กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 719

เคนและมาร์คัส ลอยด์ได้หายตัวไปจากสายตาของพวกเขา อัลเบิร์ตพบว่าการลงโทษของปรมาจารย์เวดเป็นเรื่องน่าขบขัน เขาทำให้ชายสองคนตื่นตระหนกไปตลอดชีวิตโดยที่มือของเขาไม่สกปรก เป็นการลงโทษที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขา

ในขณะนี้ บอดี้การ์ดทั้งห้ายังคงนอนอยู่บนพื้นห้องไดมอนด์

อัลเบิร์ตถามว่า “ปรมาจารย์เวด คุณจะทำอย่างไรกับคนเหล่านี้ดีครับ? คุณอยากจะฆ่าพวกมันไหมครับ หรือว่า…”

ชาร์ลีคลิกลิ้นของเขาแล้วถามว่า “อืม คิดสิ นายมีความคิดดี ๆ บ้างไหม?”

อัลเบิร์ตจ้องไปที่จอห์นนี่ด้วยความเกลียดชัง

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าตระกูลเวบบ์จะฆ่าเขาจริง ๆ

ขอบคุณปรมาจารย์เวด เขาสามารถเอาชีวิตรอดได้ ไม่อย่างนั้นเขาคงตายไปแล้วในเงื้อมมือของจอห์นนี่!

ดังนั้นความเกลียดชังของอัลเบิร์ตที่มีต่อตระกูลเวบบ์จึงมาถึงจุดสูงสุดในทันที

เขาหวังว่าเขาจะสามารถสับจอห์นนี่ออกเป็นล้านชิ้นได้ในขณะนี้!

เขาหันไปหาชาร์ลี และพูดว่า “ปรมาจารย์เวด ทิ้งคนพวกนี้ไว้กับผมเถอะครับ!”

ชาร์ลีถามด้วยความสงสัย “นายคิดจะทำอะไร?”

อัลเบิร์ตพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมจะพามันไปหาหมาของผม และให้อาหารแก่สุนัขของผมทีละเล็กทีละน้อย!”

จากนั้นเขาก็เสริมว่า “คืนนี้ผมจะให้สุนัขของผมได้กินขนมชิ้นแรก นั่นก็คือจู๋ของพวกมัน!”

จอห์นนี่และเพื่อน ๆ กรีดร้องด้วยความกลัวและตกใจเมื่อได้ยิน!

นักฆ่าที่โหดเหี้ยมและทรงพลังต่างก็หมอบอยู่บนพื้นและร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง