กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 25

“แต่ว่า...”

“ข้าคิดว่าที่คุณหนูห้าตระกูลกู้พูดมาก็มีเหตุผล การพนันคราวนี้องค์หญิงอย่างข้าจะต้องเป็นผู้ชนะแน่นอน ไม่เห็นมีอะไรต้องกลัว”

พูดจบนางก็หยิบพู่กันขึ้นมาลงนาม

กู้ชูหลานกลัวว่ากู้ชูหน่วนจะนึกเสียใจทีหลังจึงรีบบอกให้นางลงนาม กู้ชูหน่วนจ้องมองพู่กันที่นางส่งมาให้อยู่นาน ในที่สุดก็เลือกที่จะประทับรอยนิ้วมือลงไปแทน

ทุกคนหัวเราะครื้นเครงขึ้นมาอีกครั้ง

“แม้แต่ชื่อตัวเองยังเขียนไม่ได้ ยังคิดจะไปแข่งเข้ารอบชิงชนะเลิศอีก ฝันกลางวันชัดๆ”

“นี่ ถ้าต้องตกอยู่ในเงื้อมมือขององค์หญิงตังตังสู้ตายเสียยังจะดีกว่า จะได้ไม่ต้องทนทุกข์”

หลิ่วเย่ว์และคนอื่นๆ เกลี้ยกล่อมทว่ากลับไม่เป็นผล ดังนั้นจึงได้แต่กังวล เหตุใดวันนี้ลูกพี่เซี่ยวอวี่เซวียนของพวกเขาจึงมาช้าเช่นนี้

ทุกคนคิดว่ากู้ชูหน่วนจะต้องแพ้แน่ๆ มีเพียงกู้ชูอวิ๋นเท่านั้นที่ยังนึกสงสัยอยู่ในใจ

นางไม่ได้จะเกลี้ยกล่อมองค์หญิงตังตังจริงๆ เพียงแต่แสดงความเห็นไปเท่านั้น

องค์หญิงตังตังยิ้มอย่างลำพองใจ “ถ้าเจ้าแพ้ ข้าจะให้เจ้าตบตัวเองห้าร้อยครั้งที่หน้าประตูสำนักศึกษาวังหลวง แล้วข้าจะส่งเจ้าไปที่สนามประลองให้เจ้าเล่นเกมกับสัตว์ร้าย แล้วข้าก็จะ...”

“องค์หญิง ไว้รอท่านชนะก่อนค่อยคุยโม้ดีหรือไม่ ถ้าหากท่านแพ้ขึ้นมาเล่า ระวังจะเสียหน้าแย่นะ”

“ข้าจะแพ้ได้อย่างไร”

“เอาน่า ถ้าเรียกว่าเสด็จอาให้ฟังสักหน่อย ข้าอาจจะลดจำนวนเงินลงหน่อยก็ได้”

องค์หญิงตังตังขึ้นเสียงอย่างโกรธเคือง “กู้ชูหน่วน”

“ว่าไง ข้าอยู่นี่”

“เจ้า... ฮึ่ม รอให้ข้าชนะก่อนเถิด คอยดูว่าข้าจะทรมานเจ้าอย่างไร”

องค์หญิงตังตังข่มกลั้นความโกรธเอาไว้และเดินฮึ่มฮั่มเข้าไปในสำนักศึกษา

กู้ชูหลานยิ้มเยาะ “ทำตัวเองเอง สมน้ำหน้า”

กู้ชูหน่วนขวางทางนางไว้พลางลูบคางตัวเอง เอ่ยยิ้มๆ ว่า “น้องห้า ดูเหมือนเจ้าจะมีความคิดเห็นต่อข้าลึกซึ้งมาก”