กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 725

ในที่สุดรถก็มาถึงแชงกรีลา

โถถัง ชายทั้งห้าคนไม่สามารถเปิดประตูรถได้ด้วยตัวเอง

พนักงานโรงแรมแชงกรีลามักจะดูถูกรถเช่าทุกคัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ค่อยไปเปิดประตูรถให้แขกที่มาด้วยรถแท็กซี่ เมื่อพวกเขาเห็นรถแท็กซี่ พวกเขาจงใจทำราวกับว่ามองไม่เห็นรถและปฏิเสธที่จะก้าวออกไปเพื่อเปิดประตูรถให้พวกเขา

ในรถเกิดความเงียบชั่วขณะหนึ่ง ในเวลานี้ จู่ ๆ จอห์นนี่ก็ตะโกนใส่คนขับแท็กซี่ว่า “บ้าเอ้ย! ตาบอดเหรอ?! แกไม่รู้วิธีเปิดประตูรถให้เรารึไง?”

คนขับรถแท็กซี่รู้สึกรำคาญเล็กน้อย และพูดว่า "ถ้าอย่างนั้น คุณควรจ่ายค่าแท็กซี่ให้ผมก่อน คุณบอกผมว่าจะจ่ายเงินให้ผมหนึ่งหมื่นเหรียญสำหรับการเดินทางครั้งนี้”

จอห์นนี่ตอบว่า “ช่วยฉันเปิดประตูรถก่อน พอลงจากรถก็เอาเงินในกระเป๋าไปเองเลย ฉันไม่สามารถขยับแขนได้ตอนนี้ เพราะแขนของฉันได้รับบาดเจ็บ”

คนขับรถแท็กซี่ลงจากรถก่อนที่เขาจะช่วยเปิดประตูรถ

หลังจากนั้นทั้งห้าคนมีเลือดไหลท่วมหัวและใบหน้าในที่สุดก็ก้าวออกจากรถ

เต็มไปด้วยเลือดและรอยฟกช้ำ รวมถึงคำที่ถูกสลักไว้ทั่วหน้าผาก พวกเขาดูน่ากลัวและสะดุดตามาก

ทันทีที่พวกเขาก้าวลงจากรถและปรากฏตัวที่ทางเข้าโรงแรมแชงกรีลา พวกเขาก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนรอบตัวทันที สิ่งที่แย่กว่านั้นคือการดูถูกเหยียดหยามและการถูกเยาะเย้ยกำลังถาโถมใส่พวกเขาในเวลานี้

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับคนเหล่านั้นเหรอ? ทำไมพวกเขาถึงมีคำสลักไว้บนหน้าผากของพวกเขา? พวกเขากำลังแสดงศิลปะเหรอ? ฮ่า ๆ ๆ ๆ พวกเขาตลกจัง! นี่มันตลกจริง ๆ!”

"ใช่ ฉันใช้ชีวิตมานานและได้เห็นศิลปินมากมายแสดงศิลปะเหล่านี้ บางครั้งพวกเขายังแสร้งทำเป็นขอทานข้างถนน ฉันยังเห็นบางคนวาดภาพด้วยเข็มและหมึก อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เคยเห็นตัวประหลาดแปลก ๆ แบบนี้มาก่อน! ยิ่งกว่านั้น ถ้อยคำที่สลักไว้บนหน้าผากของพวกเขาช่างน่าเกลียดจริง!”

“สถานการณ์และฉากนี้น่าสนใจจริง ๆ ในความคิดของฉัน คนเหล่านี้อาจจะกำลังแข่งขันกับเด็กร่ำรวยที่กินอึใน TikTok เมื่อไม่นานนี้ก็ได้!”