กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 84

ลิลลี่หน้าบึ้ง “หยุดเรื่องไร้สาระนี้ซะที ร้านอาหารของฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ อย่าไปหวังว่าฉันจะจ่ายเงินให้คุณแม้แต่เพนนีเดียว! ภาพวาดนั้นเป็นของร้านอาหาร ถ้าคุณไม่ส่งคืนให้เรา ตอนนี้ฉันจะต้องโทรหาตำรวจ และแจ้งข้อหาลักทรัพย์!”

เจอโรมซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ลิลลี่ก็เย้ยหยันเช่นกัน “ฟังนะไอหนู ฉันขอแนะนำให้นายร่วมมือกับเรา เส้นสายของฉันใน โอลรัส ฮิลล์ ไม่ใช่สิ่งที่นายอยากจะลองดีในตอนนี้ใช่ไหม? ถ้านายไม่ส่งภาพวาด ฉันก็แค่ไปเยี่ยมสำนักงานรักษาความปลอดภัย และพวกเขาจะขังนายทันที! นายจะต้องรับโทษจำคุกอย่างน้อยสิบปี!”

น้ำตาของดักลาสไหลลงมาราวกับสายฝน เขาถามลิลลี่ว่า “ผมมันไม่มีอะไรเลย นอกจากดีกับคุณในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ผมให้ทุกอย่างที่ผมมี! มันโอเคนะถ้าคุณไม่ได้รักผมจริง ๆ แต่ทำไมคุณต้องทำแบบนี้กับผมด้วย!?”

ลิลลี่หัวเราะเบา ๆ "รักคุณ? คุณเป็นใครที่คาดหวังสิ่งนี้? ฟังนะ ฉันไม่เคยรักคุณเลย! คุณไม่สมควรได้รับความรักจากฉันด้วยซ้ำ! ฉันจะตกหลุมรักผู้ชายอย่างเจอโรมเท่านั้น เขาเป็นคนที่สมควรได้รับความรักของฉันจริง ๆ!”

เจอโรมยิ้มอย่างประชดประชัน “ผมลืมพูดถึงเรื่องนี้เช่นกัน เราทั้งคู่สามารถตอบสนองความต้องการของกันและกันในเรื่องบนเตียงได้เป็นอย่างมากเลยแหละ!”

ลิลลี่หน้าแดง “แหม เจอโรมทำไมคุณถึงพูดถึงเรื่องนี้ด้วย? แบบนี้ฉันก็เขินสิคะ…"

“นี่คุณอายเหรอครับ?” เจอโรมหัวเราะเบา ๆ “ทำไมเราไม่ปิดประตู และโชว์ไอ้ขี้แพ้ที่ไร้ประโยชน์นี้ว่าเราเข้ากันได้ดียังไง? แสดงให้เขาเห็นไปว่าคุณมักจะทำให้ผมพอใจแค่ไหน”

“เจอโรม ที่รักคะ ไม่เอานะ! มันน่าอายมาก!” ลิลลี่พรั่งพรู

ดักลาสไม่สามารถทนดูฉากตรงหน้าได้อีกต่อไป เขาจึงโยนหมอนไปทางพวกเขาขณะที่เขาตะโกนว่า “ไอ้พวกบ้าเอ้ย! ออกไป!"

อย่างไรก็ตามเจอโรมจับหมอน และเยาะเย้ย “ฉันเตือนนายว่าส่งภาพวาดให้ฉัน มิฉะนั้นฉันจะหักขาอีกข้างของนาย และส่งนายเข้าคุก!”

ชาร์ลีที่อยู่หน้าประตู เขาฟังทุกอย่างที่พวกเขาพูด ทันใดนั้นเขาก็เดินเข้าไปในวอร์ดทันทีแล้วตะโกนว่า “นี่นายกล้าทำร้ายพี่ชายฉันเหรอ? นายอยากจะตายอย่างนั้นเหรอ?”

เจอโรมหันศีรษะ และมองชาร์ลีอย่างแค้น ในดวงตา "นายเป็นใคร?"