มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1213

คำพูดของฉีเติ่งเสียนนี้ ทำให้เซี่ยงตงชิงอดขำออกมาไม่ได้

ซางจวินถึงกลับชะงัก จากนั้นพูดเสียงเบาว่า“คิดจะทำอะไร ก็ต้องดูประธานฉีก่อน！”

“ฉันมีความสุขที่ได้เห็นประธานฉีเสแสร้ง ใครก็เสแสร้งสู้เขาไม่ได้” เสี่ยวเหลยพูด

ฉีเติ่งเสียนได้ยินที่ทั้งสองซุบซิบกัน ก็หมดคำจะพูดไปสักพักนึง พี่ดูเป็นคนแบบนั้นหรอ?

เห็นได้ชัดว่าคำพูดของฉีเติ่งเสียนนั้น ทำให้หลิวเซิ่งหนานโกรธ เธอมองไปที่ฉีเติ่งเสียนด้วยสายตาที่เยือกเย็น“ดูสภาพอย่างนายแล้ว แล้วยังใส่ชุดนักบวช คงไม่ได้มาที่นี่เพื่อประชุมใหญ่หรอกใช่ไหม？ได้อาชีพในศาสนาตะวันตก ก็คิดว่าตัวเองเทพแล้วงั้นหรอ？”

ฉีเติ่งเสียนคิ้วกระตุก พร้อมพูดด้วยความโกรธ“ดีจริง เธอกล้าสบประมาทพระอัครสังฆราชอย่างฉัน เรื่องนี้ได้ไม่ได้มาอีกร้อยล้าน มันจะไม่จบแน่！”

หลิวเซิ่งหนานแสยะยิ้ม“อยากจะได้เงินจากฉัน？ นายคิดว่านายเป็นใครกัน มีความสามารถ และคุณสมบัตินี้หรือเปล่า？！”

ทันทีที่พูดจบ เธอก็ไม่สนใจฉีเติ่งเสียน แล้วเดินไปยังทางเข้าธูปหลงโถว

“ไสหัวออกไปหน่อย！”

เมื่อมองเห็นเซี่ยงตงชิงยังยืนอยู่ตรงสถานีเซียงหั่ว หลิวเซิ่งหนานยื่นมือออกไผ เพื่อจะผลักไปที่คน

ตรงหน้าเป็นหน้าผาที่สูงชัน การผลักนี้ของเธอ ไม่มีความลังเลแม้แต่นิดเดียว และราวกับไม่มีความกังวลว่าจะทำให้เซี่ยงตงชิงนั้นตกลงไป

เซี่ยงตงชิงไม่ได้ถูกเธอผลักจนล้มลงไป แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ ตอนนี้เซี่ยงกรุ๊ปนั้นราวกับกำลังจะถึงทางตัน แต่ในความเป็นจริงแล้วล้วนเป็นความตั้งใจของเธอ ด้านหน้า เป็นแค่ลูกสาวของเศรษฐีใหม่ก็กล้าที่จะข้ามหัวเธอมาขับถ่ายบนหัวเธออย่างนั้นหรอ？！

“รีบไสหัวไป ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้เซี่ยงกรุ๊ปของพวกเธอล่มจมเร็วขึ้น！” หลิวเซิ่งหนานพูดจาบาดหูกับเซี่ยงตงชิง พร้อมถอดแว่นดำของเธอออก จึงปรากฏสายตาที่ดุร้าย

ฉีเติ่งเสียนกะเข้าไปช่วยเซี่ยงตงชิง ปรากฏว่า ถูกบอดี้การ์ดสิบกว่าคนของหลิวเซิ่งหนานรั้งไว้ คนด้านหน้าเอามือขวางไว้ ด้านหลังได้ชักปืนออกมา

ฉีเติ่งเสียนก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ออกกระบวนท่าหมัด ทันใดนั้น หมัดก็กระแทกเข้ากับบอดี้การ์ดที่ดุร้ายจนต้องเข่าคุกลงบนพื้น ไหล่ได้กระแทกไปอีกด้าน สิ้นเสียงพึบ อีกคนก็ได้ล้มลงทันที

บอดี้การ์ดได้อาศัยจังหวะนี้ชักปืนออกมา แต่ฉีเติ่งเสียนกลับได้ไปอยู่ตรงหน้าแล้ว จากนั้นจึงพุ่งเข้าไปในกอง

เห็นเพียงร่างกายของเขาที่ขยับไปมา ไม่ว่าจะเป็นส่วนหัว ไหล่ ร่างกาย มือ สะโพก ขา วินาทีนี้ล้วนกลายมาเป็นอาวุธที่ทำร้ายคนได้ เสียงตังปึกปักไม่กี่ครั้ง บอดี้การ์ดเหล่านี้ก็ได้นอนอยู่บนพื้นเป็นที่เรียบร้อย

กำลังการต่อสู้ของกองนี้กับทหารมืออาชีพที่ปกป้องความปลอดภัยนั้น ในสายตาเขาแล้ว ราวกับพวกไก่อ่อนก็ไม่ปาน

แม้กระทั่ง ปืนที่อยู่ในมือของเขา ไม่รู้ว่าได้ถูกฉีเติ่งเสียน เอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่

เห็นเพียงแค่มือใหญ่ทั้งสองข้างของฉีเติ่งเสียนอ้าออกเพียงเท่านั้น เพียงแค่คว้าเดียวก็รวบมือไปได้มากมาย

“เห็นท่าทีหยิ่งยโส จริงๆแล้วก็ไม่ได้ขนาดนั้นนิ？” ฉีเติ่งเสียนถามเสียงเรียบ เพียงโยกมือ ปืนสิบกว่าด้ามที่อยู่ในมือก็ถูกเขาโยนลงเหวไปในทันที

หลิวเซิ่งหนานเพียงกระพริบตาก็เห็นบอดี้การ์ดของตนได้นอนไปอยู่บนพื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หน้าจึงถอดสีไปในทันที พร้อมกับพูดด้วยความโกรธว่า“ไอ้สารเลว แกกล้าที่จะลงมือกับฉัน？！”

ทันใดนั้น ก็มีนักบวชลัทธิเต๋าตัวน้อยวิ่งมาอย่างรีบร้อน

“นักบวชลัทธิเต๋าตัวน้อย ไหนลองบอกมาซิ ฉันได้บริจาคเงินเป็นจำนวนหนึ่งล้านให้กับเขาเสวียนหวู่ แล้วตกลงกันเรียบร้อยแล้วว่าจะให้ฉันถวายธูปหลงโถว แล้วคนนี้จะมาแย่งมันหมายความว่ายังไง？” เซี่ยงตงชิงหันไปมองนักบวชลัทธิเต๋าตัวน้อย จากนั้นถามด้วยน้ำเสียงอันเยือกเย็น

นักบวชลัทธิเต๋าตัวน้อยเช็ดเหงื่อที่อยู่บนหัว จากนั้นหันไปยิ้มแห้งให้กับเซี่ยงตงชิง“ประธานเซี่ยง ต้องขอโทษด้วย......ผมไม่รู้ว่าศิษย์พี่หญิงหลิวจะมาถวายธูปวันนี้ด้วย ไม่อย่างนั้นแล้ว คงไม่มีคนตอบตกลงที่จะยกธูปหลงโถวให้กับคุณหรอก”

เซี่ยงตงชิงฟังแล้วอดไม่ได้ที่จะตะลึง “หมายความว่ายังไง？แล้วหนึ่งล้านของฉัน เสียเปล่า？บริจาคให้กับเขาเสวียนหวู่ไปฟรีงั้นหรอ？”