มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1204

สวี่ฉางเกอกำลังจะเข้ารับตำแหน่งนายหางเสือของสาขาเซียงซานหลงเหมิน มันทำให้ผู้คนจำนวนมากรู้สึกตกใจเป็นอย่างยิ่ง

ยังไงก็ตาม ก่อนหน้านี้ สวี่ฉางเกอเป็นคนไม่สุภาพและอวดดีมาตลอด ธุรกิจก็ทำได้งั้นๆ โอ้อวดต่อผู้คน

แต่ฉีเติ่งเสียนก็ได้ให้สวีฉางเกอรับหน้าที่นายหางเรือเสือด้วยความเต็มใจ

พวกคณาธิปไตยประเทศเสวี่ยพูดอะไรบางอย่างที่บ้าคลั่ง พวกเขาถือเพียงแค่ว่าให้ลิงตัวหนึ่งเป็นประธานาธิบดี นั่นมันไม่มีปัญหา

อย่างงั้น ฉีเติ่งเสียนก็สามารถพูดได้เช่นเดียวกัน เขาก็เพียงแค่ให้ลิงตัวหนึ่งมารับหน้าที่นายหางเรือเสือของสาขา ก็ไม่มีใครกล้าคัดค้าน

ในที่สุดสวีฉางเกอก็ได้ไปถึงจุดสูงสุดแล้ว จริงๆ แล้วก็ไม่ได้เป็นลูกศิษย์ของหลงเหมินเลย แต่เมื่อเข้าสู่หลงเหมิน ก็สามารถเป็นนายหางเสือของสาขาได้ทันที

“ช่วยไม่ได้ ใครให้เขามีลูกสาวที่ดีแบบนี้หล่ะ？ มีบางคนอดไม่ได้ถอนหายใจที่มีคนซ่อนคุณสมบัติที่โดดเด่นไว้

แต่จริงๆ แล้วมันเป็นเพราะความสัมพันธ์กับสวี่อี้หรู มันเป็นเรื่องง่ายที่ฉีเติ่งเสียนจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับสวี่ฉางเกอ

อีกอย่าง สวี่ฉางเกอยังเป็นหุ้นส่วนธุรกิจกับหยางกวนกวน ดูยังไงก็นับว่าเป็นคนของตัวเอง

หลี่เหอถูได้พบกับสวี่ฉางเกอเป็นการส่วนตัวแล้ว ยังไงก็ตาม ฉีเติ่งเสียนพูดว่าต้องการให้สวี่ฉางเกอรับตำแหน่ง สำหรับตำแหน่งประธานสมาคมของเขามันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ตรวจสอบคุณสมบัติของคนก่อน

“ประธานสมาคม” หลังจากสวี่ฉางเกอได้เจอกับหลี่เหอถู ก็ได้รีบทักทายอย่างสุภาพทันที

“คุณสวี่ ตั้งแต่วันนี้ไปคุณก็นับว่าเป็นนายหางเสือของสาขาย่อยในเซียงซานหลงเหมินแล้ว การที่จะต้องรับผิดชอบหน้าที่สำคัญมาถึงแล้ว！” หลี่เหอถูพูดและตบไปที่ไหล่ของสวี่ฉางเกอ

หลังจากสนิทสนมกับสวี่ฉางเกอ เขาก็รู้สึกว่าคนผู้นี้เหมาะสมที่จะรับตำแหน่งหน้าที่นี้อย่างมาก ยังไงก็ตาม เซียงซานในตอนนี้ สิ่งที่ต้องการคือความมั่นคง

สวี่ฉางเกอมีวิชาความรู้และสง่าอีกยังอ่อนโยนต่อผู้คน ทั้งมีบุคลิกที่มีเสน่ห์ มันเพียงพอสำหรับสิ่งที่หลี่เหอถูเขาต้องการ

ฉีเติ่งเสียนก็ได้ถึงที่หมายกับหยางกวนกวนแล้ว เมื่อถึงที่สนาม หนุ่มหล่อที่สุดเป็นไปตามธรรมชาติ ยังไงก็ตาม พูดถึงในช่วงนี้ เขาก็เป็นบุคคลที่มีอิทธิพลมากที่สุดในเซียงซานแล้ว

“อะไร วันนี้คนของพระจันทร์เต็มดวงไม่มาหรอ？” ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะมองหาไปรอบๆ เอ่ยถามกับหลี่เหอถู

“ตอนนี้คุณเป็นคลื่นยักษ์ที่ทรงพลังในเซียงซาน ผู้คนก็ไม่ใช่คนโง่ เป็นไปได้หรือว่าจะรวมหัวกันมาให้คุณจัดการน่ะ？” หลี่เหอถถามกลับด้วยความชิลๆ

“โหยวหยางซือเป็นถึงคนที่พระจันทร์เต็มดวงฝึกฝนมา ความล้มเหลวครั้งใหญ่เกิดขึ้นในเซียงซานแล้ว พวกเขาจะไม่สนใจได้ยังไง？” ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างครุ่นคิด

หลี่เหอถูอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา พูด： “อะไร คุณยังหวังว่าผู้คนจากพระจันทร์เต็มดวงจะมาต่อต้านเรื่องนี้หรอ？”

