มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 132

ฉู่อู๋เต้าเก็บไวน์ไว้ในห้องใต้ดิน คืนนี้ถูกฉีเติ่งเสียนหยิบออกมาดื่มเล่นไม่น้อย

ดื่มจนถึงขวดสุดท้าย ขวดเปล่าทิ้งลงบนพื้น ก็นอนหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

วันต่อมาเวลาที่ตื่นขึ้นมา ฉีเติ่งเสียนจึงพบว่าตอนนี้หลี่อวิ๋นหว่านฟุบอยู่ในอ้อมกอดของเขา แต่ เสื้อผ้าบนร่างกายยังอยู่ครบถ้วน แต่เห็นได้ชัดเจนว่าไม่เป็นระเบียบ

“มองดูสวยมาก ลูบไล้ก็นุ่มมือ”

ฉีเติ่งเสียนนำขาอ่อนของหลี่อวิ๋นหว่านเอาออก ในใจก็อดไม่ได้ที่จะพูดเบาๆ

หลี่อวิ๋นหว่านตื่นขึ้นมาก็ขยี้ตาของตัวเองเบาๆ พบว่าตัวเองนอนบนโซฟากับฉีเติ่งเสียน ก็ตกใจมาก รีบดีดตัวลุกขึ้น หลังจากนั้นก็ตบหน้าอก“ยังโชคดี!”

“ยังโชคดีอะไร?”ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะถาม

“ยังดีที่คุณไม่เป็นคนเลวทราม!”หลี่อวิ๋นหว่านหรี่ตามองฉีเติ่งเสียนและหัวเราะขึ้นมา อย่างลำพองใจมาก หัวเราะจนท้องแข็ง

หางตาของฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะกระตุก ถ้าหากไม่ใช่เมื่อคืนดื่มมากเกินไป เขาคงไม่ทำเรื่องเลวทรามแบบนี้ แต่ต้องทำเรื่องเลวทรามมากกว่านี้แน่นอน!

วันนี้ตอนเช้า ผู้หญิงคนนี้อาจจะไม่หัวเราะออกมาแล้ว ไม่แน่อาจจะร้องไห้สะอึกสะอื้นดึงผ้าห่มและพูดให้เขารับผิดชอบ

คิดไปคิดมา นึกไม่ถึงว่าจะสดชื่นมาก…

ไวน์ของฉู่อู๋เต้าเป็นธรรมชาติที่จะชั้นสูง ถึงแม้ว่าเมื่อคืนดื่มจนเมาเละเทะ แต่ทั้งสองคนกลับไม่รู้สึกปวดหัวแม้แต่นิดเดียว หลังจากตื่นขึ้นมาก็มีชีวิตชีวา เหมือนไม่ได้ดื่มเหล้า

โทรศัพท์มือถือของฉีเติ่งเสียนดังขึ้นมา เป็นซุนชิงเสวียนที่โทรศัพท์เข้ามา ก็ฟังเขาพูด“ปรมาจารย์ฉี ผมได้เตรียมห้องประชุมของโรงแรมเทียนตี้ไว้อย่างเหมาะสมแล้ว เชิญพวกเพื่อนๆมา ให้พวกเขาเป็นพยาน”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างจนปัญญา“คุณซุน คุณไม่ต้องทำยิ่งใหญ่ขนาดนี้ คุณอยากจะเรียนรู้อะไร ผมสอนคุณก็ได้แล้ว”

“และ วิชาการแพทย์ของคุณเก่งกว่าผม ผมสอนอะไรคุณไม่ได้แน่นอน…”

“ผมก็แค่ได้พบกับโรคที่รักษายากมากเป็นพิเศษเท่านั้นเอง ไม่ต้องทำหรูหราฟุ่มเฟือยขนาดนี้!”

ซุนชิงเสวียนกลับพูดว่า“ในเมื่อผมจริงใจจะเรียน ก็ต้องทำพิธีการให้ดีที่สุด!สิบเอ็ดโมงขอให้ปรมาจารย์ฉีมาตรงเวลา นายกหวงก็จะมาถึงในงานด้วย ถือว่ามาเป็นพยาน”

ฉีเติ่งเสียนจำเป็นต้องตอบตกลง มองดูเวลา ยังเช้าอยู่ ตัวเองไม่รีบร้อนหวีผมล้างหน้าแล้วค่อยเข้าไปก็ไม่สาย

หลี่อวิ๋นหว่านฉวยโอกาสที่ฉีเติ่งเสียนคุยโทรศัพท์ก็แต่งตัวจนเสร็จ หลังจากที่ออกมายังคงเปล่งแสงแพรวพราวด้วยสีสัน และพูด“ฉันจะไปบริษัทแล้ว คุณมีเรื่องอะไร สามารถติดต่อฉันได้ทุกเวลา!”

ฉีเติ่งเสียนให้โครงการกับมู่จื่อกรุ๊ปที่สามารถหาเงินได้สิบสองล้านกว่า สุดท้ายหลี่อวิ๋นหว่านก็ต้องดำเนินการโครงการนี้ด้วยตัวเอง และพยายามหาเงินให้มากที่สุด

เธอนั่งอยู่หน้าประตู เอนตัวลงใส่รองเท้าส้นสูงขอวตัวเอง รูปร่างที่มีสัดส่วนเพราะว่าเอนตัวลงก็ทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่ชัดเจน

หลังจากที่ใส่รองเท้าเสร็จแล้ว หลี่อวิ๋นหว่านหมุนตัวกลับมา ยื่นมือไปโอบรอบคอของฉีเติ่งเสียน พูดพลางหัวเราะ“ผิดหวังเล็กน้อยใช่ไหม?”

“ฉันผิดหวังอะไร?”ฉีเติ่งเสียนพูดเสียงเรียบเฉย สีหน้าไม่เข้าใจ

หลี่อวิ๋นหว่านกลับใช้แรง ดึงศีรษะของเขามาที่ตัวเอง หลังจากนั้นก็จูบแรงๆ จนกระทั่งทำให้เกิดเสียงกังวานดังออกมา

ไม่รอให้ฉีเติ่งเสียนได้สติกลับมา ศีรษะของหลี่อวิ๋นหว่านก็ถอยออกมา ปล่อยมือ หัวเราะเหมือนเสียงกริ่งแล้วเดินออกไปนอกประตู

ถุงน่องสีดำกับเรียวขาสวยเข้ากับสะโพกที่บิดเป็นจังหวะ ฆ่าฉีเติ่งเสียนด้วยภาพจากด้านหลังอย่างสมบูรณ์

“เหอะ ผู้หญิงคนนี้ฉลาดมาก?”ฉีเติ่งเสียนหลังจากที่คนไปแล้ว ก็ถีบเก้าอี้จนพลิกไปมา

“เมื่อวานนึกไม่ถึงว่าจะดื่มจนเมาขนาดนั้น เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน…”

ที่มุมปาก ยังมีกลิ่นหอมของหลี่อวิ๋นหว่าน และยังมีกลิ่นไวน์แดงชั้นสูงจากเมื่อคืนเล็กน้อย

อารมณ์ของฉีเติ่งเสียนก็ดีขึ้นมา แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นก็ไปที่ห้องประชุมใหญ่ของโรงแรมโรงแรมเทียนตี้

เร็วมากก็ถึงโรงแรมเทียนตี้แล้ว เขาเดินเข้าไปในห้องโถงห้องประชุม ก็มองเห็นคนของตระกูลเฉียว เฉียวชิวเมิ่งก็อยู่ในงาน เหมือนกำลังกังวลอะไรอยู่