มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1

“พวกท่านไม้ไร้ประโยชน์ขนาดนั้น หากใครสามารถเอาชนะปรมาจารย์หลิวจงได้ วันนี้ข้าจะไว้ชีวิต!”

ท่านคามิยามะ ยุอิ กอดอกแล้วพูดอย่างเย่อหยิ่ง มุมปากสีแดงของเธอยกขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับแสดงท่าทีดูถูก

"แน่นอน ถ้าท่านทำไม่ได้ ก็ออกไปจากที่นี่แล้วไม่ต้องกลับมาอีก!"

ท่านคามิยามะ ยุอิ เบี่ยงความสนใจไปที่หลี่ เสวียนเจินและซุน อิ่งซู แล้วกล่าว: "โดยเฉพาะท่านสองคน ผู้ที่สามารถเป็นตัวแทนของนายทุนซ่านซิงได้ดีที่สุด ท่านต้องเป็นตัวอย่างที่ดี!"

ซุน อิ่งซูกล่าว: "ข้าคิดว่าวันนี้ คนที่ต้องไปจากที่นี่คือท่านใช่ไหม?"

หลี่ เสวียนเจิน หันกลับมาและมองไปที่ ซุน อิ่งซู ในเวลานี้ด้วยความรู้สึกเบื่อเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้เชิญ หัน เจิ้งหมิง เพราะนางดังนั้นจึงรู้ว่านางจะต้องชนะแพ้ไม่ได้ แกล้งที่นี่เลยดีไหมนะ?

แน่นอนว่านางคาดไม่ถึงว่า ผู้ที่หนุนหลังของซุน อิ่งซุคือฉี เติ่งเสียน ไม่ใช่หัน เจิ้งหมิงที่นางเชิญมา

หลี่ เสวียนเจิน พูดกับ หัน เจิ้งหมิง: "ท่านฮั่น มันขึ้นอยู่กับท่านแล้ว จะปล่อยให้ปีศาจตัวน้อยเหล่านี้รู้ว่าพวกเราชาว โครกูรยอมีพลังแข็งแกร่งแค่ไหนกัน!"

ฉี เติ่งเสียน ฟังสิ่งนี้และแทบจะหัวเราะออกมา

เขาต้องการช่วย หลี่ เสวียนเจิน เปลี่ยนบท - ให้ปีศาจตัวน้อยเหล่านี้รู้ว่าไม้เล็ก ๆ ของเราทรงพลังแค่ไหน!

แต่คำพูดดังกล่าวไม่อาจยอมรับได้อย่างแน่นอน สุดท้ายแล้ว ท่านซุนก็... อา ท่านซุนไม่ใช่ไม้เล็กๆ กลับเป็นเด็กผู้หญิง!

ฉี เติ่งเสียน อาจไม่แข็งแกร่งเท่าหัน เจิ้งหมิง แต่ทักษะการต่อสู้ของเขาก็ไม่มีใครเทียบได้สะทีเดียว นอกจาก จ้าว หงซิ่ว แล้ว ข้าไม่เคยเห็นใครเอาชนะเขาได้เลย” ซุน อิ่งซู มองไปที่ ฉี เติ่งเสียน และคิดกับตัวเอง

แน่นอนว่านางต้องพึ่ง ฉี เติ่งเสียน ในการจัดการกับปัญหา ท้ายที่สุดแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองก็มาถึงจุดที่มีระยะห่างติดลบ 18 เซนติเมตร แล้วทำไมต้องมีมารยาทด้วย?

ฉี เติ่งเสียน จะหัวเราะแน่นอนถ้าเขารู้ว่า ซุน อิ่งซู กำลังคิดอะไรอยู่ พวกเขาถูกสะกดจิต ปรมาจารย์ซุนรู้หรือไม่ว่าผู้มีอำนาจที่สุดในศาสนาศักดิ์สิทธิ์นั้นใช้ไม้เล็กๆไม่ได้เนี่ยนะ?

ตามที่คาดไว้ หัน เจิ้งหมิงเดินออกมาจากฝูงชนภายใต้ความคาดหวังของหลี่ เสวียนเจิน

“ท่านหลี่ ข้าสามารถทำได้ แต่ข้ามีความต้องขอจากท่าน 1 ข้อ!” หัน เจิ้งหมิงกล่าวอย่างเย็นชา

“ว่ามาสิ!” หลี่ เสวียนเจินพยักหน้าแล้วกล่าว

หัน เจิ้งหมิกล่าว: "ข้าสามารถเป็นตัวแทนออกหน้าของทุกคนได้ แต่ท่านซุนเป็นข้อยกเว้นเพียงอย่างเดียว!"

ทันทีที่เขาพูดคำเหล่านี้ บอสใหญ่ของนายทุนซ่างก็อึ้งไปเลย จากนั้นก็หัวเราะอย่างติดตลกมองไปที่ซุน อิ่งซูด้วยความยินดี

ใบหน้าของซุน อิ่งซูมืดลง

หัน เจิ้งหมิงกล่าวว่า: "นางต่อสู้โดยเทควันโดของเราหลายครั้งแล้ว ข้าจะไม่ช่วยนาง หากท่านหลี่เห็นด้วย ข้าจะลงมือ”

หลี่ เสวียนเจิน ตอบตกลงโดยไม่ลังเล: "แน่นอนว่าได้ วันนี้ท่านซุนไม่ได้พาใครมาที่นี่ใช่ไหม ปล่อยให้คนที่ท่านพามาจัดการเอง"

หลี่ เสวียนเจิน คิดวางแผนไว้ในใจแล้ว

หากซุน อิ่งซูเสียหน้าต่อหน้าคนเจียเผิงกั๋วกลุ่มนี้ พวกเขาก็สามารถใช้สิ่งนี้เป็นข้ออ้างในการเล็งเป้าหมายไปที่นาง

“ฮ่าฮ่า หลี่ เสวียนเจิน เมียตัวน้อยนี้ไม่พลาดโอกาสที่จะปราบข้าจริงๆ แม้ว่าจะต้องผ่านมือของชาวเจียเผิงกั๋วก็ตาม” ซุน อิ่งซูหัวเราะเยาะซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็มั่นใจ

เพราะนางเห็น ฉี เติ่งเสียน กำลังพิงราวบันได มองดูสถานการณ์ที่นี่ราวกับว่าเขากำลังชมการแสดง

เขาเป็นคนสบายๆ เห็นได้ชัดว่าเขามีแผนอยู่ในใจ โดยไม่ต้องกังวลเลย

“ข้า ซุน อิ่งซู เลือกผู้ชาย แล้วข้าจะฆ่าพวกเขาตามใจชอบ!” นายหญิงแห่งโครกูรยออดคิดกับตัวเองไม่ได้ และพูดอย่างเย่อหยิ่ง

ท่านคามิยามะ ยุอิ ตรงนั้นกล่าว: "พวกท่านพูดจาไร้สาระจบหรือยัง? ไม่ว่าวันนี้ใครจะมาก็ต้องออกไปจากรั้วสุนัขนี้ซะ!"