กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 699

สีหน้าของเชสเตอร์เปลี่ยนไปอย่างมากในเวลานี้ เขากลัวแทบตายทันที และในตอนนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมาก!

เขาจะมีชีวิตอยู่และนอนกับหมูได้อย่างไร? เขาจะกินสิ่งที่หมูกินได้อย่างไร?

นั่นมันแย่มากใช่ไหม?

นอกจากนั้น หมูยังเป็นสภาพแวดล้อมที่สกปรกและน่าขยะแขยงมาก ยิ่งกว่านั้นกลิ่นของหมูก็น่ารังเกียจและเหม็นมากเช่นกัน เขาคงจะรู้สึกไม่สบายมากแน่ ๆ ถ้าเขาถูกบังคับให้นอนกับหมูที่สกปรกและมีกลิ่นเหม็น!

นอกจากนี้ อาหารที่เลี้ยงหมู จะคงหลงเหลืออยู่เสมอ เนื่องจากไม่มีการไหลเวียนของอากาศและอุณหภูมิที่ร้อนในเล้าหมู อาหารที่เหลือจากการให้หมูมักจะเน่าเสียภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง ถ้าเขาต้องกินอาหารประเภทนี้ จะเกิดอะไรขึ้นกับสุขภาพและร่างกายของเขาที่เขาดูแลอย่างดีมาหลายปีขนาดนี้?

เขายังต้องอยู่กับหมูเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ เขากลัวว่าเขาจะเรออ้วกทั้งสัปดาห์ที่นั่น!

ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เชสเตอร์รีบอ้อนวอนอัลเบิร์ตว่า “ดอน อัลเบิร์ต โปรดเมตตาและยกโทษให้ผมด้วยครับ ผมไม่ต้องการที่จะนอนและอยู่กินกับหมูในเล้า สถานที่นั้นสกปรกและน่าสะอิดสะเอียนเกินไป ผมทนไม่ได้หรอก…"

อัลเบิร์ตหัวเราะเยาะก่อนจะพูดว่า “แกทนไม่ได้เหรอ? ได้เลย! ฉันจะเพิ่มระยะเวลาการลงโทษของแกเป็นสองเท่า แกจะใช้เวลาสองสัปดาห์กับพวกหมู!”

เชสเตอร์อดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญออกมาดัง ๆ

อัลเบิร์ตเตือนว่า “แกกำลังร้องไห้เหรอ? เอาล่ะ ฉันจะเพิ่มอีกหนึ่งสัปดาห์ในการลงโทษของแก!”

จาค็อบรู้สึกว่าตั้งแต่ที่เชสเตอร์ถูกทุบตีอย่างหนัก ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องส่งเขาไปอยู่กับหมูในเล้าเป็นเวลาสามสัปดาห์ ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องส่งเขาไปอยู่กับหมูที่เล้าหมูหรอก สถานที่นั้นมีกลิ่นเหม็นและสกปรกมากจริง ๆ”

อัลเบิร์ตพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “ใช่ครับ คุณพูดถูก เล้าหมูเป็นสถานที่ที่สกปรกและมีกลิ่นเหม็นมาก นั่นคือเหตุผลที่ผมไม่เคยมีความตั้งใจที่จะเลี้ยงหมูเลย”

ในเวลานี้ อัลเบิร์ตนึกถึงบางสิ่งและเขาก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “อีกอย่าง ผมเป็นเจ้าของฟาร์มสุนัขในเขตชานเมือง ที่ที่ผมเลี้ยงสุนัขต่อสู้ราคาแพงทั้งหมดไว้ ผมแค่ส่งผู้ชายคนนี้ไปที่นั่นแล้วขอให้คนของผมสับเขาและให้เขาเป็นอาหารของสุนัขแทน นั่นจะช่วยทุกอย่างที่เรากังวลได้มาก เนื่องจาก ฟาร์มสุนัขของผมก็สะอาดและถูกสุขอนามัยมาก ผมคิดว่าเขาจะต้องชอบที่นั่นอย่างแน่นอน!”

ทันทีที่เชสเตอร์ได้ยินคำพูดของเขา เขาตกใจมากจนกางเกงเปียกแฉะ

ถ้าเขายังอยู่ได้ ใครจะยอมตายกันล่ะ?