กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 24

“ถ้านางเข้ารอบชิงชนะเลิศได้ ข้าจะยอมเรียกนางว่านายหญิงเลยเอ้า”

ใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนและเริ่มมีผู้คนจำนวนมากทยอยเข้ามาในสำนักศึกษา แต่ละคนพากันหัวเราะครื้นเครงยกใหญ่และมองนางด้วยสายตาดูถูก

องค์หญิงตังตังเสด็จมาอย่างโดดเด่นเหมือนเดือนเด่นที่มีดาวรายล้อม ที่ด้านหลังมีกู้ชูหลาน กู้ชูอวิ๋นและคนอื่นๆ ตามมา

นางพูดกระทบกระเทียบว่า “คนบางคนน่ะ แม้แต่ความสามารถของตัวเองยังประเมินไม่ได้ ยังคิดว่าตนเองมีโอกาสจะชนะ ไม่รู้จักประมาณกำลังตัวเองเสียเลย”

“โอ๊ะ นั่นไม่ใช่พระราชนัดดาของข้าหรือ เร็วเข้า ท่านมาเมื่อพนันข้างเสด็จอาใช่ไหมล่ะ”

“เสด็จอาอะไรกัน เจ้านะหรือคู่ควรจะมาเป็นเสด็จอาของข้า”

“อา... แปลกจริง หรือว่าท่านเทพแห่งสงครามไม่ใช่เสด็จอาของท่าน เอางั้นก็ได้ ในเมื่อท่านเทพแห่งสงครามไม่คู่ควรจะเป็นเสด็จอาของท่าน เช่นนั้นก็นึกเสียว่าข้าไม่ได้พูดอะไรก็แล้วกัน”

องค์หญิงตังตังนึกเกรี้ยวกราดอยู่ในใจ “ข้ากำลังพูดถึงเจ้า มันเกี่ยวอะไรกับเสด็จอาของข้า”

“ในเมื่อข้าเป็นคู่หมั้นของเขาก็ต้องเป็นหนึ่งเดียวกับเขาซี ถ้าข้าไม่คู่ควรเช่นนั้นเขาจะคู่ควรได้อย่างไร ท่านไม่ต้องห่วง ไว้ข้าเจอเขาเมื่อใด ข้าจะบอกเขาไปตามความจริงว่าองค์หญิงตังตังบอกต่อหน้าธารกำนัลว่าเขาไม่คู่ควรจะเป็นเสด็จอา”

องค์หญิงตังตังกระอักเลือด เหตุใดจึงไม่มีใครบอกนางว่าฝีปากของกู้ชูหน่วนร้ายกาจขนาดนี้

เมื่อวานก็ตบหน้านางต่อหน้าธารกำนัลจนทำให้นางต้องตกอยู่ในที่นั่งลำบาก ตอนนี้ยังมาทำให้นางอับอายต่อหน้าผู้คนมากมายอีก ถ้ายังทนน้ำเสียงเช่นนี้ได้ นางก็ไม่ใช่องค์หญิงตังตังแล้ว

ขณะที่กำลังโกรธอยู่นั้น นางกลับเห็นกู้ชูหน่วนยิ้มกริ่มและเอ่ยว่า

“องค์หญิง เหตุใดเราไม่มาพนันกันดูล่ะ หากข้าแพ้ ท่านจะลงโทษข้าอย่างไรก็ได้”

องค์หญิงตังตังกลอกตาไปมาและเอ่ยอย่างไม่ชอบใจ “พนันอะไร”

“น่ะ ก็แค่พนันว่าข้าจะเข้ารอบชิงชนะเลิศได้หรือไม่เท่านั้น”

“เจ้าจะพนันว่าตัวเองแพ้งั้นรึ”

“ต้องพนันว่าชนะแน่นอนอยู่แล้ว”