กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 856

ชาร์ลีเข้าใจทันทีว่าคนชราทั้งสองคนจะต้องมีความทรงจำที่ไม่ธรรมดาเกี่ยวกับ "การทำอาหาร" หรือ "การกลับบ้านพร้อมกับเขา" ซึ่งทำให้พวกเขามีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างเคอะเขินไปเลยทีเดียว

พอลยังสังเกตเห็นความผิดปกตินี้ด้วย แต่เขาอายเกินกว่าจะแสดงให้เห็น ดังนั้นเขาจึงหันไปหาชาร์ลี และพูดว่า “ชาร์ลี งั้นไปที่ห้องสวีทของเรากันก่อนแล้วกัน”

จากนั้นเขาก็หันไปหามาทิลด้า และพูดว่า “แม่ครับ แม่อยู่บนเครื่องบินมากว่าสิบชั่วโมง แม่คงเหนื่อยมาก ไปที่ห้องสวีทกันก่อนแล้วค่อยคุยกันถ้าแม่มีเรื่องจะพูดกับลุงวิลสัน”

จู่ ๆ มาทิลด้าก็สงบสติอารมณ์ได้อีกครั้ง เธอนึกถึงอดีตของเธอกับจาค็อบและนึกถึงรายละเอียดของประสบการณ์การร่วมรักครั้งแรกของพวกเขา เธอหน้าแดงอย่างเขินอายและพูดว่า “โอ้ ให้ตายสิ ฉันไม่คิดอะไรซะหน่อย! ใช่แล้ว งั้นเราไปที่ห้องสวีทของเรากันก่อนแล้วค่อยคุยกันนะ!”

จาค็อบรีบพูดขึ้น “ใช่แล้ว ไปที่ห้องสวีทกันเถอะ มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันพูดไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย!”

ชาร์ลีส่ายหัวและถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ พวกเขาเป็นเหมือนถ่านไฟเก่าที่โหมกระหน่ำที่มาบรรจบพบกันหลังจากผ่านไป 2 ทศวรรษ! หากพวกเขามีโอกาสได้พบเจอกัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาจะต้องสร้างแคมป์ไฟที่ร้อนแรงที่สุดเท่าที่เคยมีมา…

***

ชาร์ลีเป็นผู้นำพาทุกคนไปที่ห้องอาหารของแชงกรีลา

ผู้จัดการแผนกห้องอาหารรอที่หน้าประตู เขารีบเดินไปข้างหน้าและทักทายชาร์ลีว่า “สวัสดีครับ คุณเป็นสมาชิกของแชงกรีลาหรือเปล่าครับ?”

ชาร์ลีส่ายหัว “ไม่ครับ ผมไม่ใช่สมาชิก แต่ผมได้ขอให้เพื่อนจองห้องสวีทส่วนตัวให้ผมไว้”

“ขอทราบชื่อคุณหน่อยได้ไหม? ห้องสวีทเบอร์อะไรครับ?”