กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 866

คุณท่านวิลสันตะโกนขึ้นว่า “เวนดี้ มานี่ พานังโง่นี่ไปที่ห้องน้ำและล้างอาหารบนหัวของเธอออกด้วยน้ำเย็น! เธออาจจะแอบกินตอนเราไม่เห็นก็ได้! ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้น!”

เอเลนร้องไห้ด้วยความตกใจ “อย่านะ! ตอนนี้ใกล้จะฤดูหนาวแล้ว! คุณจะฆ่าฉันแน่ ๆ ถ้าคุณล้างหัวของฉันด้วยน้ำเย็น!”

เจนนิเฟอร์ที่กำลังเฝ้าดูเหตุการณ์นี้อยู่ก็คำรามอย่างเย็นชาว่า “หุบปากแกเดี่ยวนี้ นังบ้าเอ๊ย! ถ้าฉันยังได้ยินเสียงแกอีกล่ะก็ ฉันจะราดน้ำเย็นให้แกอีกครั้งหลังจากที่คุณยายวิลสันล้างอาหารบนหัวแกด้วย!”

เอเลนคร่ำครวญด้วยความตกใจสุดขีดเมื่อคุณท่านวิลสันและเวนดี้กำลังจะลากเธอเข้าไปในห้องน้ำ

หลังจากนั้นเวนดี้ก็ผลักหัวของเธอไว้ใต้ก๊อกน้ำแล้วเปิดน้ำโดยไม่ลังเล!

น้ำประปาเย็นเฉียบที่พุ่งลงบนศีรษะของเอเลน ทำให้สมองของเธอแทบจะแข็งตัวในทันที ตามด้วยความเจ็บปวดจากความหนาวเย็นที่ทำให้เธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว

เธอมองไปที่คุณท่านวิลสันที่ยิ้มแสยะและขอร้องอ้อนวอน “แม่คะ ขอผ้าเช็ดตัวให้ฉันหน่อยเถอะนะ ฉันขอร้อง! ฉันจะแข็งตายอยู่แล้ว!”

คุณท่านวิลสันจ้องมองที่เธอพลางดูถูกและพูดขึ้นว่า “แกต้องการผ้าเช็ดตัวงั้นเหรอ? หุบปากเถอะนะ! มันจะเป็นประโยชน์ต่อเมื่อแกตายเท่านั้นแหละ แต่แกก็สามารถเป็นอิสระจากการทรมานทั้งหมด ฉันจะปลดเปลื้องความเกลียดชังของฉัน!” เธอจ้องไปที่เอเลน และพูดอย่างประชดประชัน “หรือแกควรจะทำเพื่อพวกเราทุกคน แกควรตายซะเถอะ!”

เอเลนทรุดตัวลงกับพื้น ร้องไห้สุดเสียง คุณท่านวิลสันกลอกตาและบอกกับเวนดี้ว่า “ปล่อยนังแพศยาไว้นี่แหละ เธอร้องเสียงดังเหลือเกิน เราไปกันเถอะ!”