กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 21

“ตัวยุ่ง เจ้ามันผู้หญิงไร้ยางอาย...”

เสียงคำรามที่แผดสนั่นทำให้เหล่านกและสัตว์ป่าแตกตื่น พระราชวังชิวเฟิงหลังใหญ่มโหฬารเต็มไปด้วยเสียงสะท้อนอันโกรธเกรี้ยวของเยี่ยจิ่งหาน

กู้ชูหน่วนเกาหูตัวเองและรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว นางจะฉวยโอกาสแอบหนีไป แต่เยี่ยจิ่งหานกอดขาของนางไว้แน่น

“ยังคิดจะหนีอีกรึ มันไม่มีทางออก”

กู้ชูหน่วนสลัดอย่างไรก็สลัดมือของเขาไม่ออก เมื่อทนไม่ได้จึงทำหน้าทำตาโศกเศร้าร้องไห้ออกมา “พี่ชาย ถ้าไม่ใช่เพราะท่านตั้งค่ายกลไว้ ข้าคงไม่พลาดติดกับดักโดยบังเอิญเช่นนี้ คงไม่โผลงมาทับท่าน ไม่ลูบคลำท่านด้วย ข้าขอโทษแล้วยังไม่พอหรืออย่างไร”

“เจ้ายังจะมาพูดอีก”

“ก็ได้ๆๆ ข้าไม่พูดแล้ว ถ้าท่านรู้สึกแย่ อย่างมากสุดข้ายอมให้ท่านโผเข้าใส่แล้วลูบคลำกลับก็ได้”

"....."

ฟิ้ว...

อากาศที่ใต้หน้าผาลดฮวบในทันใด เย็นจนกู้ชูหน่วนหนาวสะท้าน เมื่อหันไปเห็นท่าทีที่โกรธเกรี้ยวจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อของเขา นางก็หวาดกลัวขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล

คนที่มาปรากฏตัวอยู่ในเขตหวงห้ามของพระราชวังชิวเฟิงได้เช่นนี้ ทั้งยังมีพิษประหลาดในตัว สองขาใช้การไม่ได้... หรือว่าเขาจะเป็น... ท่านหานอ๋องเทพแห่งสงคราม!

กู้ชูหน่วนใจหายวูบ

ดูเหมือนนางจะไปกระตุกหนวดเสือเข้าแล้วจริงๆ

“นะ... ตอนนี้เป็นเวลาสำคัญ ท่านกำลังใช้พลังในการต้านพิษ ท่านจะโกรธไม่ได้ มิเช่นนั้นจะทำให้เลือดไหลย้อนได้ง่าย แล้วชีวิตของท่านจะอยู่ในจุดวิกฤติ”

เยี่ยจิ่งหานจ้องมองนาง

กู้ชูหน่วนยิ้มแหยๆ แล้วบอกว่า “ข้าไม่หนีแล้ว ท่านช่วยปล่อยมือได้หรือไม่ ท่านเห็นไหม ท่านดึงจนขาของข้าแดงเถือกแล้ว”

เยี่ยจิ่งหานยังคงจ้องนางเขม็ง