

จากนั้น ลินดาชี้ไปที่ฮันนาห์ซึ่งนั่งถัดจากเอเลนก่อนจะพูดว่า “ครั้งสุดท้ายที่ฮันนาห์เล่นเกมมูลค่า 5 พันดอลลาร์กับฉัน ฉันคิดว่าวันนั้นฉันสูญเสียเกือบหนึ่งล้านดอลลาร์! ในทางกลับกัน ฉันคิดว่าฮันนาห์ชนะรางวัลคืนนั้น 3 แสนดอลลาร์เลย ใช่ไหม?”

ฮันนาห์รีบตอบว่า “โอ้ พี่ลินดา! คุณก็รวยเกินไป จนจำไม่ได้ว่าคืนนั้นเสียเงินไปเท่าไหร่! คุณสูญเสียมากกว่าสองล้านดอลลาร์ในวันนั้น! ฉันชนะรางวัลไปประมาณ 5 แสนเหรียญ แต่ผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในคืนนั้นคือเจียนน่า!”

ผู้หญิงที่ชื่อเจียนน่ายิ้มก่อนจะพูดว่า “โอ้ คืนนั้นฉันเพิ่งได้รับเงินมากกว่าหนึ่งล้านเหรียญ นั่นไม่ใช่เงินจำนวนมากสำหรับพี่ลินดาอยู่แล้ว!”

ลินดายิ้มก่อนจะพูดว่า “พูดตามตรง เงินจำนวนเล็กน้อยนั้นไม่มีความหมายสำหรับฉัน สามีของฉันทำเงินได้หลายร้อยล้านดอลลาร์ทุกปี ดังนั้นเขาจึงไม่ว่าอะไร ถ้าฉันต้องเสียเงินสามสิบถึงห้าสิบล้านดอลลาร์จากการเล่นไพ่นกกระจอก”

เอเลนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินคำพูดของลินดา

ลินดาช่างเป็นคนโง่จริง ๆ !

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าฮันนาห์จะร่วมมือกับเธอ มันจะเป็นชัยชนะที่ง่ายดายสำหรับพวกเธออย่างแน่นอน!

เอเลนขจัดความสงสัยและความกังวลทั้งหมดของเธออย่างรวดเร็วขณะที่เธอยิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ พี่ลินดา งั้นมาเริ่มต้นด้วยหนึ่งพันดอลลาร์”

ลินดาพยักหน้าก่อนจะยิ้ม และพูดว่า “มาทอยลูกเต๋ากันเถอะ!”