กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 38

กู้ชูหน่วนไม่ได้บอกให้พวกเขาลุกขึ้นในทันที ตรงกันข้าม นางเล่นกับตราคำสั่งจักรพรรดิอย่างเบื่อหน่าย ปากก็พึมพำว่า “ตราคำสั่งนี้ช่างสนุกเสียจริง ต่อไปข้าคงต้องเอามาส่องเล่นทุกวันเสียแล้ว”

ทุกคนโกรธจนแทบจะกระอักเลือด

ส่องเล่นทุกวัน?

นางยังกล้าพูดออกมางั้นหรือ

มีใครที่ไหนบ้างที่เอาตราคำสั่งของจักรพรรดิพระองค์ก่อนมาชูเล่นอย่างนี้

กู้ชูหลานกับอู่อี๋เหนียงและคนอื่นๆ กัดฟันกรอด

ทุกคนคุกเข่ามานานแล้ว กู้ชูหน่วนตาบอดหรือเป็นใบกันแน่ เหตุใดจึงยังไม่รีบบอกให้พวกนางลุกขึ้นอีก

หลังจากรออยู่ครู่หนึ่ง กู้ชูหน่วนก็ยังไม่ขยับเขยื้อน กู้ชูฉิงทนไม่ไหวและเอ่ยอย่างโมโหว่า “เจ้าคิดจะให้พวกเราคุกเข่าจนถึงเมื่อไหร่กันแน่”

“ฮึ ในเมื่อท่านไม่ปฏิบัติเหมือนข้าเป็นบุตรสาว แล้วเหตุใดข้าจะต้องปฏิบัติต่อท่านเยี่ยงบิดาด้วย ความสัมพันธ์ของเราก็เหมือนกับผ้าผืนนี้ ที่ขาดจากกันไม่มีวันต่อติด”

กู้ชูหน่วนฉีกชายกระโปรงของตนเองออกเป็นสองส่วนแล้วโยนขึ้นกลางอากาศ

วิธีเช่นนี้เด็ดขาดเกินไปจนทุกคนคาดไม่ถึง

กู้ชูหน่วนบ้าไปแล้วงั้นหรือ

นางรู้เรื่องความด้อยกว่าของสตรีในยุคสมัยนี้หรือไม่ นางเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว หากไม่มีจวนอัครเสนาบดีให้พึ่งพิง สถานการณ์ของนางจะยากลำบากมาก

“คุณหนู ท่านถูกผีเข้าสิงหรืออย่างไร เราออกไปจากจวนอัครเสนาบดีไม่ได้นะเจ้าคะ” ชิวเอ๋อร์กังวลใจ

“กู้ชูหน่วน เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังพูดถึงอะไร”