มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1219

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าตัวของเขาควักจนหมด ความสุขของเขาก็หายไป

พี่ยกหลิวเซิ่งหนานไว้บนหน้าผา แล้วบังคับเธอ... มันง่ายไหมที่จะให้เธอยอมจ่ายเงินห้าร้อยล้านเพื่อซื้อธูปหลงโถว?

“ไม่อ่ะ ช่วงนี้ผมขาดแคลนเงิน คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ไหม?” ฉีเติ่งเสียนถาม

“ขาดเงิน ใครไม่ขาดเงินบ้าง ฉันก็ขาดเงินเหมือนกัน! เซี่ยงกรุ๊ปของฉันกำลังจะล้มละลาย วันนี้คุณก็ได้เห็นแล้ว ผู้หญิงทุกรูปแบบก็กล้ารังแกฉันแบบนี้” เซี่ยงตงชิงพูดอย่างเหยียดหยาม ตั้งใจจะริบเงินนี้ไว้ให้ได้

ฉีเติ่งเสียนให้เหตุผลกับเซี่ยงตงชิงตลอดทาง ขอให้เธอคืนเงินที่ได้มาซึ่งไม่ได้เป็นของเธอให้กับเขา

เซี่ยงตงชิงยืนกรานว่าเธอขายธูปหลงโถวให้กับหลิวเซิ่งหนานเอง ดังนั้นเงินจึงควรจะเป็นของเธอ

ฉีเติ่งเสียนเป็นเพียงตัวกลางเท่านั้น และค่าธรรมเนียมตัวแทนร้อยละห้า ไม่สามารถเพิ่มได้อีก

เอาแต่ถกเถียงเงินห้าร้อยล้านตลอดทาง ลงเขามาเมื่อใดก็ไม่ทันรู้เลย

ระหว่างทางก็พบนักท่องเที่ยวด้วย เห็นฉีเติ่งเสียนสวมชุดคลุมสีแดงตัวใหญ่กำลังคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง พวกเขาค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น ชาวตะวันตกปรากฏตัวบนเขาเสวียนหวู่ได้อย่างไร?

ฉีเติ่งเสียนเองก็กำลังดำเนินการตามความสมเหตุสมผลในเวลานั้น จางซานทนายของเขาบอกให้เขาปฏิบัติตามกฎหมาย ดังนั้น เขาจึงขอให้โอนเงินเข้าบัญชีของเซี่ยงตงชิง

ตอนนี้ เขาเสียใจอย่างมาก

“ทำไม คุณเอาแต่ขอเงินจำนวนนี้จากฉัน เพราะคุณปฏิบัติต่อฉันเหมือนคนนอก?” ในที่สุดเซี่ยงตงชิงก็ใช้ไพ่ดตายของเธอและถามอย่างสบายๆ

“นี่ไม่ใช่คำถามเรื่องเงิน แต่เป็นเรื่องของหลักการ!” ฉีเติ่งเสียนอธิบาย

“หลักการคืออะไร? คุณบอกฉันหน่อยสิ” เซี่ยงตงชิงกล่าว

ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยความโกรธ: "ผมได้พูดเรื่องนี้ตั้งแต่บนเขาจนลงเขามาแล้ว ยังต้องให้พูดอะไรอีกล่ะ? คุณเอาเงินครึ่งหนึ่งมาแบ่งกับผมก็ได้!"

เซี่ยงตงชิงยกมือแล้วพูด "ธูปหลงโถวเป็นของฉัน และขายต่อให้หลิวเซิ่งหนาน ทำไมถึงแบ่งต้องเงินครึ่งหนึ่งกับคุณล่ะ?"

ได้ วนกลับมาอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม เธอคือยืนกราน ไม่ยอมอ่อนข้อ

“ช่างเป็นหมานายทุน! เป็นนายทุนเหมือนกัน แต่สาวแชโบลคนสวยดีกับฉัน แน่นอนว่างานอดิเรกของอัครเสนาบดีเฉาก็สมเหตุสมผล!” ฉีเติ่งเสียนหลั่งน้ำตา

เซี่ยงตงชิงยิ้ม ตบไหล่ฉีเติ่งเสียน แล้วพูดว่า: "เอาล่ะ เป็นผู้ชายหน่ะ ต้องใจกว้างกว่านี้หน่อยสิ! ตอนนั้นคุณไม่ใช่คนตระหนี่อย่างนี้ ฉันจำได้ว่าคุณยังบอกอีกว่ามหาเศรษฐีที่ก่ออาชญากรรม ให้เช็คคุณหนึ่งร้อยล้าน แต่คุณยังไม่รับเลย”

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะกัดฟัน ในเวลานั้นเขาไม่รู้ว่าเงินมีประโยชน์มากขนาดนี้นี่นา! ถ้าเขามาให้ในตอนนี้สิ ลองดูว่าผมจะรับไหม?

“ฉันจะเลี้ยงอาหารค่ำคุณ คืนนี้อยากสั่งอะไรตามใจคุณเลย” เซี่ยงตงชิงยิ้ม

“ฉันกินปลาได้ไหม?” ฉีเติ่งเสียนถามอย่างอ่อนแรง

“กินอะไรก็ได้” เซี่ยงตงชิงพูดอย่างมีความสุข เห็นได้ชัดว่าไม่รู้เรื่องในคำพูดนี้

จากนั้นเซี่ยงตงชิงก็กลับไปที่ห้องพักในโรงแรมเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า อย่างไรก็ตาม เธอปีนเขามาเป็นเวลานาน มีเหงื่อท่วมตัว ดังนั้น เธอจึงต้องอาบน้ำทำความสะอาดตัวเอง

ฉีเติ่งเสียนกำลังจะกลับไปที่ห้องของเขา ก็ได้พบกับตู้ฉางหมิง

ตู้ฉางหมิงยิ้มให้ฉีเติ่งเสียนและพูดว่า: "พระอัครสังฆราชฉี ฉันได้เตรียมห้องสวีทที่ดีสำหรับคุณในโรงแรมตรงนั้น…..."

ฉีเติ่งเสียนเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา รูดการ์ดห้องเพื่อเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปใน ห้อง ประตูปิดด้วยเสียงดังปัง

ตู้ฉางหมิงแตะจมูกของเขา ตัวสั่นด้วยความโกรธ คนเลวคนนี้ดูหมิ่นและหยิ่งผยองมาก!