มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1087

เห็นฉีเติ่งเสียนกำลังเตรียมตัวจะพาตัวซุนอิ่งซูไป ดวงตาของหลี่เสวียนเจินกังวลขึ้นมา

“ซุนอิ่งซู คุณจะไปแบบนี้จริงๆหรอ?!”หลี่เสวียนเจินพูดอย่างโกรธและไม่พอใจ

“แล้วทำไม จะให้อยู่ต่อกับคนไร้ประโยชน์อย่างพวกคุณหรอ?”ซุนอิ่งซูหันหัวไปแล้วพูดขึ้น

หลี่เสวียนเจินทำสีหน้านิ่งลงแล้วพูดขึ้น: “ไม่ว่ายังไงทุกคนก็ล้วนแต่มีผลประโยชน์ร่วมกัน แล้วทำไมต้องเป็นคนของประเทศเจี๋ยเผิงที่มีข้อขัดแย้งกับเรา!คุณจากไปแบบนี้ ไม่กลัวว่าจะถูกคนทำร้ายจนกระดูกสันหลังโผล่ออกมาหรอ?”

ซุนอิ่งซูได้ยินแล้ว ทนไม่ไหวหัวเราะขึ้น

“คุณหลี่กำลังล้อเล่นอะไรอยู่?”

“เมื่อกี้หันเจิ้งหมิงออกมาพูด ถ้าเขาชนะ เขาไม่สนใจฉัน”

“ตอนนี้ ฉันจะไปแล้ว คุณก็พูดว่าฉันจะถูกทำร้ายจนกระดูกสันหลังโผล่ออก?”

“เป็นหมา ก็ต้องสองมาตรฐานเหมือนคุณใช่ไหม!”

ซุนอิ่งซูมองไปทางหลี่เสวียนเจิน แล้วส่ายหัว

สีหน้าของหลี่เสวียนเจินก็น่าเกลียดขึ้นเพราได้ยินคำพูดนี้ เขากัดฟันแล้วพูดขึ้น: “ทุกคนก็ล้วนเป็นคนของกลุ่มธุรกิจซ่างชิง ชนะก็ชนะไปด้วยกัน แพ้ก็แพ้ด้วยกัน!ฉันขอเตือนคุณ คิดให้ดีๆก่อน”

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าการกระทำของซุนอิ่งซูไม่ผิด เมื่อสักครู่หันเจิ้งหมิงกระโดดออกมา พวกกลุ่มธุรกิจซ่างชิงเหล่านี้ปฏิบัติต่อซุนอิ่งซูแตกต่างออกไปทันที โดยอยากเห็นเธอนั้นเสียหน้า

ตอนนี้ซุนอิ่งซูเก่งขึ้นแล้ว หลี่เสวียนเจินเริ่มเอาคำพูดตอนสุขท้ายมาพูด มันน่าขยะแขยงนิดหน่อยจริงๆ

“ชนะชนะด้วยกัน?แพ้แพ้ด้วยกัน?กำลังล้อเล่นอะไรอยู่ ไร้ประโยชน์ก็ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่มีอะไรเสียหาย?”

“เมื่อสักครู่หันเจิ้งหมิงไม่ใช่มั่นใจขนาดนั้น พวกคุณไม่ได้อยากเห็นภาพอาบอายของฉันหรอ?”

“ไปละ ฉันไม่คอยรับใช้คุณหรอก!”

ซุนอิ่งซูหัวเราะอย่างเย็นชา ดึงมือของฉีเติ่งเสียนแล้วเดินออกไปทันที

ฉีเติ่งเสียนพูดเบาๆ: “ไม่อยู่ต่อดูคนไร้ประโยชน์ของพวกคุณหรอ?”

ซุนอิ่งซูพูดขึ้น: “จะทำแบบนี้จริงๆหรอ อย่างนั้นก็เท่ากับว่าซีกหน้ากันแล้วนะ พวกเขาคนเยอะรังแกฉัน ฉันไม่กล้าพูอะไร แต่ฉันจะอยู่ต่อเพื่อดูความคึกคัก มันก็ไม่ดีจริงๆ!”

ฉีเติ่งเสียนพูดโอ้หนึ่งคำ แล้วไม่พูดอะไรต่อ

“คุณคิดว่าพวกเขานั้นไร้ประโยชน์จริงๆหรอ?หลี่เสวียนเจินรู้วิธีที่จะผลักไสคนสองสามคนออกไปทำให้เขาอับอายจริงๆ เขาไม่มีทางยอมมันแน่ๆ”

“อีกทั้ง การปล่อยให้พวกเขาคนไร้ประโยชน์ไม่ใช่เป้าหมายสูงสุดของคามิยามะ ยุย สิ่งที่เขาอยากได้มันเป็นเพียงผลประโยค”

“หลี่เสวียนเจินทำสิ่งที่เหมาะสม คามิยามะ ยุยก็ไม่มีทางกดดันเขา”