ฉีเติ่งเสียนพูด： “ฉีนเพียงแค่สงสัย หงฮวาถิงของสมาคมหง มีหงเซิงซือผู้มีฝีมือสูงระดับนี้อยู่ ถ้าอย่างงั้น พระจันทร์เต็มดวงของหลงเหมิน สิ่งที่ยังซ่อนอยู่เป็นยังไงล่ะ？”

หลี่เหอถูพูด： “เดิมที่มีคนต้องการมาที่พระจันทร์เต็มดวง รวมถึงประธานสมาคมพวกนั้น มีบางพวกนั้นถอดใจกับพวกเราไปนานแล้ว”

ฉีเติ่งเสียนพูด： “อ้อ？ถ้ายังไงทำไมไม่มีคนมา？”

หลี่เหอถูมองไปที่เขา และพูด： “คุณไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่？”

“ฮา？” ฉีเติ่งเสียนงงงัน ได้ยินท่าทางการพูดนี้ของเขา มันเหมือนกับเยาะเย้ยถากถาง

“มีไอ่ใบ้หนึ่งคนพาพระภิกษุไปที่พระจันทร์เต็มดวงเพื่อดื่มชา หลังจากนั้นยังระเบิดสมองไปถึงสอง” แก้มของหลี่เหอถูกระตุก หลังจากนั้นพูดด้วยความโกรธ

ไม่อย่างงั้นล่ะก็ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น นั่นเทียบเท่ากับการที่ฉีปู้อวี่จับคอทั้งหมดในหลงเหมินด้วยมือเดียว ตบปากที่ใหญ่ต่อหน้าพวกสมาคมทั้งหลายเพื่อเป็นการทั้งทาย

ถึงแม้ว่าหลงเหมินอาจจะไม่สามารถฆ่าเขาได้ แต่แน่นอนว่าจะทำให้เขาเดือดร้อนได้อย่างแน่นอน

“พวกเขาคิดเลขเก่งนะ ยืมมือพ่อของเขาเป็นปัจจัยที่มาชำระความไม่มั่นคงภายใน” ฉีเติ่งเสียนส่ายส่ายหัว พูดอย่างอดไม่ได้

“เรื่องนี้เป็นประโยชน์ทั้งสองฝ่าย ไม่อย่างงั้นล่ะก็ เมื่อคนของพระจันทร์เต็มดวงมาถึงเซียงซาน แม้ว้าคุณจะสามารถหยุดมันได้ด้วยพลังของคุณ แต่ยังไงก็ต้องเกิดการขัดแย้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หัวหน้าสมาคมพวกนั้น ที่ต่อต้านมัน จะอาศัยโอกาสนี้สร้างปัญหาอย่างแน่นอน” หลี่เหอถูตอบด้วยใบหน้าที่เย็นชา

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะแล้วหัวเราะอีก พูด： “นี่ก็ดี ในช่วงไม่กี่ปี่นี้พ่อของฉันจัดการอย่างเงียบๆ เป็นการดีที่จะให้เขาออกมาเดินซักสองก้าว ต้องรู้ไว้ว่า ฉันเป็นคนที่สามารถแข่งขันกับพ่อของฉันได้เช่นกัน！”

หลี่เหอถูเงียบไปชั่วขณะ ซักครู่ถึงได้อ่ยพูด： “พ่อของคุณนี้ ดีที่สุดอย่าไปสู้ดีกว่า ครั้งนี้ให้เขาลงมือ จริงๆ แล้วเพียงแค่อยากกำจัดสองคนนั้น ใครจะรู้ว่าหมัดของเขาแข็งแกร่งขนาดนี้ ในเวลาอันสั้น มันสมองก็หลุดออกมาแล้ว......มันสายเกินไปที่จะช่วย”

“เอ่อ......”

เปลือกตาของฉีเติ่งเสียนกระตุก หลังจากนั้นกล่าวเอ่ย： “คงเป็นเพราะสองคนนั้นพูดมากเกินไปแล้ว พ่อของฉันค่อนข้างเกลียดคนพูดมาก ไม่เหมือนฉัน ผู้คนพูดจาเยาะเย้ยฉันยังไง พ่นยังไงใส่ฉันก็ไม่เป็นอะไร”

นี่ก็เป็นเรื่องจริง ถ้าหากว่าเอาฉีเติ่งเสียนและฉีปู้อวี่สลับกันดู เกรงว่าในเส้นทางนี้ มันสมองคงเต็มพื้นไปหมด

หลี่เหอถูมองดูนาฬิกา กล่าวเอ่ย： “โอเค ไม่พูดมากกันแล้ว ถึงเวลาแล้ว ฉันต้องไปเป็นประธานในการประชุมคราวนี้！”

หลังจากพูดเสร็จ เขาหันและจากไป ขึ้นไปที่เวที หยิบไมโครโฟนขึ้นมา เตรียมพร้อมเป็นประธานในการประชุม

ในเวลานี้ ผู้อาวุโสตระกูลจี้ สองพี่น้องตระกูลเหลย หวงเหวินหลั่ง รวมไปถึงเฉินหยูและคนสำคัญคนอื่นๆ ในเซียงซานก็ค่อยๆ มาถึงสถานที่ มาร่วมแสดงความยินดี