กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 348

"ใช่ รีบไล่นางออกไปเสียเถอะ ต้องมาเพื่อก่อกวนแน่ๆ"

แขกผู้เข้ามาประมูลต่างพากันตะโกนไล่ และเป็นการดีที่จะตัดคู่ต่อสู้ออกไปได้หนึ่งคน

เสี่ยวลู่ยิ้มอย่างสง่างามและสงบด้วยเสน่ห์ในแบบผู้หญิง เสียงของนางชัดเจนและอ่อนหวานเหมือนนกกระจิบสีเหลืองที่ออกมาจากหุบเขา "แขกผู้เข้าประมูลหมายเลขยี่สิบแปดไม่ได้ค้างชำระการประมูล ตามกฎแล้ว การประมูลไม่มีสิทธิ์ที่จะขับไล่คนอื่น"

"เห็นได้ชัดว่าเมื่อสักครู่นางไม่มีเงินจำนวนห้าสิบล้านตำลึงเพื่อจ่าย"

"แต่เพื่อนของนางก็ได้จ่ายแทนนางไปแล้ว การประมูลของเราจะนับแค่เงิน ไม่นับว่าใครจะเป็นคนจ่ายแทนนาง"

เมื่อเสี่ยวลู่พูดขึ้นมาเช่นนี้ก็แสดงให้เห็นชัดเจนแล้วว่า พวกเขาจะไม่ขับไล่กู้ชูหน่วนออกไป หากอยู่ในฐานะผู้จัดการประมูลอย่างพวกเขา ก็นับว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะขับไล่นางออกไป ถึงอย่างไรเสียนางก็ไม่ได้ติดค้างเงินแม้แต่นิดเดียว

กู้ชูหน่วนมองไปที่องค์หญิงตังตังและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "พวกเจ้าต้องการรีบขับไล่ข้าออกไปเช่นนี้ หรือว่าเป็นเพราะไม่มีเงินมากพอจะประมูลสู้กับข้าได้?"

องค์หญิงตังตังยกป้ายขึ้นมาและตะโกนออกไปทันที "ยี่สิบเอ็ดล้านตำลึง"

นังผู้หญิงสารเลว นางหมายความว่าอย่างไร?

เห็นได้ชัดว่านางต้องการยั่วยุโอ้อวด

"สามสิบล้านตำลึง"

ตุบ......

ทุกคนต่างพากันกระอักเลือดอีกครั้ง

ยี่สิบเอ็ดล้านตำลึงเพิ่มราคาไปถึงสามสิบล้านตำลึง นางแน่ใจแล้วหรือ?

"สามสิบเอ็ดล้านตำลึง" ไม่รู้ว่าใครตะโกนออกมาจากในกลุ่มฝูงชน

"สามสิบสองล้านตำลึง"

"......"

หกสิบล้าน นางเสียสติไปแล้วหรืออย่างไรกัน?

แต่เสี่ยวลี่ว์กอดป้ายนั้นเอาไว้แน่น "องค์หญิง เราประมูลต่อไปอีกไม่ได้แล้วเพคะ หากยังเพิ่มราคาประมูลต่อไปอีก

เสด็จแม่เป็นถึงพระพันปี และข้าเองก็เป็นถึงองค์หญิงที่เป็นที่รักที่สุดและเป็นที่ยกย่องเทิดทูนของรัฐเยี่ย บนโลกนี้มีหรือว่าจะไม่มีเงินมาจ่ายให้กับการประมูลนี้ ส่วนเรื่องการจะอธิบาย

"หกสิบเอ็ดล้านตำลึง"

"เจ็ดสิบล้านตำลึง"

เมื่อเทียบกับความร้อนรนกระวนกระวายใจขององค์หญิงตังตังแล้ว กู้ชูหน่วนดูสงบนิ่งกว่ามาก ปากของนางเปล่งเสียงประมูลราคาออกไปและหน้าตาก็ไม่ได้เคร่งเครียดหรือทุกข์ร้อนใจอะไร ราวกับเป็นเรื่องปกติธรรมดามากเรื่องหนึ่งเท่านั้น

หัวใจขององค์หญิงตังตังเต้นแรงมาก

นางลังเลว่าจะประมูลต่อดีหรือไม่เสี่ยวลี่ว์ยังคงกอดแผ่นป้ายเอาไว้แน่น และทำอย่างไรก็ไม่ยอมให้นางทำการประมูลเพิ่มราคาต่อไป

มือที่จับแผ่นป้ายของท่านเจ๋ออ๋องนั้น ราวกับร้อนดังภูเขาไฟที่เดือดพล่านและร้อนจนแทบอยากจะโยนทิ้ง

เจ็ดสิบล้านตำลึง......

ต่อให้เขายกเอาของทุกสิ่งทุกอย่างเท่าที่มีอยู่ทั้งหมดออกมาก็ไม่เพียงพอ เช่นนั้นแล้วเขาจะประมูลต่อได้อย่างไร?

"แขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบแปดช่างเป็นคนใจกว้างยิ่งนัก ราคาที่เสนอมามีมูลค่าถึงเก้าสิบล้านตำลึง และตอนนี้แขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบแปดก็ได้ประมูลมาในราคาเจ็ดสิบล้านตำลึง ยังมีให้ราคาที่สูงกว่านี้หรือไม่

เงียบสงัดทั้งบริเวณ

ทุกคนต่างไม่รู้ว่าควรแสดงออกอย่างไร