มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 103

ทันทีที่อาหลี่ซานเห็นหมัดของเฉินสยงเฟย สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป แต่หมัดที่สามถูกเหวี่ยงออกมาแล้ว แต่ไปไม่ถึง!

“อ๊ากก!”

อาหลี่คำรามด้วยความโกรธ เพราะเขาใช้แรงและพลังกายทั้งหมดของเขาในหมัดนี้

หมัดของทั้งสองปะทะกันในวินาทีต่อมา!

มีเสียงอึกทึกซึ่งทำให้ทุกคนรอบตัวรู้สึกว่าแก้วหูชาและมีหูอื้อเล็กน้อย

ข้อมือของอาหลี่บิดเบี้ยว ใบหน้าซีดเซียว ร่างกายลอยไปด้านหลัง อาเจียนออกมาเป็นเลือด หลังจากล้มลงบนพื้น เขารู้สึกเจ็บปวดมากจนไม่สามารถลุกขึ้นได้

หลี่เทียนลั่วตกตะลึง เขารู้ดีว่าอาสามของเขาเก่งแค่ไหน แต่ในตอนนี้ ผู้แพ้คือท่านอาหลี่ของเขาจริงๆ!

ยิ่งกว่านั้น เมื่อเขาหันกลับไปมอง เขาเห็นใบหน้าของเฉินสยงเฟยที่ยังคงสงบ ไม่มีเหงื่อออกราวกับว่าเขาไม่ได้ใช้ความพยายามใดๆ เลย

“พระเจ้า......”

ทุกคนอุทานออกมา ทุกคนมองที่เฉินสยางเฟยอย่างตกตะลึง

เฉินสยงเฟยยกมือประสานพร้อมพูดอย่างใจเย็น: “คารวะ มวยตระกูลหลี่ ก็เท่านี้เอง!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไปก็มีความเงียบเข้ามาปกคลุม

หลี่เทียนลั่วต้องการแสดงให้เห็นถึงศักยภาพ แต่ความพ่ายแพ้ของอาหลี่ซานทำให้เขาถึงกับพูดไม่ออก

อาหลี่เป็นหนึ่งในปรมาจารย์ไม่กี่คนในตระกูลหลี่ แม้ว่าจะไม่ได้รับการจัดอันดับเป็นที่หนึ่ง แต่ชื่อเสียงก็โด่งดังมากพอและทักษะไม่ได้น้อยหน้าใคร

ใบหน้าของหวงเหวินเทาบิดเบียวทันที เขาไม่คาดคิดว่าคุณชายสามที่มีชื่อเสียงของตระกูลหลี่จะพ่ายแพ้ให้กับเฉินสยงเฟย นี่ถือเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมาก!

หวงเหวินหลั่งใบหน้าก็ดูซีดเซียวเช่นกัน ความพ่ายแพ้ของอาหลี่ซาน หมายความว่าเป็นการยากสำหรับตระกูลหวง ที่จะรับเลือกผู้เชี่ยวชาญที่เหมาะสมได้

ตระกูลหวงจำตองรับโลงศพในคืนวันเกิดของหวงฉิงเกอ!

จากนี้ไปตระกูลหวงจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? เมื่อพูดถึงตระกูลหวง เกรงว่าจะมีแต่คนหัวเราะเยาะเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ตระกูลหวงต้องไม่เสียหน้า!” หวงเหวินหลั่งกำหมัดของเขาอย่างดุเดือด แต่เขาจะทำอะไรได้เมื่อเผชิญหน้ากับเฉินสยงเฟยผู้ทรงพลัง?

ฉีเติ่งเสียนพูดกับหวงฉีปิน : “ดูสิ ผมพูดถูกไหม ผมไม่ค่อยพลาดในเรื่องการคาดการณ์”

เวลานี้ไม่มีใครพูดอะไรได้สักคำ อันที่จริงหากฉีเติ่งเสียนพูดถูกต้องในครั้งแรกก็อาจเป็นเพราะโชคช่วย แต่ถ้าว่าเขาพูดถูกต้องถึงสองครั้งแปลว่านั้นไม่ใช่โชคช่วยแต่เป็นเพราะ.......

หวงเหวินเทาขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา: “คุณมีความสามารถมาก ทำไมคุณไม่ลองล่ะ?”

“ผมกำลังสนุกอยู่ ทำไมต้องไปเองล่ะ?” ฉีเติ่งเสียนถาม

“คุณ......” หวงเหวินเทาพูดไม่ออกและโมโห “คุณไม่เหมาะกับตระกูลฉันเลย อ้าปากพูดแต่เรื่องไร้สาระ!”

