กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 881

คู่รักครั้งแรกยังคงทำงานกันอย่างหนักในครัว และในที่สุดพวกเขาก็ออกมาพร้อมกับจานที่เต็มไปด้วยอาหารหลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง

จาค็อบออกมาบอกกับชาร์ลีและพอลว่า “เตรียมตัวให้พร้อม! เราจะได้กินเร็ว ๆ นี้”

หลังจากนั้น จาค็อบถามพอลว่า “เอาล่ะ พอล คืนนี้นายอยากดื่มกับลุงสักแก้วสองแก้วไหม?”

พอลยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบกล่องของขวัญออกมาแล้วพูดว่า “ลุงวิลสัน บังเอิญว่าผมได้นำสุรา กุ้ยโจว เหมาไถ อายุ 30 ปีมาสองขวดด้วย กุ้ยโจว เหมาไถ ขวดนี้ไม่ได้เป็นแค่เหมาไถธรรมดาทั่วไป แต่นี่คือสุราที่ส่งออกเมื่อกว่ายี่สิบปีที่แล้ว สุรานี้ถูกส่งออกไปยังอเมริกาและได้รับการเก็บรักษาไว้โดยนักสะสมในอเมริกาจนถึงปัจจุบัน แต่ละขวดมีน้ำหนักประมาณสองกิโลกรัม”

จาค็อบแปลกใจมากและพูดว่า “สามสิบปีหลังจากส่งออกไปเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว? มันจะไม่เกินห้าสิบปีเหรอ?”

"ใช่ครับ!" พอลยิ้มก่อนจะพูดว่า “ผมเชื่อว่าตอนนี้ก็ประมาณห้าสิบหกปีแล้ว”

จาค็อบถอนหายใจขณะที่เขาพูด “โอ้ สุราขวดนี้มีค่าเกินไป มันจะเสียเปล่าสำหรับนายที่จะให้สิ่งนี้กับลุง นายควรเก็บไว้เองดีกว่านะ”

พอลรีบตอบว่า “คุณลุงวิลสัน ไม่ต้องสุภาพกับผมขนาดนั้นก็ได้ครับ เดิมที ผมนำสิ่งนี้มาเป็นของขวัญสำหรับคุณลุงอยู่แล้ว ถ้าคุณลุงต้องการ เราจะเปิดขวดและดื่มด้วยกันคืนนี้ ถ้าคุณลุงไม่ต้องการ เราก็สามารถดื่มสุราอื่นแทนได้ครับ”

เมื่อจาค็อบได้ยินคำพูดของพอล เขาก็ยิ้มก่อนจะพูดว่า “ขอบคุณ! หากเป็นกรณีนี้ เราก็ควรเปิดขวดในคืนนี้เลย!”

ขณะที่เขาพูด จาค็อบก็บอกกับชาร์ลีว่า “ชาร์ลี ทำไมลูกไม่ขึ้นไปชั้นบน แล้วบอกให้แคลร์ลงมาทานอาหารเย็นล่ะ?”

ชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ได้ครับ ผมจะขึ้นไปหาเธอเดี๋ยวนี้”

หลังจากนั้นชาร์ลีก็ลุกขึ้นและไปชั้นบนทันที เมื่อเขามาถึงห้องนอนของพวกเขา เขาเห็นว่าแคลร์นอนอยู่บนเตียงโดยหันหลังให้ประตู

เขาพูดว่า “ภรรยาที่รักของผม ได้เวลาอาหารเย็นแล้วครับ”

ขณะที่เธอพูด แคลร์กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ และเธอก็ร้องไห้ออกมาขณะที่เธอพูด “แล้วการมีเรื่องใหญ่แบบนี้ได้เกิดขึ้นที่บ้าน ฉันคิดว่าพ่อคงคิดแบบเดียวกับฉัน แต่ฉันไม่คิดเลย ว่าเขาจะ…”

แคลร์ไม่สามารถพูดจบประโยคได้ เธอไม่สามารถระงับความรู้สึกโกรธและความคับข้องใจที่เธอรู้สึกอยู่ภายในได้อีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงเริ่มสะอื้นและร้องไห้ออกมาดัง ๆ

ชาร์ลีรีบเอื้อมมือออกไป ก่อนที่เขาจะจับเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนของเขา หลังจากนั้นเขาก็ลูบหลังเธอเบา ๆ เขาปลอบเธอและพูดว่า “ภรรยาที่รักของผม หยุดร้องไห้ แม่จะสบายดีแน่นอน ไม่ต้องกังวล ผมรับรองได้เลยว่าแม่จะไม่เป็นไร…”

แคลร์สะอื้นขณะที่เธอถาม “คุณมั่นใจหรือสัญญาอะไรกับฉันได้ยังไงกัน? คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้แม่ของฉันอยู่ที่ไหน คุณไม่รู้ว่าแม่กำลังเผชิญกับอะไรหรือตกอยู่ในอันตรายใด ๆ เลยด้วยซ้ำ…”

ชาร์ลีตอบอย่างจริงจังว่า “ไม่ต้องห่วง แคลร์ ผมสัญญากับคุณแล้ว ผมจะไม่ปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับแม่ ผมจะขอให้เพื่อนที่มีความสามารถและมีอำนาจของผม ช่วยผมหาทางแก้ปัญหานี้ ตกลงไหมครับ?”

แคลร์รีบถาม “คุณเอาจริงใช่ไหมคะ? เพื่อนของคุณจะเต็มใจช่วยคุณจริง ๆ ใช่ไหมคะ?”