หากถามว่าใครคือคนที่กลุ่มนอกรีตกลัวมากที่สุด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคือร็อบเบนผู้นำของอัศวินศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน
บางทีในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า คนที่พวกนอกรีตเหล่านี้กลัวมากที่สุดอาจจะไม่ใช่ร็อบเบนหรือพระสันตปาปาอีกต่อไป แต่เป็นอัครสังฆราชฉีเติ่งเสียนแทน...
หายากนักที่จะเห็นอัครสังฆราชที่โหดเหี้ยมแบบนี้ เขาจะบดขยี้ศีรษะผู้คนด้วยคทาในทุก ๆ ครั้ง ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำให้ปวดร้าวได้ง่ายๆ
เมื่อคนนอกรีตคนนี้มองไปที่ร็อบเบนในเวลานี้ เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายมีเจตนาดี อย่างน้อยที่สุด ตราบใดที่เขาให้ความร่วมมือและพูดจาดีก็ไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องชีวิตของเขา
แต่ฉีเติ่งเสียนนั้นแตกต่างออกไป เขาสามารถทำให้คนมีอารมณ์ฉุนเฉียวถึงขั้นบ้าคลั่ง ถ้าเขาพูดผิดแม้แต่คำเดียว “คำสาปแช่ง” ก็จะเข้ามาในหัว
ร็อบเบนนั่งต่อหน้าคนนอกรีตคนนี้ด้วยใบหน้าที่เย็นชาแล้วพูดว่า “บอกฉันหน่อยสิ คุณวางแผนที่จะลอบสังหารสมเด็จพระสันตะปาปาอย่างไร?”
คนนอกรีตคนนี้บอกร็อบเบนทุกอย่างที่พวกเขาวางแผนไว้ ไม่กล้าปิดบังสิ่งใด
เขากลัวจะตายด้วยน้ำมือของฉีเติ่งเสียน เพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ มันไม่สำคัญ แม้ว่าเขาจะออกจากลัทธิแดร็กคูล่าก็ตาม
“หืม? สมาคมการค้าหัวเมิ่งก็ให้ความช่วยเหลือด้วยเหรอ?” ร็อบเบนไขว้ขาและถามอย่างใจเย็น
“ใช่... สมาคมการค้าหัวเมิ่งเกรงว่าจะมีการก่อตั้งอาสนวิหารอวาดาในหนานหยาง อัครสังฆราชฉีจะได้รับอิทธิพลอย่างมากจากเรื่องนี้...”
“และอัครสังฆราชฉีเป็นมิตรกับตระกูลเฉินในหนานหยาง หากอิทธิพลของเขามากขึ้น ตระกูลเฉินก็จะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น”
“สมาคมการค้าหัวเมิ่งอาจจะไม่พอใจถ้าจะทำให้มันเกิดแบบนั้นขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่จะร่วมมือกับลัทธิแดร็กคูล่าของเรา....”
คนนอกรีตพูดอย่างสั่นเทาและจ้องมองไปที่ฉีเติ่งเสียนจากหางตาเป็นครั้งคราว เห็นได้ชัดว่าเขากลัวจริงๆ
ฉีเติ่งเสียนมักจะยิ้มจางๆ บนใบหน้าของเขาเสมอ หลังจากฟังคำพูดของคนนอกรีต เขาก็รู้สึกพึงพอใจในใจ คำแนะนำของเขาไม่ได้ไร้ประโยชน์!
คำพูดของคนนอกรีตนี้ได้รับการจัดระเบียบอย่างดีและความร่วมมือระหว่างสมาคมการค้าหัวเมิ่งกับลัทธิแดร็กคูล่าก็แสดงให้เห็นแรงจูงใจที่เพียงพอ เพราะมีวิหารหนานหยางเป็นเหตุผล ทุกอย่างเลยดูสมเหตุสมผล
ร็อบเบนอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฉีเติ่งเสียนแล้วพูดว่า: “อัครสังฆราช อวาดาดูเหมือนว่าชื่อเสียงและวาสนาจากทางโลกจะส่งผลต่อการเผยแพร่ศาสนาของพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์มากเลยทีเดียว!”
ฉีเติ่งเสียนยักไหล่และพูดว่า “ฉันจะทำอะไรได้? ตระกูลเฉินแห่งหนางหยางช่วยให้มีความคืบหน้าในการก่อสร้างวิหารหนานหยาง ฉันไม่อาจทำตัวเป็นหมาป่าได้! พระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ไม่ชอบคนที่ทรยศ”
ร็อบเบนพยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า: “แล้วใครคือบุคคลที่ติดต่อคุณจากสมาคมการค้าหัวเมิ่ง? ฉันคิดว่าสถานะของเขาในสมาคมการค้านี้คงจะสูงไม่น้อย ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ดึงดูดความสนใจของคุณและยอมให้ความร่วมมือแบบนี้”
“ชายคนนั้นชื่อเป่ยปู้ฉีและเขาเป็นนายน้อยของสมาคมการค้าหัวเมิ่งเขามีตำแหน่งที่สำคัญมากในสมาคมการค้าหัวเมิ่ง ปกติแล้วลัทธิแดร็กคูล่าของเราไม่ได้ดูถูกเขา”คนนอกรีตกล่าวร้อนรน
ร็อบเบนคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า: “ดูเหมือนว่าการก่อตั้งอาสนวิหารหนานหยางจะกระทบกับใครหลายๆคนอย่างแน่นอน! ถ้าเราต้องการให้เผยแพร่ไปทั่วซีกโลกใต้ อาสนวิหารแห่งนี้จะต้องได้รับการสถาปนาขึ้นให้ได้”
ฉีเติ่งเสียนเป็นอัครสังฆราชแห่งเขตทางใต้ของลัทธิศักดิ์สิทธิ์ ไม่เพียงครอบคลุมเขตทางใต้เท่านั้น แต่ยังครอบคลุมถึงซีกโลกใต้อีกด้วย
ซีกโลกใต้มีพื้นที่เล็กและมีประเทศไม่มากนัก ดังนั้น ในฐานะอัครสังฆราช เขาจึงครอบคลุมเกือบครึ่งหนึ่งของเอเชียและซีกโลกใต้ทั้งหมด
หลังจากที่คนนอกรีตตอบคำถามเสร็จ ร็อบเบนก็พูดว่า: “ส่งเขาไปที่ศาลเพื่อพิจารณาคดีต่อกันเถอะ!”
ร่างกายของคนนอกรีตอดสั่นไหวไม่ได้ หากเขาไปสอบสวน นั่นหมายความว่าเขาต้องตายแน่ๆ หรือเปล่า?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...