มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1204

สวี่ฉางเกอกำลังจะเข้ารับตำแหน่งนายหางเสือของสาขาเซียงซานหลงเหมิน มันทำให้ผู้คนจำนวนมากรู้สึกตกใจเป็นอย่างยิ่ง

ยังไงก็ตาม ก่อนหน้านี้ สวี่ฉางเกอเป็นคนไม่สุภาพและอวดดีมาตลอด ธุรกิจก็ทำได้งั้นๆ โอ้อวดต่อผู้คน

แต่ฉีเติ่งเสียนก็ได้ให้สวีฉางเกอรับหน้าที่นายหางเรือเสือด้วยความเต็มใจ

พวกคณาธิปไตยประเทศเสวี่ยพูดอะไรบางอย่างที่บ้าคลั่ง พวกเขาถือเพียงแค่ว่าให้ลิงตัวหนึ่งเป็นประธานาธิบดี นั่นมันไม่มีปัญหา

อย่างงั้น ฉีเติ่งเสียนก็สามารถพูดได้เช่นเดียวกัน เขาก็เพียงแค่ให้ลิงตัวหนึ่งมารับหน้าที่นายหางเรือเสือของสาขา ก็ไม่มีใครกล้าคัดค้าน

ในที่สุดสวีฉางเกอก็ได้ไปถึงจุดสูงสุดแล้ว จริงๆ แล้วก็ไม่ได้เป็นลูกศิษย์ของหลงเหมินเลย แต่เมื่อเข้าสู่หลงเหมิน ก็สามารถเป็นนายหางเสือของสาขาได้ทันที

“ช่วยไม่ได้ ใครให้เขามีลูกสาวที่ดีแบบนี้หล่ะ？ มีบางคนอดไม่ได้ถอนหายใจที่มีคนซ่อนคุณสมบัติที่โดดเด่นไว้

แต่จริงๆ แล้วมันเป็นเพราะความสัมพันธ์กับสวี่อี้หรู มันเป็นเรื่องง่ายที่ฉีเติ่งเสียนจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับสวี่ฉางเกอ

อีกอย่าง สวี่ฉางเกอยังเป็นหุ้นส่วนธุรกิจกับหยางกวนกวน ดูยังไงก็นับว่าเป็นคนของตัวเอง

หลี่เหอถูได้พบกับสวี่ฉางเกอเป็นการส่วนตัวแล้ว ยังไงก็ตาม ฉีเติ่งเสียนพูดว่าต้องการให้สวี่ฉางเกอรับตำแหน่ง สำหรับตำแหน่งประธานสมาคมของเขามันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ตรวจสอบคุณสมบัติของคนก่อน

“ประธานสมาคม” หลังจากสวี่ฉางเกอได้เจอกับหลี่เหอถู ก็ได้รีบทักทายอย่างสุภาพทันที

“คุณสวี่ ตั้งแต่วันนี้ไปคุณก็นับว่าเป็นนายหางเสือของสาขาย่อยในเซียงซานหลงเหมินแล้ว การที่จะต้องรับผิดชอบหน้าที่สำคัญมาถึงแล้ว！” หลี่เหอถูพูดและตบไปที่ไหล่ของสวี่ฉางเกอ

หลังจากสนิทสนมกับสวี่ฉางเกอ เขาก็รู้สึกว่าคนผู้นี้เหมาะสมที่จะรับตำแหน่งหน้าที่นี้อย่างมาก ยังไงก็ตาม เซียงซานในตอนนี้ สิ่งที่ต้องการคือความมั่นคง

สวี่ฉางเกอมีวิชาความรู้และสง่าอีกยังอ่อนโยนต่อผู้คน ทั้งมีบุคลิกที่มีเสน่ห์ มันเพียงพอสำหรับสิ่งที่หลี่เหอถูเขาต้องการ

ฉีเติ่งเสียนก็ได้ถึงที่หมายกับหยางกวนกวนแล้ว เมื่อถึงที่สนาม หนุ่มหล่อที่สุดเป็นไปตามธรรมชาติ ยังไงก็ตาม พูดถึงในช่วงนี้ เขาก็เป็นบุคคลที่มีอิทธิพลมากที่สุดในเซียงซานแล้ว

“อะไร วันนี้คนของพระจันทร์เต็มดวงไม่มาหรอ？” ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะมองหาไปรอบๆ เอ่ยถามกับหลี่เหอถู

“ตอนนี้คุณเป็นคลื่นยักษ์ที่ทรงพลังในเซียงซาน ผู้คนก็ไม่ใช่คนโง่ เป็นไปได้หรือว่าจะรวมหัวกันมาให้คุณจัดการน่ะ？” หลี่เหอถถามกลับด้วยความชิลๆ

“โหยวหยางซือเป็นถึงคนที่พระจันทร์เต็มดวงฝึกฝนมา ความล้มเหลวครั้งใหญ่เกิดขึ้นในเซียงซานแล้ว พวกเขาจะไม่สนใจได้ยังไง？” ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างครุ่นคิด

หลี่เหอถูอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา พูด： “อะไร คุณยังหวังว่าผู้คนจากพระจันทร์เต็มดวงจะมาต่อต้านเรื่องนี้หรอ？”

ฉีเติ่งเสียนพูด： “ฉีนเพียงแค่สงสัย หงฮวาถิงของสมาคมหง มีหงเซิงซือผู้มีฝีมือสูงระดับนี้อยู่ ถ้าอย่างงั้น พระจันทร์เต็มดวงของหลงเหมิน สิ่งที่ยังซ่อนอยู่เป็นยังไงล่ะ？”

หลี่เหอถูพูด： “เดิมที่มีคนต้องการมาที่พระจันทร์เต็มดวง รวมถึงประธานสมาคมพวกนั้น มีบางพวกนั้นถอดใจกับพวกเราไปนานแล้ว”

ฉีเติ่งเสียนพูด： “อ้อ？ถ้ายังไงทำไมไม่มีคนมา？”

หลี่เหอถูมองไปที่เขา และพูด： “คุณไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่？”

“ฮา？” ฉีเติ่งเสียนงงงัน ได้ยินท่าทางการพูดนี้ของเขา มันเหมือนกับเยาะเย้ยถากถาง

“มีไอ่ใบ้หนึ่งคนพาพระภิกษุไปที่พระจันทร์เต็มดวงเพื่อดื่มชา หลังจากนั้นยังระเบิดสมองไปถึงสอง” แก้มของหลี่เหอถูกระตุก หลังจากนั้นพูดด้วยความโกรธ