กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 882

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ผมจะทำทุกอย่างและขอความช่วยเหลือจากพวกเขา ใครจะรู้ว่าจะมีคนยอมช่วยผมไหม? พวกเขามีอำนาจและความสามารถมากกว่าเรามาก ดังนั้นพวกเขาจะมีเครือข่ายและช่องทางติดต่อที่ดีกว่าเราอย่างแน่นอน บางทีพวกเขาอาจจะรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่”

แคลร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเธอกล่าวอย่างขอบคุณ “ชาร์ลี ขอบคุณมากสำหรับทุกอย่างนะคะ!”

ชาร์ลียิ้มขณะที่เขาพูด “ยัยเด็กโง่ ผมเป็นสามีของคุณ ทำไมคุณถึงสุภาพกับผมนักล่ะ?”

ขณะที่เขาพูด ชาร์ลีก็ตบไหล่เธอเบา ๆ ก่อนเขาจะพูดว่า “ลงไปกินข้าวกันก่อน โอเคไหม? หลังจากอาหารเย็น ผมจะออกไปหาเพื่อนบางคน เพื่อดูว่าพวกเขาจะยินดีช่วยผมไหม ถ้าพวกเขาไม่เต็มใจช่วยผม ผมก็จะอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากพวกเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมสัญญาว่าจะพาแม่กลับบ้านอย่างปลอดภัย!”

แคลร์พยักหน้าซ้ำ ๆ เธอรู้สึกสบายใจและโล่งใจขึ้นมากในเวลานี้

ก่อนหน้านี้ แคลร์รู้สึกมาโดยตลอด ว่าเธอเป็นคนเดียวในครอบครัวที่กังวลการหายตัวไปของแม่ของเธอ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ที่ชาร์ลียืนอยู่กับเธออย่างเด็ดเดี่ยว และเนื่องจากเขาเต็มใจที่จะช่วยเธอ เธอจึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมาก

ชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจและเป็นทุกข์กับแคลร์ในเวลานี้ เขาสามารถบอกได้ว่าแคลร์กังวลมากจริง ๆ เกี่ยวกับการหายตัวไปของเอเลนตลอดเวลา หากเขาไม่ได้พาเอเลนกลับมาโดยเร็วที่สุด ชาร์ลีก็กลัวว่าจะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับแคลร์ ก่อนที่เอเลนจะได้เจอกับเหตุการณ์ใหญ่ต่าง ๆ ในศูนย์กักกัน

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจดำเนินการตามแผนที่วางไว้ในวันพรุ่งนี้ เขาคิดแผนไว้แล้วเพื่อให้เอเลนได้รับการปล่อยตัวจากศูนย์กักกันวันมะรืนนี้

หลังจากปลอบแคลร์แล้ว ชาร์ลีก็พาเธอลงไปที่ห้องอาหาร

จาค็อบและมาทิลด้าเตรียมอาหารไว้เต็มโต๊ะในห้องอาหารแล้ว

ในเวลานี้ พอลยืนอยู่ข้าง ๆ ขณะที่เขาเปิดสุรา กุ้ยโจว เหมาไถ อันล้ำค่าขวดหนึ่ง เมื่อเขาเห็นชาร์ลีและแคลร์เดินลงบันได เขาก็รีบถามว่า “คุณชาร์ลี คุณอยากดื่มกับผมไหม?”

ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “เอาสิ ผมจะไปดื่มกับคุณคืนนี้”