“นั่นมันก็แล้วแต่คุณจะพูด” ฉีเติ่งเสียนตอบด้วยรอยยิ้ม

เฉินสยงเฟย พยักหน้าเบา ๆ และพูดว่า: “เขาเป็นคนรู้ความ รู้ว่าเขาเพียงพูดอย่างไรถึงจะไม่ถูกทุบตี”

“แต่หากไม่รู้จักความตาย ก็มาลองดู”

“ฉันอยากจะดูว่ามีใครอีกบ้างที่อยู่ที่นี่ ที่จะอยากมาลอง?”

เหอติ้งคุนเตะโลงศพดังเสียงพร้อมทั้งเยาะเย้ย: “ถ้าไม่มีใครเหลือแล้ว คนในตระกูลหวง ก็รีบมารับโลงศพนี้ซะ ฉันจะได้กลับไปที่เซียงซานสักที!”

ทุกคนในตระกูลหวงหน้าตาบิดเบี้ยวและมองไปรอบ ๆ โดยหวังว่าจะเชิญผู้เชี่ยวชาญจากกลุ่มฝูงชน

“ฉีเติ่งเสียน!”หวงฉิงเกอดึงแขนเสื้อของฉีเติ่งเสียนในขณะที่กำลังพูดกับเขา

“คุณหนูหวง?” ฉีเติ่งเสียนมองเธอนิ่งๆ

หวงฉิงเกอกล่าวว่า: “คุณช่วยตระกูลหวงของเราอีกสักครั้งได้ไหมคะ? ช่วยล้มผู้ชายคนนี้ที!”

ฉีเติ่งเสียนจึงกล่าวว่า “ไม่ได้หรอกครับ... ผมแค่ดูเพื่อความสนุก อีกอย่างลุงของคุณก็ไม่ได้เชื่อในตัวผม”

หวงเหวินเทาโกรธมากจนอยากจะอ้วกเป็นเลือด และจ้องมองไปที่ฉีเติ่งเสียนอย่างดุเดือด

หลี่เทียนลั่วที่อยู่ด้านข้างเยาะเย้ย: “ฉิงเกอ คุณไม่ต้องวุ่นวายเขาหรอก เขาเป็นคนไม่มีความสามารถอะไรเลย”

“แม้ว่าจะขึ้นไป ก็จะโดนเฉินสยงเฟยทุบตีในแอ่งโคลนแน่”

“ฉันจะโทรไปขอผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลหลี่มา ฉันแน่ใจว่าพวกเขาสามารถเอาชนะเฉินซงเฟยคนนี้ได้แน่นอน!”

หวงเหวินเทาโบกมือและส่ายหัวเล็กน้อย การเรียกผู้เชี่ยวชาญมาในเวลานี้ดูจะขี้ขลาดเกินไปและอาจจะโดนดูถูกซ้ำไปเสียอีก

ในเวลานี้ไม่เพียงแต่เป็นศักดิ์ศรีของตระกูลหวงที่จะหายไป แต่ยังรวมถึงศักดิ์ศรีของเมืองจงไห่ทั้งหมดด้วย ที่ไม่อาจสูญเสียไปได้

“วันนี้เป็นวันเกิดของฉันแท้ๆ มีคนเอาโลงศพมาให้ มันแย่เกินไปจริงๆ” หวงฉิงเกอก้มหน้า ถอนหายใจรู้สึกเศร้ามาก

“ถ้าไม่อยากช่วยตระกูลหวง คุณช่วยถือว่านี่เป็นการช่วยฉันสักครั้งได้ไหมคะ?”

“ของขวัญวันเกิดแบบนี้ ฉันไม่อยากรับ!”

“และอีกอย่าง คุณยังไม่ได้ให้ของขวัญฉันเลยนะคะ!”

“ถ้าคุณคืนของขวัญชิ้นนี้กลับไปให้ฉันได้ ถือว่าเป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่คุณมอบให้!”

หวงฉิงเกอกล่าว น้ำเสียงของเธอจริงใจและจริงจังมาก

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้ว จากนั้นยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “เอาล่ะ! การส่งโลงศพในวันเกิดเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอถือว่ามากเกินไปหน่อยจริงๆ ไม่ควรมีผู้ชายแบบนี้อยู่ในคุกเลยด้วยซ้ำ!”

ทุกคนตกตะลึงกับข้อความของฉีเติ่งเสียน

ทุกคนมองเขาด้วยความไม่เชื่อ สงสัยว่าเขาเสียสติไปแล้วหรือเปล่า?

