มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1002

การลักพาตัวที่หยิ่งและสง่างามบนโลกใบนี้ คงจะมีแค่ฉีเติ่งเสียนเพียงคนเดียว

เขาบุกมายังตระกูลหลี่อย่างไม่ยี่หระ จากนั้นก็ให้ผู้เฒ่าจี้ส่งตัวคนออกมา แค่นี้คนก็มาอยู่ในมือทันที ในทางกลับกันนั้น ตระกูลจี้ไม่มีแม้แต่คนเดียวกล้าที่จะค้านเรื่องนี้

ฉีเติ่งเสียนที่จับจี้ข่ายอยู่นั้น หันไปพูดด้วยรอยยิ้มกับผู้เฒ่าจี้“โอ้ ใช่แล้ว เรื่องที่ผมปรากฏตัวรบกวนอย่าพึ่งพูดออกไป ไม่อย่างนั้น เรื่องมันจะไม่สนุก！”

ผู้เฒ่าจี้อดหน้าตึงไม่ได้ เขากำลังคิดอยู่ว่าถ้าฉีเติ่งเสียนไปเมื่อไหร่ เขาก็จะเป่าประกาศการปรากฏตัวของเขาที่เซียงซานทันที

“ไปก่อนละ！” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

เมื่อพูดจบ เขาก็พาจี้ข่ายออกจากตระกูลจี้ในทันที

ด้านในตระกูลจี้ ผ่านไปครึ่งวันแล้ว ก็ยังคงอยู่ในสภาพที่เงียบกริบ

“ท่านผู้เฒ่า ทำไมถึงให้คนกับเขาไปง่ายๆล่ะ？เขาโอหังถึงขนาดที่บุกมาตระกูลเราแล้วลักพาตัวคนไป มันเกินไปแล้วนะ นี่มันไม่ต่างอะไรกับการเหยียบย่ำชื่อเสียงตระกูลจี้เลย！” มีคนที่โกรธจนทนไม่ไว้ สุดท้ายก็ออกมาพูด

“ตอนนี้เขาเป็นผู้ก่อการร้าย แล้วรู้ไหมว่าผู้ก่อการร้ายคืออะไร？”ผู้เฒ่าจี้หันกลับมาพูดด้วยเสียงอันเยือกเย็น

ถึงแม้ว่าทุกคนจะไม่เคยเจอเข้ากับผู้ก่อการร้ายอะไรทำนองนี้ แต่จากจู่โจมเล่นใหญ่ที่ก่อโดยผู้ก่อการร้ายนั้น เคยได้ยินอยู่บ้าง......แต่ก็เป็นเพียงได้ยินมาเท่านั้น และก็ไม่ได้รุนแรงจนหน้าเศร้าหรือยุ่งเหยิงแต่อย่างใด

“เขาตอนนี้ก็เหมือนโถเก่าๆที่ถูกทุบ ชื่อเสียงได้กระจายไปทั่วแล้ว ดังนั้นก็แค่อยากจะมาหยิบความช่วยเหลือจากตระกูลจี้เรา เกี่ยวกับการเงินเท่านั้นเอง ให้เขาไปนั่นแหละ แน่นอนว่า เขาก็ต้องมีชีวิตที่จะเอาเงินไป เอาไปแล้ว ก็ต้องมีชีวิตที่ต้องจ่าย！” ผู้เฒ่าจี้แสยะยิ้มพูด

ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก การตัดสินใจของผู้เฒ่าจี้นั้น เป็นทางที่ฉลาดมาโดยตลอด

ฉีเติ่งเสียนพาจี้ข่ายมายังท่าเรือ บนเรือหาปลาเก่าๆลำนั้น ก็ได้ปรากฏร่างคนในชุดเสื้อกันฝนออกมา

นั่นก็คือชายวัยกลางคนที่ให้อารมณ์ราวกับได้ผ่านโลกมาโชกโชน อาจเป็นเพราะการที่ออกทะเลมานานหลายปี ใบหน้าเลยปรากฏร่องรอยแห่งกาลเวลาและประสบการณ์อยู่ไม่น้อย เมื่อเปิดปากออก ก็ได้ปรากฏฟันที่เหลืองเนื่องจากการสูบบุหรี่เป็นเวลานานออกมา

“รองหัวหน้าใหญ่ พาผู้โชคร้ายคนไหนมานั่น？”

“พูดมาเถอะ ครั้งนี้ต้องการให้เขาตายต่อหน้าใคร รับรองว่าไม่มีส่วนลด！”

“จะว่าไปครั้งที่แล้วหันเฉิงจุนก็เก่งซะจริง ถ้าไม่ใช่ว่าฉันจัดการทุกอย่างไว้ก่อนแล้วล่ะก็ คาดว่าคงจะถูกเขาทำให้ต้องอยู่ที่อาณาจักรโคกูรยอซะแล้ว”

ชวยวัยกลางคนผู้นี้เมื่อเห็นเข้ากับฉีเติ่งเสียน ก็ได้ทักทายเขาด้วยอย่างกระตือรือร้น

เขาก็คือกัปตันที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากแห่งท้องทะเล

“เชอะ ไม่กล้วที่จะเกี่ยวข้องกับผู้ก่อการร้ายแบบผมแล้วหรอ？” ฉีเติ่งเสียนพูด

“แค่เพิ่มเงิน เรื่องก็จะว่าง่ายขึ้นมาทันที！” กัปตันพูดพลางถือมือไปมา

ฉีเติ่งเสียนโยนจี้ข่ายไปให้กัปตัน

หลังจากที่กัปตันได้ตัวคนมาแล้ว ก้อดไม่ได้ที่จะหน้าถอดสี“นี่มันไม่ใช่คุณชายจี้ข่ายตระกูลจี้หรอกหรือ？”

“คนอยู่ที่คุณแล้ว ดูแลให้ดี เงินเข้าบัญชีเมื่อไหร่ จะแบ่งให้สิบเปอร์เซ็นต์” ฉีเติ่งเสียนพูดเสียงเรียบ

กัปตันรู้สึกกระสับกระส่ายจิตใจไม่ค่อยเป็นสุข อำนาจตระกูลจี้ไม่ธรรมดา ตัวเองช่วยฉีเติ่งเสียนในการลักพาตัว ถ้าตระกูลจี้รู้ขึ้นมาล่ะก็ ต่อไปน่าจะอยู่ลำบากพอสมควร

“เธอเรียกเงินจากตระกูลจี้มาเท่าไหร่？” กัปตันถามออกมาอย่างอดไม่ได้

“สองพันดอลลาร์” ฉีเติ่งเสียนตอบ

“เยี่ยม ฉันจะจับเขามัดให้แน่นหน่อย รับรองหนีไม่ได้แน่นอน！” กัปตันเมื่อได้ฟัง ก็ได้โยนความเสี่ยงทิ้งไปทันที

ตั้งสองพันล้านดอลลาร์ แม้หัวจะหลุดก็ต้องทำงานนี้ให้ดี！

“โจรฉีนั้นบังอาจ แต่ก็คงไม่กล้าที่จะโผล่หัวตัวคนเดียวออกมาท้า พวกเรายอดฝีมือที่มีกันตั้งเยอะขนาดนี้หรอกมั้ง？”

“ถูกต้อง แม้ศิลปะการต่อสู้ของโจรฉีนั้นจะฝึกถึงขั้นเป็นหนึ่งในใต้หล้า แต่จะมีความกล้าสักเพียงไหนที่จะบุกเข้ามาในที่ที่อันตรายแบบนี้กัน！”

“อาจารย์จ้าน มีคนกล้าที่จะก่อความวุ่นวาย งั้นพวกเราก็ต้องรีบวกให้กับมาเรื่องเดิม！การที่ทุกท่านมาเข้าร่วมงานชุมนุมการต่อสู้ในครั้งนี้นั้น เป้าหมายหลักก็คือต้องการที่จะกำจัดคนขายชาติผู้นี้ และก็ยังอยากที่จะสนทนากับยอดฝีมือที่หลากหลาย เพื่อให้ได้รับการพัฒนา”

เมื่อจ้านเฟยได้เห็นว่าทุกคนเห็นด้วยกับเขา ใบหน้าจึงเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มากกว่าเดิม“การที่มีทุกท่านอยู่ ณ ที่นี้ เป็นพัธมิตรกัน แล้วใยประเทศจะไม่มีความสุข？”

ในช่วงเวลานี้นั้น จ้านเฟยก็รับรู้ได้ถึงอะไรบางอย่าง

เขาจึงหยุดพูด จากนั้นหันหัวกลับไป มองไปยังทางเข้าของสนามกีฬา

ด้านนอกเต็มไปด้วยสายฝนกระหน่ำ เสีนงของน้ำฝนที่กระทบลงพื้นนั้น ดังจนได้ยินเข้ามายังด้านใน

กลับปรากฏรูปร่างคนอายุน้อยที่กำลังฝ่าสายฝน เดินเข้ามายังสนามกีฬา ใบหน้าของเขาถูกบังอยู่ใต้หมวกไม้ไผ่ บนหมวกไม้ไผ่นั้นเต็มไปด้วยหยดน้ำฝนที่รวมตัวกันจนเป็นหยดน้ำ จากนั้นจึงไหลลงมาตามขอบและหล่นลงไปยังพื้น

“ใครกัน？ที่กล้าบุกเข้ามาในงานชุมนุมการต่อสู้！ไม่ต้องทำเป็นลึกลับ ถอดหมวกออกเดี๋ยวนี้！” อาจารย์มวยผู้หนึ่งได้ลุกขึ้น เพียงแค่ขยับเท้า ยันไปที่พื้นและได้พุ่งตัวออกไปไกลถึงสิบกว่าเมตร มาถึงบริเวนทางเข้า จากนั้นตามด้วยการออกกระบวนท่ากรงเล็บอินทรีเพื่อที่จะคว้า ราวกับอินทรีกำลังฉวบกระต่าย

ฉีเติ่งเสียนเพียงแค่ยื่นมือออกมาแล้วดีดเข้ากับหมวกไม้ไผ่ หลังจากเสียงตูม หมวกไม้ไผ่ได้ลอยขึ้นไปอยู่บนอากาศ จากนั้นชนเข้ากับฝ่ามือของอาจารย์มวยที่กำลังใช้กระบวนท่ากรงเล็บอินทรี

อาจารย์มวยได้คว้าหมับเข้าไปอย่างแรง จนทำให้หมวกทั้งใบแหลกเป็นเศษผง เศษไผ่เหล่านั้น ถูกเขาใช้พลังตันเถียนในการอ้าปากเป่าไปยังหน้าของฉีเติ่งเสียน！

ฉีเติ่งเสียนใช้เท้าขวาในการเหยียบไปที่พื้นแล้วดีดตัว อย่างสุดกำลัง จากนั้นจึงย่ำฝ่าเท้าไปที่พื้นเพื่อเป็นการดีดตัวอีกครั้ง ขากางเกงถูกลมเป่าจนบวมออกราวกับบอลลูน

เขาเคลื่อนตัวไปข้างหน้า ก้มต่ำ หงายมือขึ้น พลังในร่างกายเขาได้ระเบิดออกมา ทำให้เขารวดเร็วจนไม่น่าเชื่อ！

มือขวายกขึ้นจากด้านล่างขึ้นด้านบน ประสานเข้าไปยังหน้าของอาจารย์มวยได้อย่างเหมาะเจาะ！

จากนั้น เขากดลงด้านล่าง ทันใดนั้นหัวของอาจารย์มวยผู้นี้ก็หนักจนคนทั้งคนได้ล้มลง สิ้นเสียงตังตู้ม ร่างกายของเขากระแทกเข้าที่พื้น และหัวก็ได้ระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ！