กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 649

เมื่อชาร์ลีเห็นว่าแคลร์ดื้อรั้นแค่ไหน เขาพยักหน้าขณะที่พูดว่า “งั้นก็ได้ครับภรรยาของผม ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือของคุณนะ ผมขอตัวก่อนแล้วกัน”

“ค่ะ ไปได้แล้ว!” แคลร์จึงถามอย่างรวดเร็วว่า “คุณไปงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อน คุณเตรียมของขวัญให้เขาหรือยังคะ?”

ชาร์ลีฮัมเสียงก่อนจะพูดว่า “ครับ ผมเตรียมของขวัญให้เขาแล้ว”

แคลร์รีบถาม “คุณเตรียมของขวัญอะไรให้เขาคะ? เช็คให้ดีนะคะว่าของขวัญไม่เล็กหรือถูกเกินไป ไม่อย่างนั้นคนรับอาจจะรู้สึกไม่พอใจก็ได้นะคะ!”

ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ผมได้เตรียมบางอย่างที่ผมทำเองให้เขาแล้ว ไม่ใช่ของขวัญทั่ว ๆ ไป แต่มีค่ามากกว่านั้นแน่นอน ท้ายที่สุดเพื่อนของผมเขาไม่สนใจเรื่องเงินมากนัก ดังนั้นผมจึงเชื่อว่าเขาจะรักของขวัญของผมอย่างแน่นอน”

“เยี่ยมมาก!” แคลร์พยักหน้าก่อนที่เธอยิ้มและพูดว่า “ถ้าเป็นแบบนั้น คุณก็ควรจะออกไปได้แล้วนะคะ!”

"โอเคครับ"

ในเวลานี้ ชาร์ลีลุกขึ้นก่อนจะสวมเสื้อโค้ตธรรมดา หลังจากนั้นเขาก็บอกลาแคลร์และพ่อตา แม่ยายก่อนออกจากบ้านทันที

ทันทีที่ชาร์ลีก้าวออกจากบ้าน เอเลนวางโทรศัพท์มือถือลงก่อนที่เธอมองแคลร์ด้วยสีหน้าจริงจัง “แคลร์ ทำไมทุกวันนี้ลูกถึงได้ตามใจชาร์ลีมากนักล่ะ? ขยะไร้ประโยชน์แบบนั้นจะทำอะไรได้นอกจากช่วยงานที่บ้านทั้งหมด? นี่แม่ยังคิดที่จะให้เขาทำงานบ้านมากขึ้นด้วยซ้ำ ในทางกลับกัน ลูกไปช่วยชาร์ลีทำงานบ้านทั้งหมดตอนนี้แทน!”

แคลร์รีบตอบ “แม่คะ เนื่องจากชาร์ลีมีธุระที่ต้องทำ หนูก็แค่ให้เขารีบไปก่อน หนูทำงานบ้านง่าย ๆ เหล่านี้ได้ เช่น ล้างจานหลังอาหารเช้า ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่”

เอเลนโพล่งออกมา “นั่นไม่ใช่สิ่งที่แม่คิดหรอกนะ! ลูกควรปฏิบัติต่อผู้ชายแบบเดียวกับที่ลูกเลี้ยงสุนัข! หากลูกเข้มงวดกับวินัยของลูกตั้งแต่ต้นจนจบ เขาจะไม่กล้าแม้แต่จะอึ และฉี่เรี่ยราดที่บ้าน นับประสาอะไรกับการกระโดดบนเตียงหรือกัดเฟอร์นิเจอร์ของลูก ยิ่งกว่านั้นเขาจะกระดิกหางเมื่อเห็นลูก”

หลังจากนั้น เอเลนพูดต่ออย่างเคร่งขรึม “อย่างไรก็ตาม หากลูกผ่อนผันและให้อิสระกับเขา เขาจะไม่เพียงแต่เย่อหยิ่งมากขึ้นเท่านั้น แต่เขาก็อาจหันกลับมาแว้งกัดลูกได้สักวันหนึ่ง! ดูพ่อของลูกที่แม่สั่งสอนมาหลายปี ลูกไม่คิดว่าตอนนี้เขาเชื่อฟังและยอมจำนนต่อแม่มากเหรอ?”

เมื่อจาค็อบได้ยินคำพูดของเอเลน สีหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียดขึ้นมาก เขาอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งในใจ “เวรเอ้ย ยัยผู้หญิงโสโครกคนนี้! นี่เธอปฏิบัติกับฉันเหมือนสุนัขมาตลอดเลยเหรอ?

อย่างไรก็ตาม จาค็อบไม่กล้าที่จะโกรธหรืออารมณ์เสียใส่เอเลน ดังนั้นเขาทำได้เพียงกลืนความโกรธของเขาลงไปและเก็บทุกอย่างไว้กับตัวเองแม้ว่าเขาจะอารมณ์เสียจริง ๆ

แคลร์เหลือบมองพ่อของเธออย่างเห็นอกเห็นใจก่อนที่เธอพูดอย่างช่วยไม่ได้ “แม่คะ หนูจะล้างจานก่อน แล้วหลังจากนั้นหนูก็จะออกไปแล้ว”