กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 602

“คือ…คือ…” ลินดาเหงื่อออกมากในเวลานี้

หลายปีที่ผ่านมา เธอได้ทำเรื่องเลวร้ายมากมาย เธอไม่รู้ว่าเธอได้พังทลายไปกี่ชีวิตแล้ว

การพนันเป็นขุมนรกที่สามารถกลืนทุกสิ่งได้ บางคนตกไปในขุมนรกนี้เอง ขณะที่คนอื่น ๆ ก็ตกลงไปในนรกแห่งนี้ทั้งครอบครัว

อย่างไรก็ตาม ลินดาไม่เคยสนใจชีวิตหรือความตายของเหยื่อเหล่านี้เลย เธอรู้สึกว่านี่คือวิธีการหาเลี้ยงชีพของเธอ เธอจะชนะได้อย่างไรถ้าคนอื่นไม่แพ้?

ดังนั้นเธอจึงไม่เคยรู้สึกผิดเพราะคนเหล่านี้

ชาร์ลีสามารถมองทะลุผ่านหัวใจของคนเหล่านี้ได้

คนแบบนี้เป็นผีดิบที่โหดและเหี้ยมที่สุดในโลกนี้

เธอใช้ชีวิตอยู่โดยการดูดเลือดเนื้อของคนอื่นและเธอไม่สนใจว่าคนอื่นจะตายเพราะเธอดูดเลือดเนื้อทั้งหมดของพวกเขาหรือไม่

โดยปกติแล้ว ชาร์ลีไม่มีความเห็นอกเห็นใจกับคนเหล่านี้

เขามองใบหน้าขี้เล่นของลินดา ขณะที่เขายิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ งั้นเรามาทำแบบนี้กันดีกว่า ทำไมคุณไม่มาเล่นเกมกับผมสักสองสามเกมล่ะ?”

ลินดาตกตะลึงและถามด้วยความประหลาดใจ “คุณเวด คุณอยากเล่นอะไรคะ?”

ชาร์ลีตอบว่า “ผมไม่รู้วิธีเล่นการพนัน ไม่รู้วิธีเล่นโปกเกอร์ ไพ่นกกระจอกหรืออย่างอื่นเลย ผมรู้จักแค่เกมเป่ายิ้งฉุบ”

ลินดาถามด้วยสีหน้างุนงง “คุณอยากเล่นเป่ายิ้งฉุบกับฉันเหรอ?”

ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “ใช่ ผมจะเล่นเป่ายิ้งฉุบกับคุณ เราจะเดิมพันสิบล้านดอลลาร์สำหรับแต่ละเกม คุณคิดยังไง?"

“คือ…คือ…” ลินดารู้สึกประหม่ามากในเวลานี้ "คุณเวด ฉันไม่กล้าเล่นกับคุณหรอก…”

ชาร์ลีตอบว่า “คุณต้องเล่นไม่ว่าคุณต้องการหรือไม่ก็ตาม!”

ลินดาพยักหน้าก่อนจะตอบด้วยท่าทีกังวลว่า “ก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้น ฉันจะทำตามที่คุณพูดค่ะ คุณเวด…”

หลังจากนั้นลินดาก็ถามอีกครั้งว่า “คุณเวด แล้วเราจะไปเล่นกันเลยไหม?”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องห่วง เราไม่รีบร้อน ผมต้องเตรียมโกงก่อนที่เราจะเริ่มเล่นกัน”

“เตรียมโกง?” ลินดาประหลาดใจมาก

ชาร์ลียิ้มก่อนจะถามว่า “คุณไม่รู้ว่าผมพูดถึงอะไรเหรอ? ก็เช่นเดียวกับที่คุณวางแผนและเตรียมการทั้งหมดก่อน ว่าจะโกงเงินยายของผมไง ผมก็จะทำเช่นเดียวกันเพื่อเอาเงินทั้งหมดของคุณในวันนี้”

"เอ่อ?" ลินดารู้สึกงงงวยมากขึ้นในเวลานี้

ชาร์ลีจะทำอะไร เพื่อโกงเกมเป่ายิ้งฉุบหรือ?

เธอเคยโกงคนมาทั้งชีวิต แต่เธอไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าใครจะโกงเกมเป่ายิ้งฉุบได้!

หรือเขาจะจงใจออกช้า หลังคู่ต่อสู้ไม่กี่วินาทีหรือ? เขาจะรอดูว่าคนอื่นจะออกอะไรก่อนที่จะยื่นมือออกมาหรือเปล่า?

แต่นั่นก็ธรรมดาเกินไปและใช้เล่ห์เหลี่ยมน้อยไปหน่อยหรือเปล่า?

ก่อนที่ลินดาจะได้รู้ว่าชาร์ลีกำลังจะทำอะไร จู่ ๆ ชาร์ลีก็คว้ามือขวาของเธอและยืดนิ้วทั้งห้าของเธอให้ตรงก่อนที่จะหักนิ้วออกทันที แกร็ก!

นิ้วทั้งห้าของเธอหักในทันที!

ลินดาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่ชาร์ลีก็ยังยกมือซ้ายของเธอขึ้นก่อนที่เขาจะหักทั้งห้านิ้วของมือซ้ายเธอเช่นกัน

ลินดาไม่สามารถควบคุมนิ้วทั้งสิบของเธอได้อีกต่อไป นิ้วทั้งสิบของเธออ่อนปวกเปียกในลักษณะผิดรูปร่างใต้ผิวหนังของเธอ

ในเวลานี้ ชาร์ลีพูดง่าย ๆ ว่า “ถ้ามือของคุณอยู่ในรูปแบบนั้น ผมจะถือว่าคุณกำลังออกกระดาษอยู่โดยปริยาย หากคุณจะออกค้อน คุณจะต้องขดนิ้วทั้งห้าให้เป็นหมัด หากคุณจะออกกรรไกร คุณต้องทำนิ้วเป็นรูปตัววี คุณเข้าใจผมไหม?"

ลินดาร้องเสียงดังขณะที่เธอพูดว่า “คุณเวด นิ้วทั้งหมดของฉันหัก! ฉันจะสร้างค้อนหรือกรรไกรได้อย่างไรกัน?”

ชาร์ลีตอบอย่างดูถูกเหยียดหยาม “นั่นไม่ใช่เรื่องของผม มันไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลย ยังไงซะ ตอนที่คุณโกงเงินคนอื่นมา คุณก็ต้องทำให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่มีโอกาสชนะเลย วันนี้ผมแค่ให้คุณได้รับผลกรรม! นี่คือสิ่งที่เรียกว่า จัดการกับคนตามวิธีที่เขาจัดการกับคุณ”