กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 897

เมื่อพวกเขาเห็นสีหน้าสิ้นหวังบนใบหน้าของเอเลน เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ชำเลืองมองกันอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เล่นเป็นพระเอกก็ถามว่า “เอเลน ทางเราพิจารณาปล่อยคุณไปได้แล้ว แต่มีบางประเด็นที่เราจะต้องคุยกับคุณก่อน ก่อนอื่น หากเราอนุญาตให้คุณกลับบ้านได้ในวันนี้ คุณจะบอกอะไรกับครอบครัวของคุณหากพวกเขาถามคุณเกี่ยวกับที่อยู่ของคุณในช่วงสองวันที่ผ่านมา?”

เอเลนรีบตอบ “ฉัน… ฉันจะบอกพวกเขาว่า…ในสองวันที่ผ่านมา…ในสองวันนี้…”

เอเลนลังเลอยู่นานโดยไม่พูดอะไรเลย เป็นเพราะเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรหรือจะอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้สามี และลูกสาวฟังเมื่อกลับถึงบ้านได้อย่างไร

อย่างไรก็ตาม เธอก็ได้หายตัวไปเป็นเวลาสองวันสองคืนโดยไม่มีเหตุผลเลย สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือไม่มีจุดไหนบนร่างกายของเธอที่ไม่มีรอยฟกช้ำเลย

นอกจากนี้ เอเลนยังสูญเสียฟันหน้าสองซี่ของเธอ และเธอดูเศร้าหมองมากในตอนนี้

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เล่นเป็นพระเอกมองไปที่เอเลนก่อนจะพูดอย่างเฉยเมยว่า “ทำไมไม่ทำอย่างนี้ล่ะ? ผมจะให้แนวคิดเกี่ยวกับสิ่งที่คุณควรบอกกับครอบครัวของคุณ หลังจากนั้นเราจะหารือเรื่องนี้ และตัดสินใจว่าเราต้องการปล่อยคุณไปหลังจากที่พิจารณาเสร็จ เมื่อคุณกลับบ้าน คุณสามารถบอกสามี ลูกสาว และลูกเขยของคุณว่าคุณได้ไปพัวพันกับองค์กรธุรกิจลูกโซ่ และองค์กรธุรกิจลูกโซ่นี้ได้ล้างสมองคุณ และขอให้คุณการฉ้อโกงที่ธนาคาร หลังจากนั้นคุณถูกตำรวจจับ”

เอเลนพยักหน้าอย่างรวดเร็วขณะที่เธอโพล่งออกมาต่อว่า “เจ้าหน้าที่ ไม่ต้องกังวล! ตราบใดที่คุณยินดีจะปล่อยฉัน ฉันจะทำตามคำแนะนำทั้งหมดของคุณ และบอกสมาชิกในครอบครัวของฉันว่านั่นคือเหตุผลที่ฉันหายตัวไปในช่วงสองวันที่ผ่านมา ฉันจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย! ฉันจะไม่ทำให้เกิดความล่าช้าหรือมีปัญหาในเรื่องนี้เลยค่ะ!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ เราจะหารือเรื่องนี้กันเองก่อนที่เราจะตัดสินใจ เราจะส่งคุณกลับไปที่ศูนย์กักกันเดี๋ยวนี้ หากเราตัดสินใจปล่อยคุณหลังจากเราปรึกษากันเสร็จแล้ว ศูนย์กักกันจะจัดการตามพิธีการทั้งหมด และปล่อยคุณหลังจากนั้นเอง”

เอเลนรีบถามต่อว่า “เจ้าหน้าที่ คุณจะตัดสินใจไม่ปล่อยฉันไปอีกเหรอคะ?”

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เล่นเป็นวายร้ายตบมือบนโต๊ะก่อนจะตะโกนว่า “ผมบอกคุณแล้วว่าเราจะต้องพูดคุยกันในเรื่องนี้ก่อน! คุณควรกลับไปที่ศูนย์กักกัน และรอผลของเราอย่างอดทน! ไม่มีที่ว่างสำหรับคุณที่จะต่อรองที่นี่!”

เอเลนไม่กล้าพูดอะไรอีกหลังจากได้ยินคำพูดของเจ้าหน้าที่ตำรวจ เธอทำได้เพียงพยักหน้าขณะที่ตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “ถ้าอย่างนั้น ฉันควรกลับไปรอข่าวจากคุณดีไหมคะ คุณเจ้าหน้าที่?”