กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 38

กู้ชูหน่วนไม่ได้บอกให้พวกเขาลุกขึ้นในทันที ตรงกันข้าม นางเล่นกับตราคำสั่งจักรพรรดิอย่างเบื่อหน่าย ปากก็พึมพำว่า “ตราคำสั่งนี้ช่างสนุกเสียจริง ต่อไปข้าคงต้องเอามาส่องเล่นทุกวันเสียแล้ว”

ทุกคนโกรธจนแทบจะกระอักเลือด

ส่องเล่นทุกวัน?

นางยังกล้าพูดออกมางั้นหรือ

มีใครที่ไหนบ้างที่เอาตราคำสั่งของจักรพรรดิพระองค์ก่อนมาชูเล่นอย่างนี้

กู้ชูหลานกับอู่อี๋เหนียงและคนอื่นๆ กัดฟันกรอด

ทุกคนคุกเข่ามานานแล้ว กู้ชูหน่วนตาบอดหรือเป็นใบกันแน่ เหตุใดจึงยังไม่รีบบอกให้พวกนางลุกขึ้นอีก

หลังจากรออยู่ครู่หนึ่ง กู้ชูหน่วนก็ยังไม่ขยับเขยื้อน กู้ชูฉิงทนไม่ไหวและเอ่ยอย่างโมโหว่า “เจ้าคิดจะให้พวกเราคุกเข่าจนถึงเมื่อไหร่กันแน่”

“ทำไมรึ หรือเจ้าไม่เต็มใจจะคุกเข่าให้จักรพรรดิพระองค์ก่อน ถ้าเช่นนั้นเราไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท ให้ฝ่าบาทพระราชทานเอกสิทธิ์ให้เจ้ากันเถอะ”

“กู้ชูหน่วน เจ้ากำลังเล่นอะไรอยู่”

“น่าแปลกจริง ข้าเล่นสนุกอะไรกับเจ้างั้นหรือ ผู้ที่บอกให้พวกท่านคุกเข่าคือฝ่าบาทพระองค์ก่อน ไม่ใช่ข้าเสียหน่อย”

อึก...

จักรพรรดิพระองค์ก่อนล่วงลับไปหลายปีแล้ว พระองค์จะสั่งให้พวกนางคุกเข่าได้อย่างไร

นางเป็นสุนัขจิ้งจอกที่แอบอ้างเป็นเสือสิไม่ว่า

แม้ว่าชิวเอ๋อร์จะแปลกใจที่คุณหนูของนางได้ตราคำสั่งมา แต่นางกลัวว่าเรื่องจะบานปลายไปใหญ่จึงรีบเกลี้ยกล่อมว่า

“คุณหนู นายท่านและท่านอื่นๆ ยังคุกเข่าอยู่เลยนะเจ้าคะ ยามค่ำคืนอากาศหนาว เหตุใดจึงไม่ให้นายท่านลุกขึ้นก่อนล่ะเจ้าคะ”

“ก็ได้ เพื่อเห็นแก่หน้าเจ้า จักรพรรดิพระองค์ก่อนจะปล่อยพวกเขาไปชั่วคราวก่อน พวกท่านลุกขึ้นได้”

ทุกคนกระอักเลือด