หากลืมเรื่องที่คุยโวและหลอกลวง เขากำลังหลอกตัวเองว่าเขาเป็นคนคงกระพันหรือไง? สามารถท้าทายเฉินสยงเฟยได้หรือ?

“เฮ้ ใจเย็นๆ อวี้ก้งเฟิ่งและอาหลี่ซานแพ้แล้ว นายจะทำอะไร? นายจะรนหาที่ตายไปทำไม!” หลี่อวิ๋นหว่านทนไม่ไหวอีกต่อไป แม้ว่าเธอจะยังคงโกรธ แต่เธอก็ยัง พยายามหยุดฉีเติ่งเสียน

“ไม่ให้นายให้ไป!” เฉียวชิวเมิ่งก็เดินขึ้นไปด้วยใบหน้าที่มืดลึกและพูดด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้น

แม้ว่าจะเกลียดฉีเติ่งเสียน แต่ถ้าถูกเฉินสยงเฟยทุบตีจนตายหรือพิการ พ่อของเธอไม่ยอมปล่อยเธอไปแน่

ฉีเติ่งเสียนยิ้มเย็นและพูดว่า “ไม่มีใครหยุดฉันไม่ให้ทำในสิ่งที่ฉันต้องการได้”

หลังจากพูดแบบนี้ เขาก็โบกมือของหลี่อวิ๋นหว่านและเดินตรงเข้าไปในสนามเพื่อเผชิญหน้ากับเฉินสยงเฟย

“ปั๊ก!”

เหตุการณ์นั้นเกิดความโกลาหล โดยไม่คาดคิดฉีเติ่งเสียนกล้าที่จะต่อสู้กับปรมาจารย์อย่างเฉินสยงเฟย ดูหมดหวังแล้วจริงๆ!

หลี่อวิ๋นหว่านหันไปหาหวงฉิงเกอและพูดว่า “ถ้าคุณทำให้เขาได้รับบาดเจ็บหรือตายล่ะก็ ฉันเอาคุณตายแน่!”

เมื่อเฉียวชิวเมิ่งได้ยิน เธอตกใจ เธอควรจะเป็นคนพูดแบบนี้ไม่ใช่หรือ? แต่ถึงอย่างนั้นเธอไม่เคยคิดว่าเธอควรจะพูดแบบนั้น

แม้ว่าเธออยากจะยุติความสัมพันธ์กับเขาโดยเร็ว แต่การสาปแช่งฉีเติ่งเสียนให้ตาย เธอทำมันไม่ได้จริงๆ

“อวิ๋นหว่านไม่ได้ล้อเล่น เจตนาขู่แบบนั้น เอาจริงขนาดนั้นเลยเหรอ!” เฉียวชิวเมิ่งคิดด้วยความตกใจ

หวงชิงเกอเม้มริมฝีปาก ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วง เขาจะไม่เป็นไร”

หวงเหวินเทามองไปที่แผ่นหลังของ ฉีเติ่งเสียนในที่สุดใบหน้าของเขาก็ไม่รังเกียจอีกต่อไป และพูดว่า: “ไม่ว่าจะสำเร็จหรือความล้มเหลว เขาเป็นพันธมิตรของตระกูลหวงของเรา!”

หลี่เทียนลั่วหัวเราะเยาะ พับแขนเสื้อขึ้น มองดูการแสดง

แม้แต่อาสามก็ยังพ่ายแพ้ ดังนั้นหากฉีเติ่งสียนเผชิญหน้ากับปรมาจารย์อย่าง เฉินสยงเฟยเขาคงจะตายไปเลย

“ประเมินตัวเองสูงเกินไปจริงๆ เพื่อเรื่องร้องความสนใจจาก คุณหนูหวง ทำมันได้ทุกอย่าง!”

“ฉันคิดว่าผู้ชายคนนี้น่าจะถูกเฉินสยงเฟยทุบตีจนตาย เพราะเขาอาจจะพูดจนทำให้เฉินสยงเฟยไม่พอใจและขุ่นเคืองเอาได้”

“มันจะดีเหรอที่จะพูดเรื่องไร้สาระ จริงๆ แล้วมีความสามารถในการท้าทายใครสักคนให้ดวลด้วยจริงๆ เหรอ?”

“เลือดอยู่ในสมอง แต่ฉันคิดว่าเขามีเป็นน้ำอสุจิในสมองมากกว่า! เป็นเพียงแค่คางคก จะมาคู่ควรกับคุณหนูหวงได้ยังไง!”