กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 692

“เชสเตอร์ สก็อตสันเหรอ?” จาค็อบอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและถาม “นายกำลังพูดถึงชายชราคนนั้นที่ชอบคุยโวลืมนามสกุลของเขา เพียงเพราะเขามีเงินเพียงเล็กน้อยน่ะหรือ?”

มอร์แกนพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “ใช่ การสนับสนุนของฉันสำหรับพี่คนเดียวคงไม่เพียงพอ เมื่อแขกคนอื่น ๆ มาถึงในภายหลัง พี่จะต้องพยายามได้รับการสนับสนุนจากประธานและกรรมการคนอื่น ๆ ด้วยวิธีนี้ พี่อาจมีโอกาสที่จะเอาชนะเชสเตอร์ในการลงคะแนนเสียงภายในและกลายเป็นกรรมการบริหารแทน พี่เข้าใจที่ฉันพูดไหม?”

จาค็อบพยักหน้าอย่างรวดเร็วขณะที่เขาพูดอย่างจริงใจ “น้องมอร์แกน ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่จริงใจของนาย นายนี่เยี่ยมจริง ๆ! ขอบคุณมาก!"

มอร์แกนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “พี่ชาย ทำไมพี่ถึงสุภาพกับฉันจังล่ะ?”

หลังจากนั้น มอร์แกนเหลือบดูเวลาบนนาฬิกาก่อนจะพูดว่า “ท่านประธานและแขกคนอื่น ๆ จะมาถึงที่นี่ในไม่ช้า ไปรอพวกเขาที่ประตูกันเถอะ ด้วยวิธีนี้ มันจะดูเหมือนว่าพี่จริงใจมากกว่าในวันนี้”

จาค็อบพยักหน้าซ้ำ ๆ เขาไม่กล้ากลับไปนั่งที่เดิมอีก ในเวลานี้ จาค็อบเดินไปที่ประตูห้องกับมอร์แกนและพวกเขาทั้งสองยืนอยู่ที่นั่นเพื่อรอการปรากฏตัวของประธานและกรรมการคนอื่น ๆ ของสมาคมการเขียนพู่กันและจิตรกรรม

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนบ้างจากสมาคมเขียนพู่กันและจิตรกรรมก็มาถึงทีละคน

ในเวลานี้ ชายชราคนหนึ่งมาถึงประตูห้องและมีคนมากมายรายล้อมเขาราวกับดวงดาวรอบดวงจันทร์

เมื่อมอร์แกนเห็นชายชรา เขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีก่อนจะยิ้มและพูดว่า “ท่านประธาน!”

จาค็อบก็รีบตามมอร์แกนไปพร้อมกับกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณเบย์คุณอยู่ที่นี่แล้ว!”

คุณเบย์พยักหน้าเล็กน้อยในขณะที่แกล้งทำเป็นบ่นว่า “จาค็อบ ดูคุณสิ! ทำไมคุณถึงเล่นใหญ่ขนาดนี้? คุณไม่รู้หรือว่าสมาคมเขียนพู่กันและจิตรกรรมให้ความสำคัญกับความเรียบง่าย? คุณควรเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารค่ำที่ร้านอาหารธรรมดาแทน ทำไมคุณถึงมาจองห้องส่วนตัวที่เฮเว่น สปริงส์?