เห็นฉีเติ่งเสียนกำลังเตรียมตัวจะพาตัวซุนอิ่งซูไป ดวงตาของหลี่เสวียนเจินกังวลขึ้นมา
“ซุนอิ่งซู คุณจะไปแบบนี้จริงๆหรอ?!”หลี่เสวียนเจินพูดอย่างโกรธและไม่พอใจ
“แล้วทำไม จะให้อยู่ต่อกับคนไร้ประโยชน์อย่างพวกคุณหรอ?”ซุนอิ่งซูหันหัวไปแล้วพูดขึ้น
หลี่เสวียนเจินทำสีหน้านิ่งลงแล้วพูดขึ้น: “ไม่ว่ายังไงทุกคนก็ล้วนแต่มีผลประโยชน์ร่วมกัน แล้วทำไมต้องเป็นคนของประเทศเจี๋ยเผิงที่มีข้อขัดแย้งกับเรา!คุณจากไปแบบนี้ ไม่กลัวว่าจะถูกคนทำร้ายจนกระดูกสันหลังโผล่ออกมาหรอ?”
ซุนอิ่งซูได้ยินแล้ว ทนไม่ไหวหัวเราะขึ้น
“คุณหลี่กำลังล้อเล่นอะไรอยู่?”
“เมื่อกี้หันเจิ้งหมิงออกมาพูด ถ้าเขาชนะ เขาไม่สนใจฉัน”
“ตอนนี้ ฉันจะไปแล้ว คุณก็พูดว่าฉันจะถูกทำร้ายจนกระดูกสันหลังโผล่ออก?”
“เป็นหมา ก็ต้องสองมาตรฐานเหมือนคุณใช่ไหม!”
ซุนอิ่งซูมองไปทางหลี่เสวียนเจิน แล้วส่ายหัว
สีหน้าของหลี่เสวียนเจินก็น่าเกลียดขึ้นเพราได้ยินคำพูดนี้ เขากัดฟันแล้วพูดขึ้น: “ทุกคนก็ล้วนเป็นคนของกลุ่มธุรกิจซ่างชิง ชนะก็ชนะไปด้วยกัน แพ้ก็แพ้ด้วยกัน!ฉันขอเตือนคุณ คิดให้ดีๆก่อน”
ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าการกระทำของซุนอิ่งซูไม่ผิด เมื่อสักครู่หันเจิ้งหมิงกระโดดออกมา พวกกลุ่มธุรกิจซ่างชิงเหล่านี้ปฏิบัติต่อซุนอิ่งซูแตกต่างออกไปทันที โดยอยากเห็นเธอนั้นเสียหน้า
ตอนนี้ซุนอิ่งซูเก่งขึ้นแล้ว หลี่เสวียนเจินเริ่มเอาคำพูดตอนสุขท้ายมาพูด มันน่าขยะแขยงนิดหน่อยจริงๆ
“ชนะชนะด้วยกัน?แพ้แพ้ด้วยกัน?กำลังล้อเล่นอะไรอยู่ ไร้ประโยชน์ก็ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่มีอะไรเสียหาย?”
“เมื่อสักครู่หันเจิ้งหมิงไม่ใช่มั่นใจขนาดนั้น พวกคุณไม่ได้อยากเห็นภาพอาบอายของฉันหรอ?”
“ไปละ ฉันไม่คอยรับใช้คุณหรอก!”
ซุนอิ่งซูหัวเราะอย่างเย็นชา ดึงมือของฉีเติ่งเสียนแล้วเดินออกไปทันที
ฉีเติ่งเสียนพูดเบาๆ: “ไม่อยู่ต่อดูคนไร้ประโยชน์ของพวกคุณหรอ?”
ซุนอิ่งซูพูดขึ้น: “จะทำแบบนี้จริงๆหรอ อย่างนั้นก็เท่ากับว่าซีกหน้ากันแล้วนะ พวกเขาคนเยอะรังแกฉัน ฉันไม่กล้าพูอะไร แต่ฉันจะอยู่ต่อเพื่อดูความคึกคัก มันก็ไม่ดีจริงๆ!”
ฉีเติ่งเสียนพูดโอ้หนึ่งคำ แล้วไม่พูดอะไรต่อ
“คุณคิดว่าพวกเขานั้นไร้ประโยชน์จริงๆหรอ?หลี่เสวียนเจินรู้วิธีที่จะผลักไสคนสองสามคนออกไปทำให้เขาอับอายจริงๆ เขาไม่มีทางยอมมันแน่ๆ”
“อีกทั้ง การปล่อยให้พวกเขาคนไร้ประโยชน์ไม่ใช่เป้าหมายสูงสุดของคามิยามะ ยุย สิ่งที่เขาอยากได้มันเป็นเพียงผลประโยค”
“หลี่เสวียนเจินทำสิ่งที่เหมาะสม คามิยามะ ยุยก็ไม่มีทางกดดันเขา”
ซุนอิ่งซูเห็นรู้เรื่องแบบนี้อย่างชัดเจนมาก อธิบายกับฉีเติ่งเสียนแบบนี้
ฉีเติ่งเสียนหลังได้ยินก็พนักหน้า คนอื่นๆของกลุ่มธุรกิจซ่างชิงไม่ได้ใส่ใจอะไรเขาเลย ขอเพียงแค่ซุนอิ่งซูนั้นไม่ได้รับผลกระทบก็พอแล้ว
เขายังมีความคิดที่ว่า“ไม่อยากพยายามแล้ว” แต่ก็ไม่สามารถให้ซุนอิ่งซูไปพัวพันกับคนพวกนี้
“ดูแล้ว มีบางคนไม่อยากให้เซียงซานถูกควบคุมโดยกองกำลังที่ไม่เชื่อฟังจริงๆ แม้แต่สมาคมเสวียนหยางก็เข้าร่วมการต่อสู้เพื่อแย่งเรือตระกูลเหลยจริงๆ”ซุนอิ่งซูพูดขึ้น
“เรือตระกูลเหลยไม่ได้มีกำลังเลกๆแต่แรกแล้ว การได้พายสักชิ้นก็เป็นประโยชน์อย่างมากเช่นกัน”ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ “แต่ว่า คนพวกนี้อยากจะกรีดเนื้อของตระกูลเหลย อยากจะหักกระดูกสันหลังของพวกเขา มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”
ซุนอิ่งซูหันไปแล้วมองเขา จากนั้นพูดขึ้น: “พระสันตะปาปาใกล้ถึงเซียงซานแล้ว?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...