กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 602

“คือ…คือ…” ลินดาเหงื่อออกมากในเวลานี้

หลายปีที่ผ่านมา เธอได้ทำเรื่องเลวร้ายมากมาย เธอไม่รู้ว่าเธอได้พังทลายไปกี่ชีวิตแล้ว

การพนันเป็นขุมนรกที่สามารถกลืนทุกสิ่งได้ บางคนตกไปในขุมนรกนี้เอง ขณะที่คนอื่น ๆ ก็ตกลงไปในนรกแห่งนี้ทั้งครอบครัว

อย่างไรก็ตาม ลินดาไม่เคยสนใจชีวิตหรือความตายของเหยื่อเหล่านี้เลย เธอรู้สึกว่านี่คือวิธีการหาเลี้ยงชีพของเธอ เธอจะชนะได้อย่างไรถ้าคนอื่นไม่แพ้?

ดังนั้นเธอจึงไม่เคยรู้สึกผิดเพราะคนเหล่านี้

ชาร์ลีสามารถมองทะลุผ่านหัวใจของคนเหล่านี้ได้

คนแบบนี้เป็นผีดิบที่โหดและเหี้ยมที่สุดในโลกนี้

เธอใช้ชีวิตอยู่โดยการดูดเลือดเนื้อของคนอื่นและเธอไม่สนใจว่าคนอื่นจะตายเพราะเธอดูดเลือดเนื้อทั้งหมดของพวกเขาหรือไม่

โดยปกติแล้ว ชาร์ลีไม่มีความเห็นอกเห็นใจกับคนเหล่านี้

เขามองใบหน้าขี้เล่นของลินดา ขณะที่เขายิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ งั้นเรามาทำแบบนี้กันดีกว่า ทำไมคุณไม่มาเล่นเกมกับผมสักสองสามเกมล่ะ?”

ลินดาตกตะลึงและถามด้วยความประหลาดใจ “คุณเวด คุณอยากเล่นอะไรคะ?”

ชาร์ลีตอบว่า “ผมไม่รู้วิธีเล่นการพนัน ไม่รู้วิธีเล่นโปกเกอร์ ไพ่นกกระจอกหรืออย่างอื่นเลย ผมรู้จักแค่เกมเป่ายิ้งฉุบ”

ลินดาถามด้วยสีหน้างุนงง “คุณอยากเล่นเป่ายิ้งฉุบกับฉันเหรอ?”

ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “ใช่ ผมจะเล่นเป่ายิ้งฉุบกับคุณ เราจะเดิมพันสิบล้านดอลลาร์สำหรับแต่ละเกม คุณคิดยังไง?"

“คือ…คือ…” ลินดารู้สึกประหม่ามากในเวลานี้ "คุณเวด ฉันไม่กล้าเล่นกับคุณหรอก…”

ชาร์ลีตอบว่า “คุณต้องเล่นไม่ว่าคุณต้องการหรือไม่ก็ตาม!”