กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 906

วิลเลียมรอมาทิลด้าตั้งแต่เขามาถึงคลับเมื่อเธออยู่ที่นี่ สายตาของเขาก็จ้องมองมาที่เธอ

เขาตกใจเมื่อเห็นว่ามาทิลด้ายังคงสวยไร้ที่ติและมีเสน่ห์ในอายุ 50! เขายิ่งแน่ใจขึ้นไปอีกว่าเขาจะพยายามไล่ตามเธอจนสุดความสามารถ!

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่ามาทิลด้าแสนสวยคนนี้จะหายตัวไปในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา แล้วจะเดินเข้ามาพร้อมกับจาค็อบ คนขี้ขลาดที่หักหัวใจของเธอ

เขาตื่นเต้นกับการปรากฏตัวของพวกเขาด้วยกันและยืนขึ้นอย่างโกรธเคือง “จาค็อบ วิลสัน! กล้าดียังไงมากับมาทิลด้า! นายอาจจำไม่ได้ว่านายทำอะไรกับมาทิลด้า แต่เราทุกคนจำได้! ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ไอ้คนขี้ขลาด เธอคงไม่ได้บินไปอเมริกาและอยู่ที่นั่นหลายปี! นายควรละอายใจบ้าง! ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะไม่กล้ามาเลย!”

จาค็อบโกรธเคืองกับการดูถูก เขาตะโกนว่า “นี่ วิลเลียม เพียร์สัน ระวังปากของนายด้วย! คนที่มีสามัญสำนึกจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น ฉันบริสุทธิ์!”

หลังจากนั้น เขาก็พูดต่อ “นายคิดว่าฉันใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดสองทศวรรษที่ผ่านมาเหรอ? ไม่! ฉันเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและรู้สึกผิดกับเธอทุกนาทีที่ฉันมีชีวิตอยู่!”

วิลเลียมพูดหนักแน่น “ดีที่นายเสียใจ! ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่นายจะออกไป นายไม่ควรเข้าร่วมการรวมตัวกันในครั้งนี้ด้วยซ้ำ”

มาทิลด้าเดินไปข้างหน้าและพยายามทำให้อารมณ์ดีขึ้น “ได้โปรด หยุดพูดถึงอดีตซะที เราไม่ได้เด็กขนาดที่ต้องมาต่อล้อต่อเถียงกัน มีอะไรจะพูดกับกลุ่มคนวัยห้าสิบไหม?”

เธอมองไปรอบ ๆ และพูดว่า “วันนี้ฉันได้เชิญพวกนายทุกคนมา ดังนั้นฉันหวังว่าจะไม่มีการโต้แย้งกันระหว่างพวกนายทั้งหมด”

จาค็อบยิ้มอย่างมีชัยและพูดว่า “นี่ วิลเลียม นายได้ยินไหม? นายคิดว่านายเป็นใครที่จะไล่ฉันออกจากที่นี่?”

จากนั้นเขาก็จับที่หน้าผากและพูดว่า “อ้อ จริงสิ ฉันลืมบอกนาย ฉันไม่ได้มาที่นี้กับมาทิลด้า ฉันมารับเธอจากโรงแรมที่เธอพักแต่เช้า แล้วพาเธอไปที่มหาวิทยาลัยของเราเพื่อเดินเล่น หวนคิดถึงความทรงจำในวัยเยาว์ของเราที่นั่น ก่อนที่จะมาที่นี่เพื่อพบนาย ทำไมเหรอ? นายมีปัญหาอะไรไหม”

วิลเลียมรู้สึกผิดหวังอย่างยิ่งกับการเยาะเย้ยของจาค็อบ