มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 103

ทันทีที่อาหลี่ซานเห็นหมัดของเฉินสยงเฟย สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป แต่หมัดที่สามถูกเหวี่ยงออกมาแล้ว แต่ไปไม่ถึง!

“อ๊ากก!”

อาหลี่คำรามด้วยความโกรธ เพราะเขาใช้แรงและพลังกายทั้งหมดของเขาในหมัดนี้

หมัดของทั้งสองปะทะกันในวินาทีต่อมา!

มีเสียงอึกทึกซึ่งทำให้ทุกคนรอบตัวรู้สึกว่าแก้วหูชาและมีหูอื้อเล็กน้อย

ข้อมือของอาหลี่บิดเบี้ยว ใบหน้าซีดเซียว ร่างกายลอยไปด้านหลัง อาเจียนออกมาเป็นเลือด หลังจากล้มลงบนพื้น เขารู้สึกเจ็บปวดมากจนไม่สามารถลุกขึ้นได้

หลี่เทียนลั่วตกตะลึง เขารู้ดีว่าอาสามของเขาเก่งแค่ไหน แต่ในตอนนี้ ผู้แพ้คือท่านอาหลี่ของเขาจริงๆ!

ยิ่งกว่านั้น เมื่อเขาหันกลับไปมอง เขาเห็นใบหน้าของเฉินสยงเฟยที่ยังคงสงบ ไม่มีเหงื่อออกราวกับว่าเขาไม่ได้ใช้ความพยายามใดๆ เลย

“พระเจ้า......”

ทุกคนอุทานออกมา ทุกคนมองที่เฉินสยางเฟยอย่างตกตะลึง

เฉินสยงเฟยยกมือประสานพร้อมพูดอย่างใจเย็น: “คารวะ มวยตระกูลหลี่ ก็เท่านี้เอง!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไปก็มีความเงียบเข้ามาปกคลุม

หลี่เทียนลั่วต้องการแสดงให้เห็นถึงศักยภาพ แต่ความพ่ายแพ้ของอาหลี่ซานทำให้เขาถึงกับพูดไม่ออก

อาหลี่เป็นหนึ่งในปรมาจารย์ไม่กี่คนในตระกูลหลี่ แม้ว่าจะไม่ได้รับการจัดอันดับเป็นที่หนึ่ง แต่ชื่อเสียงก็โด่งดังมากพอและทักษะไม่ได้น้อยหน้าใคร

ใบหน้าของหวงเหวินเทาบิดเบียวทันที เขาไม่คาดคิดว่าคุณชายสามที่มีชื่อเสียงของตระกูลหลี่จะพ่ายแพ้ให้กับเฉินสยงเฟย นี่ถือเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมาก!

หวงเหวินหลั่งใบหน้าก็ดูซีดเซียวเช่นกัน ความพ่ายแพ้ของอาหลี่ซาน หมายความว่าเป็นการยากสำหรับตระกูลหวง ที่จะรับเลือกผู้เชี่ยวชาญที่เหมาะสมได้

ตระกูลหวงจำตองรับโลงศพในคืนวันเกิดของหวงฉิงเกอ!

จากนี้ไปตระกูลหวงจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? เมื่อพูดถึงตระกูลหวง เกรงว่าจะมีแต่คนหัวเราะเยาะเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ตระกูลหวงต้องไม่เสียหน้า!” หวงเหวินหลั่งกำหมัดของเขาอย่างดุเดือด แต่เขาจะทำอะไรได้เมื่อเผชิญหน้ากับเฉินสยงเฟยผู้ทรงพลัง?

ฉีเติ่งเสียนพูดกับหวงฉีปิน : “ดูสิ ผมพูดถูกไหม ผมไม่ค่อยพลาดในเรื่องการคาดการณ์”

เวลานี้ไม่มีใครพูดอะไรได้สักคำ อันที่จริงหากฉีเติ่งเสียนพูดถูกต้องในครั้งแรกก็อาจเป็นเพราะโชคช่วย แต่ถ้าว่าเขาพูดถูกต้องถึงสองครั้งแปลว่านั้นไม่ใช่โชคช่วยแต่เป็นเพราะ.......

หวงเหวินเทาขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา: “คุณมีความสามารถมาก ทำไมคุณไม่ลองล่ะ?”

“ผมกำลังสนุกอยู่ ทำไมต้องไปเองล่ะ?” ฉีเติ่งเสียนถาม

“คุณ......” หวงเหวินเทาพูดไม่ออกและโมโห “คุณไม่เหมาะกับตระกูลฉันเลย อ้าปากพูดแต่เรื่องไร้สาระ!”

“นั่นมันก็แล้วแต่คุณจะพูด” ฉีเติ่งเสียนตอบด้วยรอยยิ้ม

เฉินสยงเฟย พยักหน้าเบา ๆ และพูดว่า: “เขาเป็นคนรู้ความ รู้ว่าเขาเพียงพูดอย่างไรถึงจะไม่ถูกทุบตี”

“แต่หากไม่รู้จักความตาย ก็มาลองดู”

“ฉันอยากจะดูว่ามีใครอีกบ้างที่อยู่ที่นี่ ที่จะอยากมาลอง?”

เหอติ้งคุนเตะโลงศพดังเสียงพร้อมทั้งเยาะเย้ย: “ถ้าไม่มีใครเหลือแล้ว คนในตระกูลหวง ก็รีบมารับโลงศพนี้ซะ ฉันจะได้กลับไปที่เซียงซานสักที!”

ทุกคนในตระกูลหวงหน้าตาบิดเบี้ยวและมองไปรอบ ๆ โดยหวังว่าจะเชิญผู้เชี่ยวชาญจากกลุ่มฝูงชน

“ฉีเติ่งเสียน!”หวงฉิงเกอดึงแขนเสื้อของฉีเติ่งเสียนในขณะที่กำลังพูดกับเขา

“คุณหนูหวง?” ฉีเติ่งเสียนมองเธอนิ่งๆ

หวงฉิงเกอกล่าวว่า: “คุณช่วยตระกูลหวงของเราอีกสักครั้งได้ไหมคะ? ช่วยล้มผู้ชายคนนี้ที!”

ฉีเติ่งเสียนจึงกล่าวว่า “ไม่ได้หรอกครับ... ผมแค่ดูเพื่อความสนุก อีกอย่างลุงของคุณก็ไม่ได้เชื่อในตัวผม”