ซุนอิ่งซูเห็นรู้เรื่องแบบนี้อย่างชัดเจนมาก อธิบายกับฉีเติ่งเสียนแบบนี้

ฉีเติ่งเสียนหลังได้ยินก็พนักหน้า คนอื่นๆของกลุ่มธุรกิจซ่างชิงไม่ได้ใส่ใจอะไรเขาเลย ขอเพียงแค่ซุนอิ่งซูนั้นไม่ได้รับผลกระทบก็พอแล้ว

เขายังมีความคิดที่ว่า“ไม่อยากพยายามแล้ว” แต่ก็ไม่สามารถให้ซุนอิ่งซูไปพัวพันกับคนพวกนี้

“ดูแล้ว มีบางคนไม่อยากให้เซียงซานถูกควบคุมโดยกองกำลังที่ไม่เชื่อฟังจริงๆ แม้แต่สมาคมเสวียนหยางก็เข้าร่วมการต่อสู้เพื่อแย่งเรือตระกูลเหลยจริงๆ”ซุนอิ่งซูพูดขึ้น

“เรือตระกูลเหลยไม่ได้มีกำลังเลกๆแต่แรกแล้ว การได้พายสักชิ้นก็เป็นประโยชน์อย่างมากเช่นกัน”ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ “แต่ว่า คนพวกนี้อยากจะกรีดเนื้อของตระกูลเหลย อยากจะหักกระดูกสันหลังของพวกเขา มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”

ซุนอิ่งซูหันไปแล้วมองเขา จากนั้นพูดขึ้น: “พระสันตะปาปาใกล้ถึงเซียงซานแล้ว?”

คิดไปเขาก็ถอนหายใจ พรสวรรค์ของคนนั้นไม่สามารถเปรียบเทียบกันได้ เมื่อมีการเปรียบเทียบก็จะทำให้คนนั้นโกรธแทบตาย

ฉีเติ่งเสียนและซุงอิ่งซูกลับมาถึงที่คฤหาสน์ เขามองดูคุณนายซ่านซิงที่อารมณ์ดี และสัมผัสเอวของตัวเองโดยไม่รู้ตัว

แต่โทรศัพท์ของเขากลับดังขึ้นในเวลานี้ หยิบขึ้นมาดู หยางกวนกวนโทรมา

“เกิดเรื่องแล้ว”ฉีเติ่งเสียนได้รับสานกำลังจะบ่น แต่กลับถูกน้ำเสียงที่รีบร้อนของหยางกวนกวนนั้นพูดแทรกก่อน “ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?”

ฉีเติ่งเสียนตะลึง จากนั้นพูดขึ้น: “ฉันเพิ่งกลับมาถึงเมืองเซียงซาน เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถบอกกับหยางกวนกวนได้แล้ว ตัวเองกลับมาถึงเมืองเซียงซานตั้งแต่สองวันก่อน ไม่อย่างนั้น ด้วยสติปัญญาในปัจจุบันของเธอ มันจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะคิดอะไรบางอย่างออก

หยางกวนกวนพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้ม: “หนานหยิงหยิงหายตัวไปในเมื่อวัน ร้านเสื้อผ้าของหนานเชี่ยนถูกเผาตอนกลางดึก...”

“ไม่รู้ว่าหวงชงได้ข่าวมาจากไหน วันนี้ฉันไปโรงพยาบาลเซิ่งเหอเพียงลำพัง สุดท้ายกรมยุทธการในโรงพยาบาลถูกคนของเขานั้นทำร้ายจนบาดเจ็บหนัก”

“ถ้าหากไม่ใช่หวงชงไปทำธุระแถวนั้นพอดี ชีวิตของเขานั้นไม่เหลือแล้ว”

หลังฉีเติ่งเสียนได้ยิน ก็โกรธมากถามขึ้น: “ใช่คนที่ชื่อเหยียนต้งไอ่สารเลวนั้นก่อเรื่องขึ้นไหม?!”

“ใช่....ฉันติดต่อนายพลอวี้แล้ว แต่ว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นไม่สนใจ นายพลอวี้บอกว่าเขานั้นมุ่งเป้าไปที่คุณ”หยางกวนกวนพูดแล้วกัดฟัน

ในเวลานี้ เสียงโทรศัพท์ของฉีเติ่งเสียนดังขึ้นอีกครั้ง คือเสียงข้อความนั้นเอง

เขาเปิดข้อความขึ้น อวี้เสี่ยวหลงส่งข้อความมา: “ชื่อเสียงของผู้อาวุโสเหลย ใช้ดีมาก”

หลังฉีเติ่งเสียนเห้นข้อความนี้ เขาก็หรี่ตาทั้งสองข้าง นี่จะบังคับเขาใช้เส้นสายของเหลยเทียนซื่อไปจัดการเรื่องนี้?