กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 353

"สิบเจ็ดล้านตำลึง"

"สิบแปดล้านตำลึง"

อัครเสนาบีดกู้เกรี้ยวกราด "ลูก หากเจ้ายังประมูลต่อก็อย่าเรียกข้าว่าท่านพ่ออีก และเจ้าก็หาทางจ่ายเงินพวกนี้เอง"

ห้องส่วนตัวชั้นสอง เสี่ยวลี่ว์ยกน้ำเข้ามาหนึ่งแก้ว พลางกล่าวเสียงโกรธ "องค์หญิงเพคะ บ่าวได้ยินว่า คุณหนูรองแห่งจวนอัครเสนาบดี กู้ชูอวิ๋นมีใจปฏิพัทธ์ต่อท่านอาจารย์ซั่งกวน เมื่อวานทำขนมให้ท่านอาจารย์ซั่งกวน แต่ท่านอาจารย์ซั่งกวนปฏิเสธ ยามนี้นางตั้งใจประมวลคัมภีร์กวีเช่นนี้ คาดว่าคงทำเพื่อมอบให้ท่านอาจารย์ซั่งกวนเพคะ"

"อะไรนะ? เจ้าว่าอะไรนะ นังสารเลว กู้ชูอวิ๋นชอบท่านอาจารย์ซั่งกวน?"

"เพคะ บ่าวได้ยินพูดกันหลายคนแล้วเพคะ"

"นังสารเลวนี้ เลวเหมือนกู้ชูหน่วนเลย มิน่าล่ะถึงได้เป็นพี่น้องต่างมารดากัน เชอะ พวกนางอยากได้คัมภีร์กวีใช่ไหม? องค์หญิงอย่างข้าไม่ยอมให้สมหวังหรอก"

องค์หญิงตังตังยกป้าย "ยี่สิบห้าล้านตำลึง"

โอ้.......

คนจำนวนไม่น้อยต่างเพ่งมองมายังองค์หญิงตังตัง

ทุกครั้งที่นางยกป้ายก็คว้าน้ำเหลวทุกครั้ง

นางรวยเกินไปหรือเปล่า

เงยหน้าเพ่งพิศพินิจกู้ชูหน่วน ผ่านไปสักพัก คล้ายกับฉุกคิดอะไรได้ เริ่มจับขลุ่ยหยกขาวเล่น ไม่ได้ทักท้วงกู้ชูหน่วน

องค์หญิงตังตังฉุนเฉียวไม่น้อย นางรู้อยู่แล้วเชียวว่ากู้ชูหน่วนไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ

"เจ็ดสิบเอ็ดล้านตำลึง"

"แปดสิบล้านตำลึง"

"เก้าสิบล้านตำลึง"

เสี่ยวลี่ว์กังวลแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

นางอยากให้องค์หญิงดึงราคาอีกฝ่ายให้สูงขึ้น

ทว่านางคาดไม่ถึงว่า พระชายาหานอ๋องประมูลราคาสูงขนาดนั้นแล้ว องค์หญิงยังเข้าร่วมอีก?

เสี่ยวลี่ว์ก็รีบกอดขาองค์หญิงไว้อีกครั้ง "องค์หญิง มิได้เพคะ เงินเก้าสิบล้านตำลึงมากเกินไป กระทั่งพระพันปีก็ไม่มี คัมภีร์กวีชุดนี้ก็แค่รวบรวมบทกวีต่าง ๆ ไว้เท่านั้น