กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 697

ทุกคนหันไปมองออกไปนอกประตูทันทีที่ได้ยินเสียงนี้ ในเวลานี้ พวกเขาเห็นอัลเบิร์ตเดินเข้าไปในห้องกับผู้จัดการ

เชสเตอร์รู้ดีว่าใครคืออัลเบิร์ต เมื่อเขาเห็นว่าอัลเบิร์ตอยู่ที่นี่ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วก่อนจะกล่าวด้วยความเคารพว่า “ดอน อัลเบิร์ต ทำไมคุณถึงมาที่นี่เป็นการส่วนตัวครับ?”

จู่ ๆ อัลเบิร์ตก็ชำเลืองมองเขาด้วยสีหน้าเย็นชาขณะพูดว่า “แกเป็นคนที่เรียกคุณวิลสันว่าเป็นคนโง่ที่น่าสงสารก่อนหน้านี้ใช่ไหม?”

เชสเตอร์ตกตะลึงในเวลานี้ เกิดอะไรขึ้น? อัลเบิร์ตรู้จักจาค็อบเหรอ?

ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขารีบอธิบาย “ดอน อัลเบิร์ต นี่อาจเป็นเพียงความเข้าใจผิดครับ ทั้งจาค็อบและผมเป็นสมาชิกของสมาคมการเขียนพู่กันและจิตรกรรมและเราต่างก็มีความสัมพันธ์ที่ดีสนิทซึ่งกันและกัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะเยาะเย้ยและล้อเลียนกันเป็นครั้งคราวครับ”

อัลเบิร์ตขมวดคิ้วก่อนจะมองจาค็อบและกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณวิลสัน ผมไม่คิดว่าคุณจะมาเยี่ยมชมเฮเว่นสปริงส์เป็นการส่วนตัวในวันนี้ โปรดยกโทษให้ผมสำหรับการต้อนรับที่ไม่ดีของผมด้วยครับ!”

ทุกคนประหลาดใจมากที่ได้เห็นฉากนี้!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเชสเตอร์ ในเวลานี้เขารู้สึกกลัวมากจนเหงื่อออก เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง!

ดอน อัลเบิร์ต หัวหน้าแก๊งมาเฟียในโลกใต้ดินที่มีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักมากในโอลรัส ฮิลล์ ที่จริงแล้วให้ความเคารพและสุภาพต่อจาค็อบ ผู้โง่เขลาผู้น่าสมเพชคนนี้อย่างนั้นหรือ?

มันไม่ตลกไปหน่อยเหรอ?

อันที่จริง เชสเตอร์ไม่ใช่คนเดียวที่ประหลาดใจมากในเวลานี้ แม้แต่คุณเบย์และกรรมการคนอื่น ๆ ก็พูดไม่ออก

ในเวลานี้ จาค็อบอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความประหลาดใจว่า “คุณรู้จักผมด้วยเหรอ?”

อัลเบิร์ตมีสีหน้าที่อ่อนน้อมถ่อมตนมากในขณะที่เขาอธิบายว่า “ผมโชคดีที่ได้พบคุณ ตอนที่คุณเวดสั่งให้ผมกำจัดแอรอนและเจคลูกเขยของเขาที่กลอเรียสคลับ”