กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 706

จาค็อบตัวสั่นสะท้านไปด้วยความกลัว เขากระตุ้นมอร์แกนเมื่อเห็นเขายืนนิ่งและลังเล “มอร์แกน ไปซะ! หากพวกเขาโจมตีนายจริง ๆ ฉันไม่รู้จะพูดกับครอบครัวของนายได้อย่างไร!”

จอห์นนี่ตะโกนอย่างเย็นชา “ถ้าไม่อยากไป ก็อยู่ต่อสิ”

มอร์แกนกัดฟันด้วยความเจ็บปวด หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็หันหลังกลับและวิ่งออกจากห้องสวีทไป

ตอนนี้จาค็อบสิ้นหวังอย่างมาก แต่เขาโชคดีมากที่อัลเบิร์ตอยู่กับเขา เขาจึงสวดอ้อนวอนขอให้อัลเบิร์ตสามารถรับมือกับสถานการณ์ที่ยากลำบากนี้ได้

เขารู้เพียงเล็กน้อยว่าอัลเบิร์ตไม่ได้มีอำนาจมากนักในขณะนี้

ถ้าคนของเขาอยู่ใกล้ ๆ พวกเขาคงจะบุกเข้ามาในห้องไดมอนด์ สวีทเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่เนื่องจากไม่มีใครเข้ามาจึงพิสูจน์ว่าพวกเขาคงได้รับบาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิตตามที่คนพวกนี้กล่าว

เคนจ้องไปที่อัลเบิร์ตด้วยความขุ่นเคือง และตะโกนขึ้นว่า “อัลเบิร์ต โรดส์ วันนี้เป็นวันตายของนาย!”

จากนั้นเขาก็หันกลับมากล่าวด้วยความเคารพต่อจอห์นนี่ว่า “คุณจอห์นนี่ ได้โปรดจัดการเขาได้เลยครับ!”

จอห์นนี่พยักหน้า เขาก้าวไปข้างหน้า และพูดว่า “อัลเบิร์ต โรดส์ เตรียมตัวตายซะเถอะ!”

อัลเบิร์ตค่อนข้างชำนาญในศิลปะการต่อสู้เมื่อตอนที่เขายังเด็ก ดังนั้นเขาจึงไม่ยอมถอยหลังและยอมจำนน เขากลับลุกขึ้นยืนและพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้านายอยากให้ฉันตาย มาดูกันว่านายพร้อมสำหรับความท้าทายครั้งนี้หรือไม่!”

จอห์นนี่ยิ้มเยาะราวกับวายร้ายในภาพยนตร์และพึมพำว่า “นายมันเป็นแค่มดที่ไร้ค่าในสายตาฉันเท่านั้นแหละ!”

จากนั้นเขาก็เดินตรงไปยังอัลเบิร์ต

ด้วยท่าทางที่ดูเคร่งขรึมและจริงจังของอัลเบิร์ต เขารู้ว่าเขาไม่สามารถยอมแพ้ได้ในตอนนี้ เขาจึงชกใส่จอห์นนี่ทันที

จอห์นนี่เยาะเย้ยและวางหมัดของเขาเข้าใส่หมัดของอัลเบิร์ต

แต่เมื่อหมัดทั้งสองได้ปะทะกัน อัลเบิร์ตรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาถูกก้อนหินกระแทก เขารู้สึกว่ามีแรงกระทบร่างกายของเขา เขาจึงกระเด็นออกไปและทรุดตัวลงกับพื้นทันที