กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 941

รถบีเอฺมดับเบิลยูสองคันขับทีละคันกลับไปที่วิลล่าธอมป์สัน เฟิร์ส

ความไม่พอใจของจาค็อบรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เพราะเอเลนดุด่าเขาตลอดทางกลับบ้าน

เมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากเอเลนครั้งแรก เขากำลังยุ่งกับการร้องเพลงรักกับคนรักคนแรกของเขา เขาจึงมีจิตสำนึกผิดชอบชั่วดี เมื่อเขาได้ยินเสียงเธอโกรธทางโทรศัพท์ เขาก็รีบไปโรงพยาบาลอย่างเร่งรีบ

หลังจากสงบสติอารมณ์ได้เล็กน้อย เขารู้สึกว่าเอเลนนั้นช่างเลวร้ายจริง ๆ

ดังนั้นความตั้งใจของจาค็อบที่จะหย่ากับเธอจึงแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

หลังจากลงจากรถ จาค็อบไปที่เบาะหลังเพื่อเอาไม้ค้ำยันที่ซื้อมาจากโรงพยาบาล ก่อนจะส่งต่อให้เอเลน

ตอนแรกเอเลนกำลังรอให้จาค็อบช่วยเธอเข้าไปในบ้าน เธอยังคิดว่าเขาจะพาเธอเข้าไปในบ้าน แต่ก็ไม่คาดคิดว่าเขาจะแค่ส่งไม้ท้าวให้เธอเฉย ๆ

เอเลนถือไม้ท้าวในมือของเธอขณะที่เธอตะโกนว่า “จาค็อบ วิลสัน! ไอ้แก่สารเลว! ขาฉันหักอยู่ แต่แกแค่ส่งไม้ท้าวให้ฉันอย่างนี้น่ะเหรอ?”

จาค็อบตอบ “ไม่ช้าก็เร็ว ยังไงเธอก็ต้องชินกับไม้ท้าวพวกนี้อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นเธอจะไปห้องน้ำด้วยตัวเองได้ยังไง?”

"อะไรนะ?" เอเลนถามอย่างโกรธจัด “แกหมายความว่ายังไง? แกหมายความว่าฉันไม่ควรพึ่งแกใช่ไหม?”

จาค็อบตอบด้วยสีหน้าอึมครึม “อย่าลืมสิ เราสองคนต่างคนต่างอยู่แล้ว!”

เอเลนต้องการจะตะโกนใส่เขาต่อไป ในเวลานี้ ชาร์ลีก็กลับเข้ามาจอดรถไว้ในบ้านพอดี

เมื่อแคลร์ก้าวลงจากรถ เอเลนก็เริ่มบ่นกับแคลร์ในทันที เวลานี้ แคลร์มีความคิดที่จะเปลี่ยนเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก ๆ แคลร์จึงรีบไปดูแลและปลอบโยนเอเลนอย่างรวดเร็ว “โธ่ แม่คะ! อย่าโกรธพ่อเลยค่ะ ตอนนี้ร่างกายของแม่อ่อนแออยู่ ร่างกายของแม่จะแย่ลงไปอีกถ้าแม่โกรธนะคะ”

เอเลนอยากจะดุด่าต่อไป แต่จู่ ๆ เธอก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย เธอรู้ทันทีว่าเธอทนหิวนานเกินไปและกำลังจะหมดสติจากภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